Joost Eerdmans?

Op de site van de Nieuwe Revu kunt u dit lezen:

'Volgens het Tweede Kamerlid Joost Eerdmans wordt in zijn omgeving van gedachten gewisseld over het doden van Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn. ‘Ik ben echt bang (...) dat ze hem liquideren.’ Eerdmans zegt dit in het morgen verschijnende nummer Nieuwe Revu.
Eerdmans, na Marco Pastors de meest prominente politicus van de nieuwe partij EénNL, beweert dat het leven van Volkert van der G. eigenlijk al ‘voorbij is’. Als hij over zes jaar uit de gevangenis komt, ‘moet hij maken dat hij wegkomt, het land verlaat, want ik ben echt bang dat (...) ze hem liquideren.’ Op de vraag wie de potentiële daders zijn, antwoordt Eerdmans: ‘Dat zeg ik niet. Ik zeg: ik heb mensen daarover horen praten. (...) We praten over eenvoudige mensen die boos zijn.’
De parlementariër zegt persoonlijk ‘heel erg tegen eigenrichting te zijn, dat vind ik abject’. ‘Maar denk even mee: over zeseneenhalf jaar krijgt Volkert zijn eerste weekendverlof. Kan hij dan weer gewoon in Harderwijk gaan wonen? Het lijkt me dat de Nederlandse staat maar beter een veilige plek voor hem kan organiseren, want hij loopt risico’s. Dat hij geen levenslang heeft gekregen is uiteindelijk levensgevaarlijk.’
EénNL staat momenteel op één zetel in de jongste politieke peiling van het televisieprogramma Nova. Eerdmans, nummer twee op de kieslijst van EénNL, maakt in Nieuwe Revu tevens bekend dat hij de politiek verlaat als zijn partij bij de verkiezingen van 22 november niet verder komt dan één zetel. “Ik zal heel eerlijk zijn: dan ga ik weg uit de politiek, ver weg. Ik wil geen Thom de Graaff worden die hier met zijn aktetasje blijft rondlopen en soms mag aanschuiven bij een commissietje hier of een overlegje daar. Of mijn afzwaaien een groot verlies zou zijn, kan ik zelf niet beoordelen. De kiezers moeten maar heel goed beseffen wat ze zouden missen.’
Zie: http://www.revu.nl/2940

Wat we zouden missen is niet moeilijk te raden. De Nederlandse bevolking zou dan de politieke stem van het ressentiment missen, van de rancune, van de angst en haat, van de benauwde kleinburger. Dat begrijp ik maar al te goed. Wat ik niet begrijp is dat een volksvertegenwoordiger die erop moet toezien dat de wet gehandhaafd blijft, geen aangifte heeft gedaan van deze doodsbedreigingen. In hoeverre het passief steunen van voorbereidingen van een moordaanslag op zich strafbaar is, kan een onafhankelijke rechter bepalen. In elk geval is duidelijk dat in een democratische rechtstaat geen volksvertegenwoordigers passen die niet alles ondernemen om moordaanslagen te voorkomen, of dat nu een moordaanslag op een parlementslid is of op een andere burger maakt voor de wet niets uit. Voor de wet is iedereen gelijk en degene die dat niet weet moet zeker geen onderdeel worden of blijven van de wetgevende macht. Gelukkig blijkt uit de peilingen dat types als Eerdmans geen schijn van kans maken. Dat is tenminste hoopgevend. Zo is in nog geen vijf jaar de partij van Pim Fortuyn nagenoeg verdwenen. Rancune raakt ooit eens uitblust. Een grote mond begint te vervelen. De mens wil kennelijk niet alleen negatieve emoties, maar ook positieve perspectieven.

Weet iemand of deze Joost Eerdmans de zoon is van de destijds zo populaire quizmaster Theo Eerdmans die onsterfelijk bekend werd nadat hij na een stevige nieuwjaarsborrel een rotje met zijn sigaar aanstak, vervolgens de sigaar weggooide en het rotje tussen zijn lippen stak en toen enkele maanden van de beeldbuis was verdwenen. Ook een manier om een tijdje uit de schijnwerpers te verdwijnen.