'Deskundigen' 130

This study distinguishes three… developments and considers them as being the key vulnerabilities not only of the US empire-state, but of all new rising and aspiring global powers:

·       A historically unusual and complicated type of globalization (for example, pension funds in Texas and Montana hold Greek debt…).

·         The world is on the verge of environmental catastrophe (for example, the climate change problem).

·         The finite nature of raw materials is in full swing...

These three observable developments are systemic. The explosive growth of the financial system relative to manufacturing and the economy as a whole, and the proliferation of speculative and destabilizing financial instruments of parasitic wealth accumulation, have shattered the Anglo-American heartland. Eventually, however, this vulnerability is becoming manifest in the West, but it should not be suprising if it appears in the global East too, in the event that it adopts similar instruments and methods for dealing with a possible crisis of profitability in its industrial sector in the future.

In terms of their long-term effects, the greatest vulnerabilities of the world system as a whole are probably resource depletion and environmental degradation. The availability and distribution of critical resources such as oil, food and water, and the continuing degradation of the ecosystem at least from the 1970s onwards, speak volumes about the inability of the ruling classes around the world to control the discursive structural powers of global faultlines.

Vassilis K. Fouskas en Bülent Gökay. The Fall Of The US Empire. Global Fault-Lines and the Shifting Imperial Order. 2012

De Amerikaanse softpower is… nog altijd sterk aanwezig… Soft power is, in de kern, de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen.

Geert Mak. Reizen zonder John. Op zoek naar Amerika. 2012

De door de modellen van de consumptiemaatschappij opgelegde culturele gelijkschakeling kan niet tot statistieken worden herleid. De economische gelijkschakeling, daarentegen, is wel meetbaar en deze meting wordt verricht door de Wereldbank, die zoveel voor die gelijkschakeling doet, en wordt bevestigd door de verschillende organisaties van de Verenigde Naties. De wereldeconomie is nooit minder democratisch geweest, nooit is de wereld zo schandalig onrechtvaardig geweest. In 1960 bezat twintig procent van de mensheid, het rijkste deel, dertig keer zoveel als de armste twintig procent. In 1990 was het verschil zestig keer zo groot. Sindsdien is de schaar alleen maar verder opengegaan: in 2000 was het opgelopen tot negentig keer.

Volgens het United Nations Development Programme… hebben 447 multimiljonairs een fortuin dat groter is dan het jaarinkomen van de helft van de mensheid. De directeur van deze instelling van de Verenigde Naties, James Gustave Speth, verklaarde in 1997 dat het aantal rijken in de wereld in de afgelopen halve eeuw was verdubbeld, maar dat het aantal armen was verdrievoudigd en dat zestienhonderd miljoen mensen het slechter hebben dan vijftien jaar eerder…

in ieder land wordt het onrecht gereproduceerd dat de betrekkingen tussen de landen bepaalt en wordt de kloof tussen wie alles hebben en wie niets hebben jaar na jaar steeds breder. Op het Amerikaanse continent weten wij dat heel goed. In het noorden, in de Verenigde Staten, beschikten de rijken een halve eeuw geleden over twintig procent van het nationaal inkomen. Nu is dat veertig procent…

Eduardo Galeano. Ondersteboven. 1998

De westerse normen en waarden die in het kader van de NAVO beschermd worden? Terwijl Israel doorgaat met het uitbreiden van de illegale nederzettingen op Palestijns gebied en met de militaire terreur tegen de Palestijnse bevolking wordt de ‘Joodse staat’ voor het schenden van het internationaal recht beloond met een de facto lidmaatschap van de NAVO, en wordt in 2013 bekend dat:

NATO Secretary General Anders Fogh Rasmussen received Israel’s president Shimon Peres at NATO headquarters in Brussels on March 7.

The order of the day: to enhance military cooperation between Israel and the Atlantic Alliance focusing on issues of counter-terrorism.

‘Israel will be happy to share the knowledge it has gained and its technological abilities with NATO. Israel has experience in contending with complex situations, and we must strengthen the cooperation so we can fight global terror together and assist NATO with the complex threats it faces including in Afghanistan. ‘

Israel is already involved in covert operations and non-conventional warfare in liaison with the US and NATO.

http://www.globalresearch.ca/israel-a-de-facto-member-of-nato/5325890

Deze levensgevaarlijke politiek is tot stand gekomen zonder enige democratische besluitvorming in de aangesloten landen en zonder enige publieke discussie. Op deze wijze is het Westen verplicht direct met geweld te reageren wanneer de Israelische schendingen van het internationaal recht beantwoord wordt door contra-terreur, want

NATO's Strategic Concept recognises the risks to the Alliance posed by terrorism. Article 5 is at the basis of a fundamental principle of the North Atlantic Treaty Organisation. It provides that if a NATO Ally is the victim of an armed attack, each and every other member of the Alliance will consider this act of violence as an armed attack against all members and will take the actions it deems necessary to assist the Ally attacked. This is the principle of collective defence.
http://www.nato.int/terrorism/five.htm

De macht, die onrecht uitoefent en ervan leeft, zweet geweld uit al haar poriën. In de hel van de krottenwijken loeren de zwarte veroordeelden, schuldig aan hun armoede en met een erfelijke neiging tot misdaad: de reclame doet hen watertanden en de politie verjaagt hen van tafel. Het systeem weigert wat het aanbiedt, magische artikelen die dromen in werkelijkheid omzetten, door de tv beloofde luxe, neonreclames die in de nacht van de stad het paradijs aankondigen, pracht en praal van de virtuele rijkdom: zoals de eigenaren van de echte rijkdom heel goed weten is er geen valium genoeg om zoveel verlangen te stillen en ook niet genoeg prozac om zoveel kwelling te sussen. Gevangenis en kogels vormen de therapie voor de armen.

Tot twintig jaar geleden was armoede het product van onrechtvaardigheid. Links klaagde het aan, het midden gaf het toe, rechts ontkende het zelden. In korte tijd zijn de tijden erg veranderd: nu is armoede de terechte straf voor inefficientie. Armoede mag dan medelijden opwekken, maar brengt geen verontwaardiging meer teweeg: er zijn armen door de regels van het spel of de onafwendbaarheid van het lot. Ook is geweld niet de dochter van het onrecht. De dominante taal, in serie geproduceerde beelden en woorden, werkt bijna altijd ten dienste van een systeem van beloning en straf, dat het leven opvat als een meedogenloze race tussen enkele winnaars en vele voor het verlies geboren verliezers.

Eduardo Galeano. Ondersteboven. 1998

Meliorism is an idea in metaphysical thinking holding that progress is a real concept leading to an improvement of the world. It holds that humans can, through their interference with processes that would otherwise be natural, produce an outcome which is an improvement over the aforementioned natural one.

http://en.wikipedia.org/wiki/Meliorism

Naast de economische noodzaak van interventies ligt ook het in feite religieuze concept van meliorisme ten grondslag aan zowel het Amerikaanse exceptionalisme als het gewelddadige expansionisme. De  Amerikaanse historicus Walter A. McDougall schrijft in zijn studie Promised Land. Crusader State met betrekking tot dit begrip:

Meliorism assumes that the United States alone possesses the power, prestige, technology, wealth, and altruism needed to reform whole nations. It assumes that the U.S. government, having tamed its frontier and helped its people achieve unprecedented wealth and freedom… having led the free world to victory over fascism and Communism, knows how to deploy its assets to lift up the poor and oppressed. Finally, it assumes that Americans want their governement to dedicate their lives fortunes, and sacred honor to that purpose.

None of these postulates is proven; in fact, every one may be false… Democracies can trample on human rights and the rule of law. Nor can we assume that all nations prefer democracy, however defined, or are moving toward the same destination. Indeed, to diagnose and prescribed remedies for all other people on earth is nothing less than to mirror the Bolsheviks, who claimed to believe that scientific law was moving the world toward Communism, but acted as though history needed their ‘help.’

Americans may well believe that their political and economic principles are universally valid. But to insist that everyone else in the world agree is to embrace the same solipsism that Wilson (president Woodrow Wilson. svh) did when he said that his own depth of belief (een racistisch vorm van protestantisme. svh) convinced that he spoke for the American people. As a result, Global Meliorism can be woefully counterproductive. Far from persuading Chinese, Singaporeans, Iraqis, Libyans, or Russians to be ‘like us,’ our sermons about human rights, fair trade, the environment, and sexual and family issues only invite foreigners to remark on the poverty, crime, drugs, pornography, collapse of the family, inequality, and travesties of justice that characterize American society.

To assert that the U.S. government knows how to tranplant democracy and kick-start economic development abroad is an even wilder leap of logic. Our half-century of experience with foreign aid has been almost a total loss, and the reason is not hard to find. It resides in the contradiction inherent in programs which purpose is to demonstrate the superiority of the free market model but whose methods are entirely statist.

McDougall's op de realiteit gebaseerde inzicht wijkt fundamenteel af van dat van opiniemaker Geert Mak die in zijn boek Reizen zonder John met grote stelligheid beweert dat ‘De Amerikaanse soft power… nog altijd sterk aanwezig [is],’ waarbij Mak ‘soft power,’  definieert als ‘de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen.’ Deze ‘Amerikadeskundige’ verzuimt erbij te vermelden dat ‘soft power’ altijd wordt begeleid door ‘hard power’ om effectief te kunnen zijn, zoals president Theodore Roosevelt duidelijk maakte toen hij meer dan een eeuw geleden de VS adviseerde: ‘Speak softly and carry a big stick.’ Al vanaf de oudheid vormt dit machiavellistisch principe de kern van de realpolitiek van elk imperium. Maar dat feit kan of wil de mainstream niet accepteren. Ik vermoed dat die onkunde of onwil gevoed wordt door wat in de sociale wetenschappen ‘cognitieve dissonantie’ heet, waarbij zelfs kan gelden ‘dat wanneer een voorspelling niet uitkomt, het geloof toeneemt.’ Informatie die fundamenteel indruist tegen iemand’s wereldvisie wordt als traumatisch ervaren en daarom genegeerd. De werkelijkheid dringt niet door omdat ze de vernietiging van iemand’s wereldbeeld zou betekenen, en teveel angst en onzekerheid zou betekenen om te kunnen verwerken. Dus blijven de meeste mensen zich vastklampen aan de werkelijkheid zoals die is bepaald door de cultuur waarin ze leven en die bepaalde verwachtingen heeft gekweekt. De Amerikaanse klinisch psycholoog dr. Robert Hopper zegt daarover:

When two beliefs are inconsistent cognitive dissonance is created. When your beliefs are challenged fear and anxiety are created. In response to that our psychological defenses kick in, they protect us from these emotions. Denial, which is probably the most primitive psychological defense, is the one most likely to kick in when our beliefs are challenged. Denial protects people from anxiety.

De Amerikaanse pyschologe Frances Shure: ‘Deny the evidence that is coming our way and stick to the orginal story, the official story and try to regain our equilibrium,’ want

‘People are afraid of being ostracized, they are afraid of being alienated, they are afraid of being shunned.  They are afraid of their lives being inconvenienced – they’ll have to change their lives. They are afraid of being confused.  They are afraid of psychological deterioration.  They are afraid of feeling helpless and vulnerable.  And, they are afraid that they won’t be able to handle the feelings coming up. And none of us wants to feel helpless and vulnerable.  So, we want to defend ourselves.   And, the way that we often do that is with anger.  Then we become angry.  And, when we become angry, then we become indignant. We become offended. We want to ridicule the messenger. We want to pathologize the messenger.  And, we want to censor the messenger.

De Amerikaanse emeritus hoogleraar in Philosophy of Religion en Theology, David Ray Griffin merkte dienaangaande op:

The observation that pride is one of the basic human flaws is absolutely correct.  This is especially true for Americans because we for a long time looked at other nations and said, ‘They are in such bad shape.  But, luckily we don’t have those problems.  We don’t have leaders that would do those things that were done in the Soviet Union, or done in Germany, or done in Japan.’ This is a type of pride that Americans have.

A feature of American history that makes particularly liable to this pride is this notion of exceptionalism – that America is the exceptional nation.  That began from the beginning as this country was formed.

People would say that there was so much evil in the European countries, so much cheating, so much lying, so much using the people for the ruler’s purposes.  But not in America! We have leaders who are free from those sins. 

Die veronderstelling leidt ertoe dat een bestseller-auteur als Geert Mak tegelijkertijd twee volstrekt tegenstrijdige opinies publiekelijk kan uiten zonder dat de mainstream verbaasd opkijkt. Hij kan, net als vele anderen, verklaren ‘verslaafd aan nieuws,’ te zijn ‘waardoor wij allemaal de hele dag suikerbroden zitten te eten… waarbij andere meningen er niet zoveel toe doen, het werkt ontzettend conformerend’ en tegelijkertijd claimen een ‘Europa- en Amerika deskundige’ te zijn, die met grote stelligheid beweert dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent [fungeerde],’ zonder daarbij in zijn 576 pagina’s tellende zoektocht ‘naar Amerika’ ook maar één keer het massale Amerikaanse geweld van na 1945 in een bredere historische context te analyseren of in zijn 1223 pagina’s dikke boek In Europa de nucleaire zelfmoord-strategie van de NAVO serieus in beschouwing te nemen. Het ene moment geeft hij hoog op van ‘het vitale karakter van de Amerikaanse democratie,’ terwijl hij het volgende moment meldt dat ‘in 1960 van elke tien dollar die werd verdiend 1 dollar naar de bovenste 1 procent ging, op dit moment is dat 4 dollar,’ zonder zijn publiek uit te leggen hoe dit in een ‘vitale… democratie’ mogelijk is. Die uitleg is niet noodzakelijk, zelfs onwenselijk, want net als Mak zelf die naar 'hoop' verlangt, worstelt ook zijn publiek met dezelfde ‘cognitieve dissonantie,’ hetgeen neerkomt op het feit dat ‘when two beliefs are inconsistent dissonance is created and thus fear, which has to be neutralized by denial of the facts.’ De werkelijkheid wijkt zo ver af van het beeld dat Geert Mak als domineeeszoon heeft geleerd dat hij de realiteit eenvoudigweg niet kan accepteren. Morgen meer.