In 1997 verscheen het opzienbarende boek Promised Land, Crusader State. The American Encounter With The World Since 1776, geschreven door de Pulitzer Prize-winnaar, Walter A. McDougall, Amerikaanse hoogleraar Internationale Betrekking en Geschiedenis aan de Universiteit van Pennsylvania, wiens opvattingen door Henry Kissinger in een recensie voor de New York Times worden geprezen met de woorden:
In his sweeping history of U.S. foreign policy, Walter McDougall advances a thoughtful new view of America’s conduct of world affairs over two hundred years. In illuminating the varying principles that have governed our international relations, Promised Land, Crusader State provides a valuable guide for today’s policy makers.
Gezien Kissinger’s lof is het interessant uit professor McDougall's studie te citeren. Zijn uitgangspunt is dat de 'American enterprise' voortkwam uit twee
impulses: Enlightenment rationalism, with its universal notions of natural law and human rights doctrine, and a Christian anthropology that stressed the flawed and unchangeable nature of man. The first impulse infused Americans with sublime aspiration, but also tempted them to imagine themselves a kind of Gnostic elite possessed of a universal method for ordering human affairs.
Kortom, vanaf het allereerste begin was waren deze ‘impulsen’ al gecorrumpeerd. McDougall:
The second, religious impulse infused Americans with humility and caution, but also tempted them to imagine themselves a spiritual elite possessed of a sort of monopoly of truth and called by Providence to right all wrongs,
waarbij moet worden opgemerkt dat de ‘humility and caution’ in de ‘religious impulse’ ogenblikkelijk leidden tot het gewetenloos uitmoorden van diverse Indianen volkeren, en het stelen van hun land door de 'Gnostic elite possessed of a universal method for ordering human affairs.' McDougall's gebruik van het begrip 'gnostic' is veelzeggend, als we uitgaan van de ware betekenis van het woord.
Gnosis duidt op mystieke, geheime (in de betekenis van 'verborgen') kennis,
met andere woorden: we hebben hier te maken met een 'elite' die op grond van een, als het ware, metafysische 'kennis' voorbeschikt denkt te zijn over de mensheid te heersen. Dat geloof is tevens de hoeksteen van het 'Amerikaans exceptionalism':
the distinct belief that the United States is unique, if not superior, when compared to other nations. Champions of American exceptionalism hold that because of its national credo, historical evolution, and unique origins, America is a special nation with a special role – possibly ordained by God – to play in human history. The belief in American exceptionalism is a fundamental aspect of U.S. cultural capital and national identity. It is an essential part of America’s political, cultural, and social DNA,
aldus de Amerikaanse academici David Weiss en Jason A. Edwards in de essaybundel The Rhetoric of American Exceptionalism (2011). Ik citeer McDougall’s visie omdat zij een helder inzicht verschaft in de denkwereld van de beleidsbepalers van de Amerikaanse elite die krampachtig blijven vasthouden aan de fundamentele uitgangspunten van hun buitenlandse politiek, die juist tot het failliet ervan hebben geleid. McDougall uit scherpe kritiek op de huidige politiek en verklaart het bankroet ondermeer als volgt:
as the nineteenth century wore on, Americans came gradually to reinterpret their original impulses in ways that eroded the ability of each to act as a check on the other… the assault on revealed religion propelled by ‘higher criticism’ of the Bible, the growing prestige of science, and the power and promise of industrial technology encouraged secular thinkers to act as if their doctrine of progress constituted a veritable religion, complete with a teleology promising that through America the world would approach perfection…
De Amerikaanse historicus laat zien hoe de ‘original impulses’ werden 'uitgehold,' waardoor het evenwicht al snel was verstoord. De Europese kolonisten werden in de praktijk niet gedreven door allerlei idealistische motieven bij de genocide van de oorspronkelijke bewoners en het roven van hun land, maar eenvoudigweg door pure hebzucht, en een onbeheersbare drang naar macht. Natuurlijk werd die drijfveer verhuld achter mooie woorden. Professor Walter McDougall:
The tendency of Protestant divines at the time of the Revolution to identify New Israel with the United States rather than with the Church Universal was an appalling conceit, however much it encouraged a young nation risking its all for freedom. Then millenarianism, not only in marginal sects but in the preachments of mainstream denominations by the 1830s and '40s, testified to the spread of a heresy: the presumption that man can prepare a place for the messiah (instead of the other way around) and so create heaven on earth... by the twentieth century, politics came increasingly to function as a religion, and religion degenerated into politics. America the Crusader State held that to refrain from trying to change the world was immoral (and stupid).
De belangrijkste 'impuls' evenwel van de almaar voortdurende gewelddadige poging 'to change the world' door Washington en Wall Street is de kapitalistische doctrine van de economische groei, die nieuwe buitenlandse markten en grondstoffen noodzaakt, en daarmee expansionisme onvermijdelijk maakt. Dit bleek al in 1907 uit de opmerking van de latere Amerikaanse president Woodrow Wilson tijdens een college aan Columbia University. Wilson:
Since trade ignores national boundaries and the manufacturer insists on having the world as a market, the flag of his nation must follow him, and the doors of the nations which are closed must be battered down… Concessions obtained by financiers must be safeguarded by ministers of state, even if the sovereignty of unwilling nations be outraged in the process. Colonies must be obtained or planted, in order that no useful corner of the world may be overlooked or left unused.
Op zijn beurt was de overtuigde imperialist, president Theodore Roosevelt van mening dat ‘braakliggende ruimtes’ zeker niet 'gereserveerd moeten worden voor het gebruik van verspreid levende primitieve stammen, wier leven slechts een paar graden minder betekenisloos, smerig, en meedogenloos is dan dat van de wilde beesten met wie ze het gebied delen.'
De werkelijkheid weerspreekt Geert Mak's bewering in Reizen zonder John (2012) dat de machtigen in de VS
een begin van orde brachten in de mondiale politiek en economie.
De veronderstelling dat de blanke christelijke beschaving 'orde' bracht in de wereld zegt veel over hoe het eurocentrische mens- en wereldbeeld nog steeds de blanke christelijke beschaving kwalificeert, maar niets over de werkelijkheid in de wereld zelf. Zo wees bijvoorbeeld de Indiaanse wijsgeer Luther Standing Bear erop dat
The American Indian is of the soil, whether it be the region of forests, plains, pueblos, or mesas. He fits into the landscape, for the hand that fashioned the continent also fashioned the man for his surroundings. He once grew as naturally as the wild sunflowers; he belongs just as the buffalo belonged.
Dit bewustzijn verschilt fundamenteel van dat van de blanke imperium-bouwer. Die is altijd on the road, op zoek naar goud, naar dat wat hij nog niet heeft. Voor hem biedt het land slechts een tijdelijk onderkomen, zodra hij denkt dat elders meer te halen is trekt hij weer verder , hij kent het begrip 'belong' niet, hoe graag hij ook onderdeel van iets zou willen zijn. Al in 1862 schreef de Franse aristocraat Alexis de Tocqueville in het tweede deel van Democracy in America over de rusteloosheid in de nieuwe wereld:
It is strange to see with what feverish ardor the American pursue their own welfare; and to watch the vague dread that constantly torments them, lest they should not have chosen the shortest path which may lead to it.
A native of the United States clings to this world's goods aas if he were certain never to die; and he is so hasty in grasping at all within his reach, that one would suppose he was constantly afraid of not living long enough to enjoy them. He clutches everything, he holds nothing fast, but soon loosens his grasp to pursue fresh gratifications.
Meer dan een eeuw later beschreef in Waiting for the Barbarians (1980) de Nobelprijs Winnaar J.M. Coetzee een ander aspect van dit permanent gemobiliseerd zijn:
One thought alone preoccupies the submerged mind of Empire: how not to end, how not to die, how to prolong its era. By day it pursues its enemies. It is cunning and ruthless, it sends its bloodhounds everywhere. By night it feeds on images of disaster: the sack of cities, the rape of populations, pyramids of bones, acres of desolation.
Deze houding schept de westerse vervreemding, het gevoel nergens werkelijk bij te horen, te leven in een vacuum. Cormac McCarthy, de Amerikaanse auteur van No Country for Old Men verwoordde deze stoornis als volgt in zijn roman De Weg:
Hij had dit gevoel eerder gehad, de verdoving en doffe wanhoop voorbij. Het gevoel dat de wereld bezig was te verschrompelen rond een rauwe kern van ontleedbare eenheden. Dat de namen van dingen langzaam achter die dingen aan wegzonken in de vergetelheid. Kleuren. De namen van vogels. Dingen die je kon eten. Tenslotte de namen van dingen die men voor waar hield. Die brozer bleken dan hij gedacht had. Hoeveel was er al verdwenen? Het heilig idioom werd beroofd van zijn referenten en daarmee van zijn realiteit. Kromp ineen als iets wat warmte probeert vast te houden. Om na verloop van tijd voor eeuwig uit te doven.
Het is niet vreemd dat ook de Amerikaanse Nobelprijswinnaar Literatuur, John Steinbeck tegen het eind van zijn leven constateerde dat zijn landgenoten werden gedreven door een
nerveuze rusteloosheid, een honger, een dorst, een brandend verlangen naar iets onbekends – misschien wel moraliteit.
De meeste mensen bezitten een moraal, hoe rudimentair ook, ze kunnen die nooit helemáál afschudden. De Indiaans Amerikaanse auteur N. Scott Momaday, winnaar van de Pulitzer Prijs voor Fictie, omschreef het in zijn boek The Man Made of Words (1998) zo:
For the European who came from a community of congestion and confinement, the West was beyond dreaming; it must have inspired him to formulate an idea of the infinite. There he could walk through geologic time; he could see into eternity. He was surely bewildered, wary, afraid. The landscape was anomalously beautiful and hostile. It was desolate and unforgiving, and yet it was a world of paradisal possibility. Above all, it was wild, definitively wild. And it was inhabited by people who were to him altogether alien and inscrutable, who were essentially dangerous and deceptive, often invisible, who were savage and unholy -- and who were perfectly at home. This is a crucial point, then: the West was occupied. It was the home of peoples who had come upon the North American continent many thousands of years before, who had in the course of their habitation become the spirit and intelligence of the earth, who had died into the ground again and again and so made it sacred. Those Europeans who ventured into the West must have seen themselves in some way as latecomers and intruders. In spite of their narcissism, some aspect of their intrusion must have occurred to them as sacrilege, for they were in the unfortunate position of robbing the native peoples of their homeland and the land of its spiritual resources. By virtue of their culture and history -- a culture of acquisition and a history of conquest -- they were peculiarly prepared to commit sacrilege, the theft of the sacred.
Dit onderdrukt schuldgevoel blijft knagen aan het zelfbeeld van de moderne mens in zijn van de natuur geïsoleerde bestaan. De mens voor wie niets heilig is, en die alleen de menselijke soort bezield acht, doodt daarmee een deel van zichzelf en daarvoor moet hij een hoge prijs betalen. In 1977 omschreef de Amerikaanse auteur Wendell Berry dit besef in zijn boek The Unsettling of America aldus:
The willingness to abuse other bodies is the willingness to abuse one's own. To damage the earth is to damage your children. To despise the ground is to despise its fruit; to despise the fruit is to despise its eaters. The wholeness of health is broken by despise. If competition is the correct relation of creatures to one another and to the earth, then we must ask why exploitation is not more successful than it is. Why, having lived so long at the expense of other creatures and the earth, are we not healthier and happier than we are? Why does modern society exist under constant threat of the same suffering, deprivation, spite, contempt, and obliteration that it has imposed on other people and other creatures? Why do the health of the body and the health of the earth decline together? And why, in consideration of this decline of our worldly flesh and household, our 'sinful earth,' are we not healthier in spirit?
Na vijf eeuwen uiterst gewelddadig Europees en Amerikaans expansionisme beginnen vandaag de dag ook blanke intellectuelen, gevormd in een christelijke cultuur, de wijsheid van oude inheemse volkeren te ontdekken en zich te railleren dat er iets fundamenteel fout zit in de agressieve op competitie gebaseerde westerse ideologie. Wendell Berry:
Everything in the Creation is related to everything else and dependent on everything else. The creation is one; it is a uni-verse, a whole, the parts of which are all 'turned into one.' [...] If a culture is to hope for any considerable longevity, then the relationships within it must, in recognition of their interdependence, be predominantly cooperative rather than competitive. A people cannot live long at each other's expense or at the expense of their cultural birthright -- just as an agriculture cannot live long at the expense of its soil or its work force, and just as in a natural system the competitions among species must be limited if all are to survive.
Langzaam maar zeker, na eeuwenlang in permanente staat van oorlog met de natuur en de mens te hebben verkeert, begint eindelijk in het Westen het inzicht door te dringen dat wij moeten demobiliseren, wil de mensheid overleven. Daarom is de hardnekkigheid waarmee de 'politiek-literaire elite' in Nederland ageert tegen een bewustzijnsverandering zo opvallend. Ik kreeg vanochtend een e-mail van Roel van Duijn, die in de mainstream krant Trouw van donderdag 11 december 2014 betiteld wordt als 'ex-politicus, Ruslandkenner,' maar die voor mij een oud-Provo en voormalig anarchist blijft. Opvallend is dat Van Duijn binnen een week na het neerstorten van de MH 17 al zeker wist dat
Alle signalen naar dezelfde daders [wijzen]. Al die daders zijn verbonden aan Poetin.
Ondanks het feit dat hij geen enkel bewijsstuk had, sloot Roel van Duijn zijn oproep om de 'strijd' aan te gaan met Rusland middels de krijgslustige woorden:
Beleefdheid laten varen
De harde werkelijkheid is dat wij ontkennende daders zullen moeten ontmaskeren, berechten en sanctioneren.
Het gaat nu om de bestrijding van een oorlogsmisdaad en het is tijd om alle beleefdheid te laten varen. Om te voorkomen dat zij nog veel meer onschuldige slachtoffers kunnen maken moeten wij alles op alles zetten om Oekraïne te steunen in zijn strijd tegen de moordenaars van onze kinderen, onze wetenschappelijke onderzoekers, onze vakantiegangers.
Nu is hun strijd onze strijd.
Inmiddels vijf maanden later, donderdag 11 december 2014, is er nog steeds geen hard bewijs beschikbaar dat 'Poetin' achter de aanslag zit, zelfs volstrekt geen 'bewijs,' althans als het woord bewijs nog enige betekenis heeft. Desondanks zet de voormalige anarchistische Kabouter, wellicht aangespoord door zijn Russische vrouw, de de strijd voort, want vandaag stelt Van Duijn in hetzelfde dagblad Trouw dat door Poetin's 'oorlogspropaganda' en 'Bij gebrek aan' een westers 'lik op stuk' beleid 'Poetin zijn doel [bereikt.]' De ziedende Van Duijn weet te melden dat de Russische
propaganda zelfs [heeft] bereikt dat een flink deel van de Europeanen, tegen alle feiten in, meent dat de westerse media de arme Poetin 'demoniseren.'
En dat is zonder meer een prestatie van wereldformaat, als we uitgaan van het feit dat de grootscheepse propaganda van de westerse 'vrije pers' er tot nu toe kennelijk niet in is geslaagd om iedereen te overtuigen dat 'Poetin' de belichaming van het Kwaad op aarde is. De geloofwaardigheid van de westerse commerciële massamedia is door de leugencampagnes over onder andere massavernietigingswapens en over 'humanitair ingrijpen' en de door het Westen veroorzaakte bloedbaden in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië de afgelopen 15 jaar dusdanig afgenomen dat de aloude Koude Oorlog-retoriek niet meer optimaal functioneert. Tot grote verontwaardiging van de oud-Provo Roel van Duijn die nu speekt van
een steeds wonderlijker geloof in de 'diplomatie,'
en de indruk wekt dat hij de Russen meteen met geweld tot de 'orde' wil roepen. In een e-mail van 15 november schreef Van Duijn mij naar aanleiding van mijn kritiek op de neo-nazi-elementen in de Oekraïense regering:
Het arme, zwakke Oekraïne probeert zich wanhopig te verdedigen tegen een neo-stalinistisch atoommacht en nu spring jij hen in de rug?
Natuurlijk hebben ook de geallieerden tegen Hitler oorlogsmisdaden begaan, door de bombardementen op open steden. Maar is dat een goede reden geweest om naar Hitler over te lopen?
Natuurlijk begaan ook Oekraïense regimenten misdaden. Maar die vallen in het niet bij wat Poetin nu dag in dag uit presteert. En hij is nog veel meer van plan.
Blijkbaar houd je je niet zo met Rusland bezig, maar sinds ik getrouwd ben met een Russische vrouw moet ik wel en wat ik zie is een misdadigers-bende aan de top, waarbij vergeleken westerse regeringen met al hun fouten heilig zijn.
Nog diezelfde dag wist de oud-anarchist te melden:
Er is geen hetze tegen Rusland gaande. Alleen de Russische propaganda tracht ons dat wijs te maken. Rusland voert oorlog, dat is een feit…
Nadat ik hem informatie had gemaild die door de westerse mainstream media wordt verzwegen e-mailde Roel van Duijn me op 3 december:
Beste Stan, ik hoef dit allemaal niet. Heb er ook niet om gevraagd. Wil je deze toezending stop zetten?
Desalniettemin e-mailde hij me acht dagen later:
Beste Stan
Vanochtend in Trouw een dissidente mening. Mijn stuk over het gebrek aan reactie van westerse leiders op de oorlogspropaganda van Poetin. Ben benieuwd naar je reactie!
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3808814/2014/12/11/Westerse-leiders-reageren-te-tam-op-felheid-Poetin.dhtml
Roel van Duijn zal nog een dag moeten wachten.
Vooruitlopend daarop is het niet overdreven te stellen dat het taalgebruik van oud-provo Roel van Duijn lijkt op dat van het nationaal-socialisme:
'Militaire nederlaag werkt als regel zuiverend op Russen.' Bloedbaden die 'zuiverend' werken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen 27 miljoen Russen om het leven. Ieder ontwikkeld mens weet dat om 'Poetin een oorlog' te laten 'verliezen' de burgerbevolking op grote schaal het slachtoffer zal worden.
'Wij kunnen aan veranderingen in Rusland bijdragen door versterking van Oekraïne,' aldus de oud-anarchist Roel van Duijn's NAVO-propaganda.
Iraakse Slachtoffertjes van NAVO- verarmd uranium wapens.
The Senate Torture Report and Prior Admissions
JURIST Guest Columnist Jordan Paust of the University of Houston Law Center discusses the recently released Senate Torture Report ...
The recently released Torture Report of the Senate Intelligence Committee adds another layer of proof of serial international criminality that was manifestly authorized and/or facilitated by Bush, Cheney, Rice, Gonzales, Rumsfeld, Addington, Rizzo, Rodriguez, Yoo and several others during what George W. Bush admitted in September 2006 was his 'program' of 'secret' detention and 'tough' interrogation tactics.
Later in 2010, in his memoir, Bush also admitted that he had authorized waterboarding. At the time, twenty-nine US federal and state court cases, three cases from the European Court of Human Rights and the Inter-American Court of Human Rights, and seven US Department of State Country Reports on Human Rights Practices of other countries had already recognized that waterboarding and related inducement of suffocation are forms of torture. Cheney also admitted in 2010: 'I was a big supporter of waterboarding. I was a big supporter of the enhanced interrogation techniques.' Rice admitted in 2009: 'I conveyed the authorization of the administration to the agency, that they had a policy authorization.' In his book, John Yoo admitted in 2006: 'some of the worst possible interrogation methods we've heard of in the press have been reserved for the leaders of al-Qaeda that we've captured' and, with remarkable candor and abandonment, 'I've defended the administration's legal approach to the treatment of al-Qaida suspects and detainees,' including the use of torture.
As John Yoo recounted in his 2006 book, detention, denial of Geneva protections and coercive interrogation 'policies were part of a common, unifying approach to the war on terrorism;' instead of 'following the Geneva Conventions,' the inner-circle decided whether such 'would yield any benefits or act as a hindrance;' the inner circle knew that following Geneva law would 'interfere with our ability to... interrogate,' since 'Geneva bars ''any form of coercion;'" for the inner-circle, '[t]his became a central issue' and, contrary to time-honored methods of lawful interrogation to obtain reliable intelligence, following 'Geneva's strict limitations on... questioning' supposedly 'made no sense;' they calculated that 'treating the detainees as unlawful combatants would increase flexibility in detention and interrogation;' and the question became merely 'what interrogation methods fell short of the torture ban and [allegedly] could be used' as 'coercive interrogation,' which actually included equally unlawful cruel, inhuman and degrading treatment.
The Senate Report allows one to add other information about the Bush-Cheney 'program' of enforced disappearance and torture to the Torture Timeline September 2001—2007. Importantly, facilitation of such serial criminality involves criminal complicity, which can occur when a person is aware that his or her conduct (e.g., writing a memo stating that waterboarding is not torture) can or will assist or facilitate conduct of a direct perpetrator. The person who aids and abets need not know that the conduct of the direct perpetrator is criminal or, for example, whether it does in fact constitute torture or some other widely-known and unavoidably criminal conduct such as cruel or inhumane treatment. It suffices that an accused was aware of the relevant factual circumstances. Even a direct perpetrator need not have known that his or her act amounted to an inhumane act either in the legal or moral sense. Furthermore, all acts of assistance, by words or acts and omissions, that lend encouragement or support will suffice if the accused knows or is aware that such conduct can or will facilitate the use of what happens to be an illegal tactic or form of treatment.
The Convention Against Torture and the 1949 Geneva Conventions both require the United States to either initiate prosecution of or to extradite every person who is reasonably accused of having criminal responsibility with respect to torture. President Obama should confirm to the nation that no one is above the law.
Jordan J. Paust is the Mike & Teresa Baker Law Center Professor at the University of Houston Law Center. His book, Beyond the Law: The Bush Administration's Unlawful Responses in the 'War' on Terror (2007), was published by Cambridge University Press.
Suggested Citation: Jordan Paust, The Senate Torture Report and Prior Admissions, JURIST - Academic Commentary, Dec. 9, 2014, http://jurist.org/academic/2014/12/jordan-paust-senate-torture.
http://jurist.org/forum/2014/12/jordan-paust-senate-torture.php
Senate Torture Report Ignores CIA’s Most Brutal Crimes
1 opmerking:
Roel van Duyn heeft niet gevraagd om weerwoord en wil dat ook helemaal niet toegezonden krijgen. Hij luistert niet maar wil wel praten. Hij onderbouwt zijn meningen niet maar verkondigt ze vurig. Hij etaleert zich graag als vredesduif maar propageert ondertussen een grootschalig bloederig conflict. Hij was altijd al een ideoloog en niet iemand die begrijpend om zich heen keek, een gevangene van ideeën. Toch mag ik hem ergens wel. Ooit hielpen zijn ludieke acties en voorkomen, ondanks zijn ideologisch gestuntel, de weg te effenen naar vrijere sociale verhoudingen. Maar ook in die rol was hij veel meer een symptoom dan een oorspronkelijk verschijnsel. Nogal een kind van zijn tijd dus en nu de tijden zijn veranderd is hij een symptoom van totale Westerse blindheid en een groot voorstander van de NATO. Hij kan als een soort beroepsideoloog mooie en tamelijk hoogstaande gedachtes formuleren die hij koppelt aan zijn persoonlijke ontwikkeling en die bol staan van gedroomde moraliteit maar in wat hij doet als politiek gedreven mens vind ik die moraliteit helemaal niet terug. Hij is altijd eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig en wil in zijn omgeving het liefst zichzelf zien terwijl hij er geen idee van heeft hoe duister sommige van zijn eigenschappen zijn die hij zo hartstochtelijk bemint. Het lijkt alsof hij op een vreemde manier met een deel van zijn wezen diep in slaap is en helemaal niet bemerkt wat hij al slapend in de wereld probeert aan te richten. En ik vermoed dat hij daar enorm van zou schrikken als hij per ongeluk zou ontwaken.
Vincent Brunott
Een reactie posten