Nederland en Afghanistan 55

De voormalige wethouder van Borculo, minister Henk Kamp, hijst zich snel in een kogelvrij vest.

Waarom zijn Nederlandse militairen in Afghanistan gelegerd? Het ministerie van Defensie geeft deze verklaring: 'Op 7 oktober 2001 begonnen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië met operatie Enduring Freedom, gericht tegen Al Quaida en Taliban-eenheden in Afghanistan. Het Taliban-regime werd uit het land verdreven. Vlak daarna werd de International Security Assistance Force (ISAF) gestart, in eerste instantie bedoeld om de Afghaanse interimregering [van de voormalige oliemaatschappij-adviseur Karzai svh.] te ondersteunen bij het handhaven van de veiligheid. Onder auspiciën van de NAVO moet Afghanistan opnieuw worden opgebouwd tot een veilig en stabiel land. Nederland neemt op dit moment deel aan zowel ISAF als OEF. Hierbij worden militairen ingezet van alle krijgsmachtdelen.' Zie: http://www.landmacht.nl/2002.asp Het opmerkelijke is dat in deze paar zinnen 1 fout staat en 1 misvatting. De fout is dat het Taliban-regime niet uit Afghanistan is verdreven, maar uit Kaboel. En dat is nu juist ook het probleem. De Taliban zit nog steeds in het land en wordt steeds sterker, vooral ook omdat de Taliban behoort tot de grootste etnische bevolkingsgroep, namelijk de Pashtun. De misvatting is dat het Westen daar nu een 'veilig en stabiel' land kan opbouwen. Een van de machtigste en wreedste krijgsheren van Afghanistan, de Pashtun Gulbuddin Hekmatyar, die in ruil voor miljoenen dollars in 2001 de kant van de Amerikanen koos, schreef al in oktober 2002 in een open brief aan de Democratische Partij van de VS over zijn minachting voor het Karzai regime in Kaboel: 'We do not know what sort of human being with sound wisdom and conscience would consider people rulers of a country whose personal security is also maintained by foreigners - who cannot trust any of their compatriots in the entire country and cannot find any force inside the country to keep them safe inside their own palace; those who go to their own province and to their own countrymen under the protection of American commando's, and even then they are attacked.' De andere grote Pashtun krijgsheer (en oude vriend van Osama bin Laden) Abdul Rasul Sayyaf, die later de kant van de Noordelijke Alliantie koos, verklaarde: 'I do not find a convincing reason for their [Amerikaanse and NAVO troepen svh.] continued presence. We did not get rid of the Soviets to get the Americans in the end.' Op zijn beurt zei de voormalige chef-staf van het Pakistaanse leger, generaal Mirza Aslam Beg: 'The Pashtuns, who have ruled Afghanistan for 250 years, have been pushed into a corner and are brooding over the [mis]treatment of fellow Pashtuns,' door de regering Karzai. De Amerikaan Michael Scheuer die 22 jaar lang voor de CIA werkte concludeert in zijn boek 'Imperial Hubris' dat 'unless U.S.-led foreign forces are massively increased and are prepared to kill liberally and remain in Afghanistan permanently, the current Afghan regime cannot survive... In Afghanistan, above all other places, familiarity with foreigners breeds not just contempt, but war to the death.' Het Nederlandse leger, met zijn Srebrenica verleden, zal in toenemende mate met deze werkelijkheid geconfronteerd worden. De vraag blijft dus: waarom zijn Nederlandse militairen in Afghanistan gelegerd? En wat mag dat uiteindelijk gaan kosten? Ik bedoel, qua levens en geld. Misschien kan het Nederlandse parlement zich daarover eens buigen. Of misschien kunnen mijn collega's bij de omroepen of van de kranten zich daar eens in verdiepen, zodat we straks niet - net als bij Srebrenica - met een mond vol tanden staan.