zondag 6 april 2014

De Mainstream Pers 183


De openbare mening was de kluts kwijt. De serieuze media zagen het gebeuren, rapporteerden, analyseerden, gaven hun mening. Vergeefs. Nadat de LPF ten onder was gegaan, niet door verzengende mediakritiek maar als gevolg van interne ruzies en gebrek aan een uitvoerbaar politiek programma, kwam de beweging van Rita Verdonk. Principieel van hetzelfde laken een pak en met een overeenkomstig einde.
Henk Hofland. De toekomst van bedrukt papier. 20 maart 2009

Take me back to the black hills
The black hills of Dakota
To the beautiful Indian country 
That I lo-ove

Lost my heart in the black hills
The black hills of Dakota
Where the pines are so high 
That they kiss the sky above
And when I get that lonesome feelin'
And I'm miles away from home

I hear the voice of the mystic mountains
Callin' me back home
So take me back to the black hills 
The black hills of Dakota 
To the beautiful Indian country 
That I love

And when I get that lonesome feelin' 
And I'm miles away from home 
I hear the voice of the mystic mountains
Callin' me back home

So take me back to the black hills 
The black hills of Dakota 
To the beautiful Indian country
That I love

To the beautiful Indian country
That I lo-ove
Take me back to the Black Hills 
To the beautiful Indian country that I lo-o-ove

Doris Day. The Black Hills of Dakota. 1953


Four years have passed since WikiLeaks’ sensational release of the classified US military video titled Collateral Murder. On April 5, 2010, the raw footage was published depicting airstrikes by a US Army helicopter gunship in the Iraqi suburb of New Baghdad. The soldiers attacked Iraqis, killing about a dozen men wandering down a street, including two Reuters staffers, Namir Noor-Eldeen and Saeed Chmagh in the first of three reckless attacks involving civilians…
Before anyone talks about the laws of armed conflict and whether the rules of engagement were broken or not, we need to ask why these armed crews were even there in the first place. We should be examining the legality of the Iraq War itself. Speaking in defense of the disclosure of classified US military documents on the Iraq War, Assange pointed out how 'most wars that are started by democracies involve lying,' and noted how 'the start of the Iraq war involved very serious lies that were repeated and amplified by some parts of the press.'
Iraq has never been shown to have threatened the United States and it is common knowledge that the premise of this war was based on blatant lies. Colin Powell’s fabrications at the UN Security Council about Iraq’s supposed weapons of mass destruction were a particular low point for the US in its base war propaganda. The International Military Tribunal at Nuremberg designated the term ‘war of aggression’ as an attack on another nation or people without any justification of self-defense and listed it as a major international war crime…
In the original 38-minute video recording the scenes in New Baghdad on July 12, 2007, the past century has lingered to haunt our global society. The dark shadow of colonization is carried over into the military-industrial age of the 20th century with its outward-thrusting brutality. The cynical naming of the ‘Apache’ helicopter evokes a memory of the genocide of American natives long ago. Native American activist Winona LaDuke once spoke of how it is common military-speak when you leave a base in a foreign country to say that you are heading ‘out into Indian Country.’ The brutal projection of US power into the oil-rich Middle East contains echos of these historical ‘Indian Wars.’ The unfolding scenes appear as if the US is almost glorifying and continuing these crimes against humanity from the past.
Nozomi Hayase. The conscience and courage of Chelsea Manning. 4 april 2014 
Een indirect resultaat van de voortdurende crisis in het Midden-Oosten is dat in West-Europa een populistisch alarmisme wortel heeft geschoten. Het zaait angst, maar het heeft geen uitvoerbare oplossing. Die ligt in het Midden-Oosten, in de landen die voor het vredestichtende Westen onbereikbaar zijn geworden, zoals de praktijk heeft bewezen.
Henk Hofland. Het machteloze Westen. 17 juli 2013

 Welke overeenkomsten zijn er tussen Henk Hofland en Doris Day? Doris Day werd als Doris Mary Ann Kappelhoff in 1924 geboren, Hofland in 1927. Doris zag het levenslicht in Cincinnati, is een 'Amerikaans zangeres, actrice en dierenactiviste,' speelde in 39 speelfilms en heeft in de Verenigde Staten het imago van de 'girl next door.' Voor zover ik weet heeft Hofland nooit over haar geschreven, terwijl ze beiden als generatiegenoten toch een aantal kenmerkende sentimenten gemeen hebben. Nostalgie is er één van. Een zucht naar wat eens was en nooit meer terugkeert, een zorgvuldig gecultiveerde melancholie naar het onbevlekte, een afkeer van het al te menselijke die tegen smetvrees aanligt, en die voor een belangrijk deel is veroorzaakt door de crisis- en oorlogsjaren. Beiden hebben zichzelf uitgevonden en beiden hebben de petite bourgeoisie van hun generatie een stem gegeven. Zoals Hofland op op 85-jarige leeftijd in 2013 over de Tweede Wereldoorlog verklaarde: 

die oorlog nemen ze mij niet af. Mijn generatie heeft toen een heel andere opvoeding gehad. We zagen de wereld van de volwassenen voor onze ogen instorten. De resultaten van die breuk kwamen in de jaren vijftig pas goed aan het licht…

Toen ik terugkwam uit Nederlands-Indië, ben ik gaan studeren. Nu verzet iedere generatie zich tegen de voorgaande. Bij ons werd langzamerhand duidelijk dat het een breuk was.


Maar die 'breuk' zette zich niet door. Henk Hofland liet zich naar Ons-Indië sturen om voor de elite na eeuwen koloniaal onrecht de vrijheidsstrijd van de Indonesiërs met militair geweld de kop in te drukken. De 'breuk' bleef beperkt tot de beeldende kunst en de literatuur, en kreeg pas een maatschappelijke vertaling aan het eind van de jaren zestig, begin jaren zeventig toen de naoorlogse babyboom-generatie haar stem liet horen. Doris Day was voorbij, square, niet hip. De gevestigde orde, waar Hofland inmiddels als journalist voor werkte, werd belachelijk gemaakt. Street Fighting Man van de Rolling Stones en The End van de Doors waren bepalend voor de tijdgeest. Eerst was er Provo in Amsterdam, rebellen die nog voor de strijd was gestreden wisten dat de vrije geest van de kunstzinnige het altijd moet afleggen tegen het conformisme en opportunisme van de gezeten burgerij. Zo is de geschiedenis, en dus maakte de tegencultuur in haar beginselverklaring onmiddellijk duidelijk dat:

Provo zich voor de keus gesteld [ziet]: desperaat verzet of lijdzame ondergang. Provo roept op tot verzet waar het kan. Provo ziet in dat het de uiteindelijke verliezer zal zijn, maar de kans deze maatschappij nog eenmaal hartgrondig te provoceren, wil het zich niet laten ontgaan.


Daarna volgde mei '68 in Parijs, Praag, San Francisco, Londen, overal waar met woord en daad de vooroorlogse generaties de wacht werd aangezegd. En toen die 'revolutie' voorbij was en het verpolitiekte deel van de 'revolutionairen' zich in het pluche had gevleid om er niet meer uit te komen, volgden enkele jaren van gewelddadig verzet van de zogeheten 'kraakbeweging,' dat allerlei radicalere stromingen in zich mee nam. En opnieuw sloeg Hofland, met een mengeling van begrip en onbegrip, de gebeurtenissen van buitenaf gade. Al die jaren wist hij met de mainstream mee te dobberen; de oorlog had hem geleerd wanneer te zwijgen. Omdat hij als puber er diep van doordrongen was geraakt dat 'orde' niet 'bestaat,' en zelfs 'verderfelijk' is, en dat bovendien de wanorde van de zogeheten 'orde' gebaseerd is op volstrekte willekeur, koos hij geen partij, althans, niet openlijk. Het leek daarom alsof hij de volwassen buitenstaander was die als chroniqueur van zijn tijd alleen maar beschreef wat er gebeurde. Dit beeld benadrukte hij nog eens toen hij in 2009, als nestor van de polder-journalistiek, zichzelf afficheerde als onderdeel van de 'politiek-literaire elite' waar 'een natie niet zonder' kan en van wie de 'onafhankelijkheid niet te koop' is. Maar het moet ook hem duidelijk zijn geworden dat hij nooit echt afstand hield, dat hij wel degelijk partij trok, namelijk voor het kapitalistische establishment, van wie hij als voorname spreekbuis een onlosmakelijk onderdeel uitmaakte. Het probleem van de mainstream-opiniemaker is dat hij/zij een totaal mens- en wereldbeeld verkoopt, en daardoor onherroepelijk partij in het geheel is. Uiteindelijk begint de opiniemaker in zijn eigen leugens te geloven, anders zou hij niet kunnen voortbestaan, omdat de mens nu eenmaal niet 'een gebrek aan betekenis' kan accepteren, zoals Octavio Paz duidelijk heeft gemaakt,'zelfs de stilte is bevolkt met tekens.’ Zo wordt de leugen de werkelijkheid, zeker wanneer die leugen wordt opgeschreven en nog eens wordt uitgewerkt. Terecht wees de auteur Frans Kellendonk op het volgende feit:

Het gruwelijke is: zodra je iets verwoordt, zodra je iets opschrijft, verhardt het. Het gevaar is dat je er dan ook in gaat geloven, dat de dingen zijn zoals je zegt dat ze zijn. Wat je moet behouden is een scepsis, een vrijheid, het gevoel van de ongrijpbaarheid van alles. Dat vereist een geweldige krachtsinspanning.

Maar de opiniemaker kent in zijn werk de scepsis niet, zijn woorden dienen een rotsvaste autoriteit uit te stralen, hij is de ideologische schildwacht van het systeem. Met als gevolg dat hij na verloop van tijd in zijn geconstrueerde waarheid gaat geloven. Als vanzelf valt hij (of zij) automatisch terug op een pose. Z'n woorden zijn een schreeuw om aandacht. Hij wil behagen om bewonderd te worden. De opinie an sich interesseert hem niet, alleen het effect dat ze teweegbrengt, en daarmee het inkomen en aanzien die hij verwerft. Hoe langer het duurt des te bombastischer de leugen, tot de waanzin totaal is. Maar tegen de tijd dat van alles waar is, is niets meer waar. Gisteravond keek ik op YouTube naar een interview van de Canadese tv-journalist George Stroumboulopoulos met John Lydon, in Nederland beter bekend als Johnny Rotten, zanger van de punk rockband de Sex Pistols. De scherpzinnige Lydon vertelde onder andere waarom een publieke leugen desastreus is voor het persoonlijke leven van een burger. Hij zei:

When I was seven I lost my memory through meningitis. It took me some four years to fully recover, who I really was. And from then on I really think I did know who I was…

When you recover from an illness that serious, the one thing you rely on, as a guideline and a principle in my life, is that I expect people to tell me the truth, the whole truth and nothing but the truth, as I will do to you, I will not lie. I will not, about anything. I can't afford to, because once you lost your memory — you have to bear this in mind — you need to believe wat people are telling you. When someone is telling you: I am your mother, you need to know that to be true, even though in the back of your head you don't know this, at all. It is a wonderful thing to find out people haven't lied to you and it is terrible to find out that they have. Don't hurt people. The most serious way you can hurt anyone is to lie, any kind of lie.


Een wijs mens, zijn ervaring is exemplarisch. Aangezien nu meer dan 90 procent van alle kennis die een modern mens bezit niet gebaseerd is op eigen ervaring maar op wat hem wordt verteld, is ieder individu in feite als een John Lydon na zijn meningitis. De mens is volstrekt afhankelijk geworden van de betrouwbaarheid van de ander. In het communicatietijdperk wordt zijn wereldbeeld door de ander gevormd. Voor het eerst in de geschiedenis bepaalt de leugen overal ter wereld de kern van het menselijk bestaan. Niemand kan de leugen meer ontvluchten, de leugen is totaal geworden. In de documentaire Shadows of Liberty uit 2012 die een portret schetst van de 

 American media landscape, which is controlled by conglomerates with extreme political, social and economic power,

 en 

 'presents the phenomenal true story of today's disintegrating freedoms within the U.S. media, and government, that they don't want you to see' laten de makers zien hoe het publiek 'a veil of distortion and lies and misrepresentations that obscure reality' iedere dag weer krijgt voorgeschoteld. 'Giant media corporations decide what is news and what is not news.' De mainstream pers 'controls people's ideas, it controls their imagination.' En dat is niet wonderlijk, aangezien 'the news we rely on is in the hands of commercial enterprises,' die op hun beurt weer in handen zijn van gigantische commerciële conglomeraten. 'If it did not appear in the New York Times, Fox News, CNN, it never happened.' Er zijn nu eenmaal 'certain evidences that you may not cover,' omdat ze buiten de consensus vallen van wat de economische en politieke macht relevant en waar achten. Feit is dat 'corporations are making profit of the killing' in westerse oorlogen en illegale interventies. Daarom: 'Read between the lies,' want 'wars are really started by the mainstream media.' Veruit de meeste journalisten zwijgen daarover, niet omdat ze het niet weten, maar omdat het anders hun carrière vernietigt. Daarentegen zijn er mensen die, zoals in Shadows of Liberty, de waarheid vertellen, Angelsaksische intellectuelen als Amy Goodman, Danny Glover, Dan Rather, Daniel Ellsberg, Julian Assange, Norman Solomon, David Simon, Robert Fisk, Gore Vidal. Vakmensen die zelden of nooit in de Nederlandse mainstream media aan het woord worden gelaten, omdat ze de officiële consensus verbreken. Hier, in de polder, wordt het medialandschap gedomineerd door mainstream-opiniemakers als Henk Hofland en Geert Mak, die ik eruit gepikt heb omdat ze zo kenmerkend zijn voor de hele polderpers. In Nederland kan de hoog bejaarde Hofland onweersproken in De Groene Amsterdammer beweren dat 

Het nieuws, onbevooroordeeld gebracht, toegelicht door deskundigen, tot de publieke voorzieningen [behoort]. Redacties van de serieuze media zijn instituten waar honderden specialisten werken. Met onverbiddelijke regelmaat leveren ze het product op basis waarvan de burgerij tot een gefundeerd politiek oordeel komt.

Inderdaad: 'Read between the lies,' want als men Hoflands artikel De toekomst van bedrukt papier leest, dan ontdekt men tussen de 'lies' door dat hij moet toegeven dat kranten 'handelswaar' zijn, en hij mag dan wel stoer beweren dat 'Onafhankelijkheid niet te koop [is],' maar ondertussen wordt de krant waarin hij zijn meningen schrijft, de NRC, voor de vierde maal in betrekkelijk korte tijd te koop aangeboden, omdat de eigenaren, zogeheten 'investeringsmaatschappij' Egeria en SP-multimiljonair Derk Sauer, van oordeel zijn dat ze te weinig aan de krant verdienen, terwijl toch kledingwinkelier Brenninkmeijer en de oud-marxist Sauer nog in 2012 'zichzelf tussentijds een superdividend uitkeerden van 12,5 miljoen euro.' Eerder al werd de krant geplunderd door een hedgefund, en daarom is het opmerkelijk dat de ondernemingsraad van de NRC nu 'met stomheid geslagen' is. Kennelijk dringt het zelfs nu niet tot de NRC-journalisten door dat ook hun neoliberale krant moet gehoorzamen aan de commerciële wetten van het neoliberalisme. 

 Om het mogelijk te maken dat de Sauertjes en Brenninkmeijertjes miljoenen in hun eigen zak konden steken kwamen tegelijkertijd 30 NRC-werknemers tijdens een reorganisatie op straat te staan. Voor wat hoort wat. Het zal duidelijk zijn dat de rest van de NRC-journalisten 'm zullen knijpen dat ook zij hun baan zullen verliezen nu hun krant opnieuw wordt doorverkocht. Ze zullen het uit hun hoofd laten om als werknemers van een commercieel bedrijf de neoliberale praktijken van de grote adverteerders, die het grootste deel van de inkomsten van een krant genereren, serieus tegen het licht te houden. Een neoliberaal dagblad kan natuurlijk nooit het neoliberalisme tot op het bot analyseren, dat spreekt voor zich. Hier geldt letterlijk: wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Als ze het niet doen zou betekent dit hun ondergang, zeker nu het winstprincipe nog de enige drijfveer is van de elite. Hoflands bewering dat 'Onafhankelijkheid niet te koop [is],' is dan ook pure humbug, en als zodanig weer één van die talloze beschamende leugens, die de mainstream-journalistiek kenmerken. Hoflands beweringen over 'verzengende mediakritiek' van de 'serieuze media' die de opkomst van 'populistisch rechts' zagen 'gebeuren, rapporteerden, analyseerden,' en daarover 'vergeefs' hun 'mening [gaven]' is eveneens boerenbedrog. Illustrerend voor de Nederlandse mainstream-pers was dat ze de opkomst van Fortuyn tot aan de vooravond van de gemeenteverkiezingen destijds niet doorhadden, omdat de parlementaire pers uitsluitend op het pleintje in Den Haag was geconcentreerd en niet besefte dat de parlementaire democratie ook nog bestaat uit kiezers. 'De openbare mening was de kluts kwijt,' beweert Hofland, maar hij verzwijgt daarbij dat vooral de opiniemakers, die elkaar almaar napraatten, de weg kwijt waren en nog steeds zijn. De praatjesmakers zijn in hun eigen propaganda gaan geloven.Volgende keer meer over de wereld van Doris Day en Henk Hofland, met dan als begin The black hills of Dakota.
The financial details remain to be worked out, but negotiations between representatives of the Sioux people and the owners of Pe' Sla, a sliver of sacred land in the heart of the Black Hills, have produced an agreement. Leonard and Margaret Reynolds will transfer land held in their family since 1876 to the Sioux. The deal for the 2000 acres was announced at a press conference on Saturday in Eagle Butte, South Dakota, tribal headquarters of the Cheyenne River Sioux Tribe. A celebratory rally will take place Wednesday in Rapid City. Here's the press conference:
As Aji, navajo and I reported here and here, those 2,000 acres were at risk because the descendants of the man who homesteaded the core of the site 136 years ago had decided to auction them off. Estimates of the take from the sale went as high as $5000 an acre, $10 million. The announcement of the auction came as a surprise to Sioux activists. What does it matter? Ruth Hopkins (Sisseton-Wahpeton/Mdewakanton/Hunkpapa) wrote:
“To the Oceti Sakowin [the Seven Council Fires of the Great Sioux Nation], Pe’ Sla is The Heart of Everything. Not only does this sacred site play a key role in our creation story, it is said to be the place where The Morning Star plunged to earth, and saved the People from seven creatures who had killed seven women. The Lakota hero then placed those women in the night sky as ‘The Seven Sisters,’ called ‘The Pleiades’ by western astronomers.”
With only a few weeks to raise a seemingly impossible sum, attorney Chase Iron Eyes (Standing Rock Sioux) and others at the LastRealIndians website decided not to let the land go without an attempt to keep it out of developers' hands. Although it was galling to have to raise moneyto buy land that was illegally taken in violation of the 1851 Fort Laramie Treaty and 1868 Fort Laramie Treaty, the choice was to do that or to see Pe' Sla forever gone.
Behind the yet-to-be-finalized sale lays the great irony. For 60 years, beginning in 1920, the Sioux sought legal redress for the Black Hills land snatched from them by Congress in 1877. In 1980, the U.S. Supreme Court ruled in their favor, agreeing in United States v. Sioux Nation of Indians that the land "set apart for the absolute and undisturbed use and occupation of the Indians" by the 1868 treaty had been taken illegally and ordering that $17.5 million—plus a century of interest, for a total of $105 million—be paid as compensation. All the Sioux tribes refused to accept the money and have continued to refuse because, just as more than a century ago, "the Black Hills are not for sale." The money resides in a trust and now, after the accumulation of compound interest for 32 years, stands at around $1.4 billion. Less than a year's interest on that money could buy Pe' Sla. But touching that money would, in the view of the tribes, extinguish forever their right to the Black Hills, three-fourths of which are "owned' by the U.S. and South Dakota governments.
So Iron Eyes put out the call. And what seemed impossible was achieved. What began with Iron Eyes soon spread to the Oceti Sakowin that unites them all. At the time this is published, more than $316,000 has been raised in private funding from donors large and small, including several thousand dollars from Daily Kos. In addition, the Rosebud Sioux Tribe (Sicangu Oyate Lakota), which originally pledged $50,000 for the purchase has pledged $1.3 million. Other Sioux tribes have also made pledges that, together, was enough to persuade the Reynolds' family to call off the auction and, ultimately, to make a deal with the tribes. The fund-raising continues here.
Pe' Sla poster
The world is watching!  We have been on an epic journey, against all odds, to mobilize to protect Pe Sla, one of the Oceti Sakowin’s (Great Sioux Nation) most precious sacred sites central to humanity’s continued existence.Lastrealindians has served the people by acting as a focal point for efforts to protect Pe Sla. We are greatly encouraged by the enormous outpouring of support for protect Pe Sla and for the reigniting of our collective consciousness relating to sacred sites and the Black Hills -Wamaka Ognaka y Cante (the Heart of Everything that is). To us, it is not about the amount of money we raised; it’s about the amount of energy shared by the world and the once in a lifetime unification of the Oceti Sakowin. Lastrealindians did not raise this money alone. Lastrealindians did not create and sustain the energy to Protect PeSla alone. The world came together as humans, as two-leggeds, to recognize our place in this universe and show each other what really matters. There was already a critical mass of motivated critical thinkers who needed no convincing as to why we should protect Pe Sla. People from all over the globe helped our cause because it is their cause. All who helped could see that knowing the sacred nature of our Black Hills and other holy places around the world is the only way to save ourselves from this corporate-western-consumer machine.  We want more from life than what mainstream media and corporate economies can offer us; we want spiritual dignity, not material possessions and money. Our spirits remember, and we as humans want to respect the divine. We want to treat each other with love. [...]
We know this accomplishment is historical, we know this is monumental; we know this is only the beginning. This is the return to the Black Hills, the black hills that we will never sell; the Black Hills that will deliver us to salvation. The Heart of Humanity that we will celebrate and honor at a rally to raise awareness and give wopila for all the answered prayers and hard work. We want to send a huge thank you to everyone who helped, and we invite all of you, anyone in the Rapid City area, to come to the band shelter at Memorial Park on the southeast side of the Rushmore Civic Center, Rapid City, South Dakota, on September 5, starting at 5:00 PM Mountain Time for a feed and a host of events. [...]
The Great Sioux Nation belongs to the Black Hills; as do other Nations that hold the Black Hills near to their heart including the Cheyenne, Arapaho, Crow, and Kiowa to name but a few. When it is time to stand immovable in our Black Hills to protect Pe Sla, Hinhan Kaga, Mato Tipila, Mato Paha and so forth, there you will find us, again.
One victory. A small victory in the overall course of things. But perhaps something greater will emerge from this one. James Anaya, U.N. Special Rapporteur for the rights of indigenous people, has previously called for the United States to negotiate a return of the Black Hills or part of them, and he did so again in light of the concerns raised over Pe' Sla. For the first time in 40 years, a president is in office who actually listens to what Indians have to say and acts on what he hears. Perhaps he can be persuaded to act on this as well.
But a 19th Century Congress took away the Black Hills, and righting that travesty is ultimately up to a 21st Century Congress. As the Sioux have proved repeatedly, they will never sell the Black Hills.
On Nov. 26, 2011, <em>Harper's </em>magazine Contributing Editor and <em>National Geographic </em>photographer Aaron Huey joined Shepard Fairey, the prolific street artist known to most people for his creation of the iconic Obama HOPE campaign image, and installed a stunning 20x80-foot mural THE BLACK HILLS ARE NOT FOR SALE. It remained at the intersection of Ogden and the highly trafficked Melrose Avenue in West Los Angeles near Fairfax for 30 days.


On Nov. 26, 2011, Harper's magazine Contributing Editor and National Geographic
photographer Aaron Huey joined Shepard Fairey, the prolific street artist known
to most people for his creation of the iconic Obama HOPE campaign image,
and installed a stunning 20x80-foot mural THE BLACK HILLS ARE NOT FOR SALE.
It remained at the intersection of Ogden and the highly trafficked Melrose Avenue
 in West Los Angeles near Fairfax for 30 days.

ORIGINALLY POSTED TO NATIVE AMERICAN NETROOTS ON MON SEP 03, 2012 AT 03:09 PM PDT.

ALSO REPUBLISHED BY SFKOSSACKS, BARRIERS AND BRIDGES, PINK CLUBHOUSE, NETROOTS RADIO, AND SOUTH DAKOTA KOS.

TAGS



at

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Wierd Duk: Poetin, Rusland en de nieuwe wereldorde

  Poetin, Rusland en de nieuwe wereldorde Categorieën  Europa: Oost & West ,  Rusland 3 september 2022   door  rovanov Een opmerkelijk i...