Chris Kijne en de Gesubsidieerde Onwetendheid 19

Voor de Europese bannelingen was het continent Amerika er om te veroveren, en te exploiteren, om vervolgens weer door te trekken, almaar verder naar het Westen, tot zij de kust van de Stille Oceaan bereikten, en de gewelddadige overzeese kolonisatie begon, Hawaii, Guam, de Filippijnen, als opstapjes naar de markten en grondstoffen van het fabelachtige rijke China en India.     

Zaterdag 6 januari 2018 schreef de Australische journaliste Caitlin Johnstone na precies een jaar Trump als president:

We were promised another Hitler. Instead, we got another Obama, who was himself another Bush. The march into corporatist Orwellian police state at home and globalist oligarchic hegemony abroad continues unhindered for the United States of America.

And of course that march would have continued had Hillary won as well, it just would have looked a bit different. Fewer environmental deregulations, likely catastrophic escalations against the Syrian government and possibly Russia, the exact same approaches to Iran, just as much hawkishness toward North Korea but minus the tweets about button sizes (Trump’s opschepperij over een grotere nucleaire knop dan die van Kim Jong-un van Noord-Korea. svh), no attempts at dismantling Obama’s corporatist healthcare plan. Not much more than that.

Nobody wants to hear this. The Democrats still want to believe that the sitting president is simultaneously a Nazi, a Kremlin secret agent, an idiot, and a lunatic, and Trump supporters want to believe that he’s a populist savior fighting to liberate the nation from the claws of the deep state. Because of their partisan blinders they will both find reasons to believe they’ve got either a savior or a traitor in the White House despite the fact that their country’s actual policy and behavior remains more or less the same.

I still sometimes get Democrats telling me that Trump is about to flip into Hitler 2 any minute now and start throwing non-whites into extermination camps. Whenever I point out that they were wrong about their ‘your choices are Hillary or Hitler’ alarmism I get a bunch of them telling me ‘give him time.’ Well he’s had time. They were wrong. They didn’t get a Nazi, they got another shitty neocon. And since the Democrats have been paced into alignment with the neocons there’s no one left to oppose their agendas, which is why we’re seeing so little pushback on Trump’s Iran saber rattling.

https://medium.com/@caityjohnstone/trump-isnt-another-hitler-he-s-another-obama-51ea7db498b4 

Johnstone, moeder van twee kinderen, is een voorbeeld van onafhankelijke journalistiek die, dankzij de komst van internet, het monopolie van de mainstream-journalisten op de westerse berichtgeving heeft doorbroken, en daarmee hun alleenrecht op de waarheidsvinding. Hoewel de commerciële media alles op alles zetten om het verlies aan geloofwaardigheid en derhalve invloed tot een minimum te beperken, wordt steeds duidelijker dat hun officieel gesanctioneerde versie van de werkelijkheid in feite ordinaire propaganda is. Niet dat daardoor alles wat op internet verschijnt betrouwbaar is geworden, geenszins zelfs, maar door het bredere aanbod van bronnen, feiten en meningen kan het publiek nu beschikken over een andere, en vaak bredere context waarin de werkelijkheid zich voltrekt. Neem bijvoorbeeld de informatie van iemand als Paul Craig Roberts, een 80-jarige Amerikaanse econoom en — onder president Reagan — staatssecretaris van Financiën, wiens dissidente opvattingen gratis op internet te lezen zijn. Zijn informatie heeft dezelfde functie als de samizdat in de toenmalige Sovjet Unie. Op zijn weblog van donderdag 11 januari 2018 schreef Roberts onder de titel ‘Another Step Toward Armageddon’:

The US military/security complex has taken another step toward Armageddon. The Pentagon has prepared a nuclear posture review (NPR) that gives the OK to development of smaller ‘useable’ nuclear weapons and permits their use in response to a non-nuclear attack.

As Reagan and Gorbachev understood, but the warmongers who have taken over America do not, there are far too many nuclear weapons already. Some scientists have concluded that even the use of 10 percent of either the US or Russian arsenal would suffice to destroy life on earth.

It is reckless and irresponsible for Washington to make such a decision in the wake of years of aggressive actions taken against Russia. The Clinton criminal regime broke Washington’s promise that NATO would not move one each to the East. The George W. Bush criminal regime pulled out of the ABM Treaty and changed US war doctrine to elevate the use of nuclear weapons from retaliation to first strike. The Obama criminal regime launched a frontal propaganda attack on Russia with crazed Hillary’s denunciation of President Putin as ‘the new Hitler.’ In an effort to evict Russia from its naval base in Crimea, the criminal Obama regime overthrew the Ukrainian government during the Sochi Olympics and installed a Washington puppet. US missile bases have been established on Russia’s border, and NATO conducts war games against Russia on Russian borders.

This is insanity. These and other gratuitous provocations have convinced the Russian military’s Operation Command that Washington is planning a surprise nuclear attack on Russia. The Russian government has replied to these provocations with the statement that Russia will never again fight a war on its own territory.

Those such as myself and Stephen Cohen, who point out that Washington’s reckless and irresponsible behavior has created an enemy out of a country that very much wanted to be friends, do not get much attention from the presstitute media. The US military/security complex needs an enemy sufficient to justify its vast budget and power, and the Western media has accommodated that selfish and dangerous need.

Russia today is far stronger and better armed than the Soviet Union ever was. Russia also has an alliance with China, an economic and military power. This alliance was created by Washington’s threats against both countries.

Europe and Japan need to understand that they have responsibility for the resurrection of the Cold War in a far more dangerous form than existed in the 20th century. Europe and Japan, whose political leaders are owned by Washington, have taken money from Washington and sold out their peoples along with the rest of humanity.

The entirety of the Western World is devoid of intelligent political leadership. This leaves countries such as Russia, China and Iran with the challenge of preserving life on earth as the Western World pushes humanity toward Armageddon.      

https://www.paulcraigroberts.org/2018/01/11/another-step-toward-armageddon/ 

Wat rest is een voetnoot, en die voetnoot zijn wij. Al in 1878 waarschuwde Walt Whitman — volgens Ezra Pound ‘America’s poet… He IS America —  zijn landgenoten voor hun gekte:

Go on, my dear Americans, whip your horses to the utmost — Excitement; money! politics! — open all your valves and let her go — going, whirl with the rest — you will soon get under such momentum you can't stop if you would. Only make provision betimes, old States and new States, for several thousand insane asylums. You are in a fair way to create a nation of lunatics.

Maar hoe te stoppen wanneer de paarden op hol zijn geslagen? En waar precies halt te houden? Eén van de alom gerespecteerde Amerikaanse auteurs, Barry Lopez, schreef in zijn boek The Rediscovery of North America (1990) met betrekking tot de massale ontworteling en vervreemding dat een:

sense of place must include, at the very least, knowledge of what is inviolate (ongeschonden. svh) about the relationship between a people and the place they occupy, and certainly, too, how the destruction of this relationship, or the failure to attend to it, wounds people. Living in North America and trying to develop a philosophy of place — a recognition of the spiritual and psychological dimensions of geography — inevitably brings us back to our beginnings here, to the Spanish inversion (omwenteling. svh). The Spanish experience was to amass wealth and go home. Those of us who have stayed, who delight in the litanies of this landscape and who can imagine no deeper pleasure than the fullness of our residency here, look with horror on the survival of that imperial framework in North America — the physical destruction of a local landscape to increase the wealth of people who don't live there, or to supply materials to buyers in distant places who will never know the destruction that process leaves behind. 

Op zijn beurt concludeerde de Australische paleontoloog Tim Flannery in Een ecologische geschiedenis van Noord-Amerika (2001):

De kern van de pionierservaring schuilt in de enorme rijkdommen en als die rijkdommen onbegrensd zijn, waarom zou je daar dan zuinig mee omspringen of ze zelfs maar efficient benutten. Het doel is de bestaansbronnen zo snel mogelijk te exploiteren en vervolgens verder te trekken. Het is deze pioniershouding ten aanzien van de benutting van bestaansbronnen die ten grondslag ligt aan het kapitalisme en waar hedendaagse natuurbeschermers het zo moeilijk mee hebben. In deze zin is de erfenis van de Amerikaanse pionier nog altijd onder ons.

Flannery toont 437 pagina’s lang dat het Amerikaans radicalisme een systeem is van roofbouw dat alles wat in de weg staat elimineert. En zo hadden in:

de jaren vijftig van de vorige eeuw de Noord-Amerikanen ongeveer viervijfde van de dierenwereld van het continent uitgemoord, meer dan de helft van de bomen gekapt, de inheemse culturen vrijwel volledig vernietigd, de meeste rivieren afgedamd, de productieve zoetwatervisserij verwoest en een groot deel van de bodem uitgeput. Ze hadden een grote overwinning in de oorlog behaald en één van de welvarendste en zelfgenoegzaamste maatschappijen aller tijden gecreëerd, en nog was de plundering van de de natuurlijke bestaansbronnen niet afgelopen. In 1999 stonden twaalfhonderd inheemse Noord-Amerikaanse soorten op de officiële lijst van bedreigde diersoorten en dat is een zware onderschatting, want betrouwbare schattingen gaan ervan uit dat ongeveer zestienduizend soorten ernstig in hun voortbestaan bedreigd worden.

Die:

superioriteit heeft wel een prijskaartje gehad, want het kostte het continent een groot deel van zijn natuurlijke rijkdommen en zijn ecologische stabiliteit. Zelfs nu nog offert het agressieve kapitalisme rivieren, bodem en de armere volkeren van Noord-Amerika op het altaar van de god van fortuin, net zoals de Azteken 500 jaar geleden met hun slachtoffers deden.

Over de eerste generaties puriteinse kolonisten meldde Flannery:

In Europa waren ze uitschot, vervolgd en beschimpt als religieuze fanatici. Hier waren ze meester over hun eigen toekomst en tevens de potentiële heersers over een nieuw land,

om hieraan toe te voegen:

De wreedheid van hun regelgeving was in zekere zin een respons op hun nieuwe thuis. Zij geloofden namelijk dat Amerika een bolwerk van de duivel was. Alles in dit land leek van God verlaten, van de Indianen die zij aanzagen voor duivels-aanbidders, tot de woeste landschappen en wilde dieren.

In de kapitalistische ideologie, die nut en efficiency tot de hoogste waarden heeft verheven om zoveel mogelijk winst te kunnen maken, spreekt niets meer in zijn eigen taal met de mens. Alles is teruggebracht tot een zielloos object dat of bruikbaar is en daarom nuttig, of onbruikbaar, dus onnuttig. En wat geen nut heeft, kan  worden vernietigd als onkruid. in zijn boek Lost Mountain: A Year in the Vanishing Wilderness. Radical Strip Mining and the Devastation of Appalachia (2007) maakte de Amerikaanse auteur Eric Reece zijn lezers erop attent dat:

[w]e are currently witnessing — and ignoring — the sixth great extinction since the advent of life on earth. This is not a hysterical cry of some druid; it is cold scientific fact. 

In het voorwoord van Lost Mountain verklaart de prominente Amerikaanse cultuurcriticus en dichter Wendell Berry over de neoliberale ideologie:

every one of our economic landscapes have been put at the mercy of a class of economic aggressors whose aim is to convert the natural world into money as quickly as is technologically possible and at the least possible cost. If that least cost is the total destruction of the land and the land's communities, that is understood as an acceptable cost of doing business. 

Heeft deze vernielzucht de consument gelukkiger gemaakt? Nee, niet echt, want:

while Americans are four times more affluent than during the 1960s, we have shown no measurable gains in happiness. In fact the opposite is true: We are more depressed, more medicated, more frazzled than at any other time in our short history,

aldus Reece, die vervolgens verwijst naar de Britse auteur Henry Salt, ‘one of the first thinkers to extend the realm of ethics beyond the realm of the human.’ In zijn boek The Creed of Kinship (1935) stelde Salt dat de ‘basis of any real morality must be the sense of kinship between all living beings.’ In de zeventiende eeuw verwoordde de Nederlandse filosoof Spinoza deze houding als volgt:

We beschikken niet over de absolute macht om dingen buiten ons aan te passen aan onze behoeften. Niettemin moeten we kalm de dingen ondergaan die ons overkomen en die ingaan tegen ons voordeel; als we ons ervan bewust zijn dat we onze plicht hebben gedaan en dat de macht waarover wij beschikken niet zover gaat dat wij die dingen hadden kunnen vermijden, en dat we een deel zijn van de Natuur, aan wier ordening wij zijn onderworpen.

Wat Salt en Spinoza beschreven vormt al millennia-lang de essentie van alle grote levensbeschouwingen, en demonstreert een diep respect voor het mysterie van het leven. Alles is met alles verbonden en ‘Whatever befalls the earth befalls the sons of the earth,’ de mens is slechts een draad in het ragfijne web van alles dat bestaat, en ‘whatever he does to the web, he does to himself.’ Vanuit dit inzicht waarschuwde de grote Chief Seattle de witte veroveraar met de woorden: ‘Continue to contaminate your own bed, and you will one night suffocate in your own waste.’ Het is allemaal vergeefs geweest. Lopez gaat dieper in op dit fenomeen door uiteen te zetten dat in:

Spanish, la querencia refers to a place on the ground where one feels secure, a place from which one’s strength of character is drawn… a place in which we know exactly who we are. The place from which we speak our deepest beliefs…

I would like to take this word querencia beyond its ordinary meaning and suggest that it applies to our challenge in the modern world, that our search for a querencia is both a response to threat and a desire to find out who we are. And the discovery of a querencia, I believe, hinges on the perfection of a sense of place.

De roofbouw-beschaving, het verwoesten en verder trekken, is nu -- geheel onvoorbereid -- op haar eigen grenzen gestoten. De eeuwige groei blijkt een bodemloze beerput achter te laten. Wie de moeite neemt een willekeurige foto van een afgebrand stuk regenwoud naast een afbeelding te leggen van bijvoorbeeld de door Amerikanen verwoeste Iraakse stad Fallujah ziet de overeenkomsten. Het elke minuut weer verbranden van ongeveer 24 hectare regenwoud levert hetzelfde gruwelijke beeld op als een Amerikaanse bombardement. In beide gevallen zien we wat de medemens en moeder aarde wordt aangedaan ‘not so that people can survive, but so that a relative few people can amass wealth.’ Barry Lopez stelt de voor de hand liggende vraag: 

where is the man or woman, standing before lifeless porpoises (bruinvissen. svh) strangled and bloated (gezwollen. svh) in a beach cast driftnet, or standing on farmland ankle deep in soil gone to flour dust, or flying over the Cascade Mountains and seeing the clearcuts stretching for forty miles, the sunbaked earth, the streams running with mud, who does not want to say, ‘Forgive me, thou bleeding earth, that I am meek and gentle with these butchers?’

En ‘When the Music’s Over’ resteert ons alleen nog de vraag van Jim Morrison:

What have they done to the earth?

What have they done to our fair sister?

Ravaged and plundered

and ripped her and bit her

Stuck her with knives

in the side of the dawn

and tied her with fences

and dragged her down.

Maar zelfs wanneer de burger aan ‘our fair sister’ vergiffenis zou vragen voor zijn misdaden dan nog weet hij dat de elite doofstom zal blijven, de macht is niet democratisch. Wat ‘we really face,’ zo merkt Lopez op: 

is something much larger, something that goes back to Guanahaní (San Salvador. svh) and what Columbus decided to do, that series of acts — theft, rape, and murder — of which the environmental crisis is symptomatic. What we face is a crisis of culture, a crisis of character. Five hundred years after the Niña, the Pinta, and the Santa Maria sailed into the Bahamas, we are asking ourselves what has been the price of the assumptions those ships carried, particularly about the primacy of material wealth.  One of our deepest frustrations as a culture, I think, must be that we have made so extreme an investment in mining the continent, created such an infrastructure of nearly endless jobs predicated on the removal and distribution of trees, water, minerals, fish, plants, and oil, that we cannot imagine stopping. In the part of the country where I live, thousands of men are now asking themselves what jobs they will have — for they can see the handwriting on the wall — when they are told they cannot cut down the last few trees and that what little replanting they've done — if it actually works — will not produce enough timber soon enough to ensure their jobs.

 

Maar hoe verder, nu de Amerikaanse roofbouw-beschaving — Buruma’s ‘force for good’ — is geglobaliseerd, en alles onder zijn moordende klauwen  is gebracht? Lopez:

The deep and tragic confusion here is that this pose of responsibility, this harkening to a heritage of ennobled independence, has no historical foundation in America. Outside of single individuals and a few small groups that attended to the responsibilities of living on the land, attended to the reciprocities (wederkerigheden. svh) involved, the history of the use of the American landscape has been lawless exploitation.

Hoe kan een civilisatie die elk moment van de dag en de nacht in oorlog verkeert met mens en natuur zichzelf hervormen? Hoe kan een beschaving gebaseerd op de onverzadigbaarheid van allen, zichzelf intomen? Dit zijn de centrale vragen van onze tijd. Van de westerse politici en hun woordvoerders in de mainstream-media moeten we geen antwoord verwachten, zij zijn zelfs niet eens in staat het probleem te formuleren, laat staan alternatieven te bedenken. Zoals de sociaal-democratische voorman Wim Kok de socialisten voorhield bestond er geen ‘alternatief’ voor het neoliberalisme en het had ‘dus geen enkele zin daar naar te streven.’ Conformisten, die hun eigen plaats niet meer weten, zijn vanzelfsprekend niet bij machte anderen de weg te wijzen. Barry Lopez heeft gelijk:

We cannot, with Huck Finn and Mark Twain, light out for the territory any more, to a place where we might continue to live without parental restraint. We need to find our home. We need to find a place where we take on the responsibilities of adults to the human community. Having seen what is going on around us, we need to find, each person, his or her querencia.

Maar wie neemt het voortouw en hoe houden we de dwazen, die steeds meer van hetzelfde willen, in bedwang?

What we need is to discover the continent again. We need to see the land with a less acquisitive (hebzuchtig. svh) frame of mind. We need to sojourn in it again, to discover the lineaments (kenmerken. svh) of cooperation with it. We need to discover the difference between the kind of independence that is a desire to be responsible to no one but the self — the independence of the adolescent — and the independence that means the assumption of responsibility in society, the independence of people who no longer need to be supervised. We need to be more discerning (oordeelkundig. svh) about the sources of wealth. And we need to find within ourselves, and nurture, a profound courtesy (beschaafdheid. svh), an unalloyed (oprechte. svh) honesty. 

Is een dergelijke culturele revolutie mogelijk in een systeem dat geen enkele verantwoordelijkheid accepteert en alleen in winst gelooft? 

As any observer of mass media in America can testify, it is not only in Chicago that innocence seems to be dying younger. Stories of warfare against and between children, especially adolescent members of gangs, have become commonplace throughout the inner cities of America. Judging from newspapers and television, one can only feel that urban violence has become a norm that threatens to first silence and then destroy not only children, but eighty-four-year-old women and indeed people of all ages,

zo lees ik in het boek Violence in the Contemporary American Novel. An End to Innocence (2000), geschreven door de Amerikaanse hoogleraar Engels, James R. Giles. Het is allemaal onvermijdelijk geweest, men oogst wat men zaait. D.H. Lawrence was zich van deze natuurwet bewust toen hij in de jaren twintig waarschuwde dat ‘The moment the last nuclei of Red life break up in America, then the white men will have to reckon with the full force of the demon on the continent.’ De eens sluimerende ‘demon’ heeft inderdaad zijn kop weer opgestoken en bedreigt nu het imperium. Niemand, ook de macht niet, is hierop voorbereid. Wat moet de Mefisto’s tot bedaren brengen? De natie is geestelijk ziek zoals blijkt uit de symptomen: de VS met ongeveer 5 percent van de wereldbevolking ‘consumes 75 percent of the the world's prescription drugs’? 

https://www.drugabuse.gov/related-topics/trends-statistics/infographics/popping-pills-prescription-drug-abuse-in-america 

 

Wat de roofbouw-beschaving de Amerikanen ook mag hebben gebracht, in elk geval geen belonging, het gevoel ergens geworteld te zijn, ergens bij te horen. Innerlijke rust is er niet te koop, altijd blijft het nerveuze gevoel gemobiliseerd te zijn, zowel fysiek als mentaal. Het Amerikaanse televisienetwerk NBC betitelde naar aanleiding van de huidige hard drugs-epidemie in ‘the land of the free,’ als ‘ONE NATION OVERDOSED. News about the opioid epidemic in the United states. These are the stories of heroin, opioid and drug addiction, overdose and victims.’  

https://www.nbcnews.com/americas-heroin-epidemic 

De Amerikaanse auteur Henry Miller voorzag bijna een halve eeuw geleden deze ontwikkeling in zijn essay A Nation Of Lunatics (1977):

 

In two short centuries we are practically going down the drain. Ausgespielt! No one is going to mourn our passing, not even those we helped to survive. In the brief span of our history we managed to poison the world. We poisoned it with our ideas of progress, efficiency, mechanization. We made robots of our stalwart (stoere. svh) pioneers. We dehumanized the world we live in… It seems as if we were conceived in violence and hatred, as if we were born to plunder, rape and murder. Our history books gloss over (verbloemen. svh) the cruelties and abominations, the immoral behavior of our leaders,

feitelijkheden, die het publiek nooit verneemt van de commerciële massamedia:

They name it a republic and a democracy, but it never was and is not even one now. A few patrician, wealthy families control the governments of these states… Indeed, for all our talk of progress, we are just as narrow-minded, prejudiced, blood-thirsty as ever we were. Just look at the military situation — the Pentagon! — is enough to give one the shivers. The last war — Vietnam — what foul doings! Tamerlane and Attila are nothing compared to our latter-day monsters armed with nuclear weapons, napalm, etc. If Hitler subsidized genocide, what about us? We have been practicing genocide from our very inception (allereerste begin. svh)! That goes for Indian, Negro, Mexican, anyone… And we wonder why, as a nation, as a people, we are falling apart… In short, how to survive in an age of barbarism such as ours.

Desondanks beweerde Geert Mak in zijn boek over de VS dat het ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ van de wereld ‘fungeerde,’ en dus rust en vrede zou hebben gebracht waar eens chaos regeerde. Zonder ook maar een greintje relativering schreef  de door autoriteiten zo geprezen Mak dat de VS ‘nog steeds het anker [zijn] van het hele Atlantische deel van de wereld in de ruimste zin van het woord.’ In de Engels editie rechtvaardigt hij zijn ‘geheime liefde’ voor de gewelddadige VS met de bewering dat het nog steeds de ‘world’s indispensable nation’ is ‘as Madeleine Albright once put it, the ‘anchor,’ the ‘default power,’ zonder ook maar één woord te wijden aan de uitspraak van dezelfde Albright dat de dood van ruim 500.000 Iraakse kinderen onder de vijf jaar ‘de prijs waard’ waren geweest om -- door middel van de dertien jaar durende boycot van Irak -- de Amerikaanse politieke doeleinden te verwezenlijken. Dit demonstreert hoe een ‘con man’ uit Jorwert door de realiteit te verzwijgen zijn doel kan bereiken, in dit geval een zo hoog mogelijke oplage van zijn boek. 

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/ellende-irak-door-boycot-is-vn-diplomaten-te-gortig~b807c72d/    

Erik Reece schreef in zijn Lost Mountain met betrekking tot de wouden in Kentucky dat tien tot twintig miljoen jaar ‘natural selection... has organized ecosystems into a complex, symbiotic relationship of species.’ Die biotoop is het concrete bewijs dat ‘nature knows best what it is doing,’ terwijl de hedendaagse mens ‘the cycle of nature’ moedwillig of vanuit onwetendheid blijft vernietigen, en daarmee ook zijn eigen toekomst in gevaar heeft gebracht. 

De mens is vanuit evolutionair oogpunt gezien minder intelligent dan bijvoorbeeld de Sequoia, die als soort al in de Trias bestond, 200 miljoen jaar geleden, in een periode toen dinosaurussen voor het eerst op aarde verschenen. Deze boom heeft zich al die tijd weten aan te passen aan telkens veranderende omstandigheden. Maar omdat de natuur geen leger heeft, kunnen de kortzichtige plunderaars ongestoord doorgaan. De ‘democratie' zal de verwoesting niet stoppen. Weliswaar geldt voor de ‘American democracy that citizens have the freedom to speak,’ maar ‘unless they are wealthy, not the authority to be heard,’ aldus Reece. Bovendien kent de zogeheten Judeo-Christelijke beschaving in de VS een fatalistisch aspect, namelijk de mythe dat de mens zondig wezen is, die daarom uit Het Paradijs werd gestoten. De Indiaanse milieu-activiste Charlotte Black Elk, 'the great-granddaughter of the holy man Nicholas Black Elk,' wees in dit verband op het volgende:

Look at the origin legends of the Judeo-Christian people. You have an origin legend that says that Adam and Eve were banished onto earth and earth is an enemy. And you have native people, and Lakota people in particular, who say the earth is our mother and we all have to live together as a family. Those are very, very opposed viewpoints from one who says: this is my mother and the other who says: this is a place of banishment and you don’t really have to care for it because someday you are going back to paradise when you complete your banishment. And I think those attitudes are what came into play when you had western encroachment (binnendringen. svh) and the wars of the 1800s, the whole uprooting of native people.

Reece: 'In this view, such seeming injustices as exploitative bosses, terrible working conditions, and grinding poverty may not get righted in this world, but will certainly be compensated for in the next.' Volgens hem is één van de gevolgen van deze mentaliteit dat:

 

[w]e are currently witnessing — and  ignoring — the sixth great extinction since the advent of life on earth. This is not the hysterical cry of some druid; it is cold scientific fact.

The history of life on earth has seen five great extinctions, all caused by natural phenomena. The last extinction, 65 million years ago, possibly caused by an asteroid, wiped out the dinosaurs. Everybody learns this in school. What we don’t usually learn is that up until the age of agriculture, species became extinct at roughly the rate of a few every million years – the same rate at which new species evolved. Or as E.O. Wilson has figured it, one species out of a million went extinct each year. That formula is known to biologists and archeologists as the ‘background rate.’ Now, because of rising temperatures, chemical pollution, the introduction of exotic plants, and forest fragmentation, species worldwide are disappearing at 1,000 to 10,000 times that rate. That is to say, roughly one species goes extinct every hour.

According to the World Conservation Union Red List, one in four mammals and one in eight bird species are in some degree of danger. Since 1980, habitat destruction has reduced our closest genetic and socially predisposed relative, the bonobo of West Africa, from 100,000 to merely 3,000. Of the 9,946 known bird species, 70 percent are declining in number.

Eén voorbeeld: 'of the 9,946 known bird species, 70 percent are declining in number.' Het kapitalisme heeft overal op aarde een spoor van verwoesting getrokken. Het verstoort de natuurlijke orde en de plaats van de mens daarin. In verband met de lengte stop ik hier. Volgende keer meer.