De auteur Oek de Jong wees me op het schitterende boek 'Macht zonder Grenzen. Rome en zijn Imperium,' van Fik Meijer, hoogleraar oude geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Meijer beschrijft uiterst helder hoe en waarom de Romeinen hun rijk opbouwden. 'Ze waren zich ervan bewust dat een militaire confrontatie met deze rijken (buiten Italie. svh) risico's met zich meebracht, maar een weg terug was er niet. Daarvoor hadden ze zich te zeer ingesteld op oorlogvoering en de materiele beloningen die daaruit voortvloeiden.' Militarisme en oorlogvoering als bewuste keuze. Onlangs zei de Amerikaanse geleerde Chalmers Johnson tegen me: 'De Verenigde Staten heeft tenminste 725 Amerikaanse militaire bases buiten het eigen grondgebied. In 2001 waren meer dan 250.000 Amerikaanse militairen in 153 landen gestationeerd, verspreid over de gehele wereld, en als we het burgerpersoneel erbij tellen dan was dat aantal meer dan een half miljoen. Dit militarisme is een manier van leven, waaraan we gewend zijn geraakt en dat gevestigde belangen heeft. Het schept banen en dat is ook één van de kenmerkende eigenschappen van het Militair Keynesianisme. Bekend is dat de werkgelegenheid één van de belangrijke aspecten was in de planning na de Tweede Wereldoorlog. Een belangrijke ideoloog van de Koude Oorlog Paul Nitze, directeur van de afdeling Policy Planning van het ministerie van Buitenlandse Zaken, vreesde net als veel toenmalige beleidsbepalers in het begin van de jaren vijftig dat de grote depressie van de jaren dertig zou terugkeren als de Verenigde Staten volledig demobiliseerde. Ze gingen ervan uit dat de economische depressie alleen dankzij de oorlogsproductie was overwonnen en dat op een andere manier volledige werkgelegenheid buitengewoon moeilijk zo niet onmogelijk zou zijn. En dus werd er op gigantische schaal in bewapening geïnvesteerd. Tussen het begin van de Koude Oorlog en het einde van de jaren negentig werd meer dan vijf biljoen dollar uitgegeven aan alleen al nucleaire wapens. Geen enkele daarvan werd ooit gebruikt. Het is een schoolvoorbeeld van de gedachte van de econoom John Maynard Keynes dat regeringen werk moeten schappen, zonodig door het begraven van geld in oude mijnschachten en vervolgens het weer te laten opgraven. Bewapening is een moderne equivalent hiervan.' Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/04/chalmers-johnson-3.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten