De zelfgenoegzame Israel-propagandiste die graag met haar joodse achtergrond te koop loopt.
Na eerst in het het televisie-programma Buitenhof van 28 januari 2024 zich te hebben gepresenteerd als slachtoffer van de wereldwijde kritiek op de genocidale aanval van de zelfbenoemde ‘Joodse staat,’ die na acht maanden bijna 40.000 Palestijnse burgerslachtoffers heeft veroorzaakt in ’s werelds grootste concentratiekamp Gaza, merkte Natascha van Weezel verontwaardigd op dat één van de critici zelfs had gesteld dat ‘Israel een mislukt koloniaal project is.’ Kennelijk weet zij niet dat deze kritiek onder progressieve Joden hier als elders al veel langer wordt geuit. De beschuldiging van ‘antisemitisme’ en het koesteren van het slachtofferschap, plus de verheerlijking van massaal geweld veroorzaken vanzelfsprekend nog meer bloedvergieten. Dit feit ontlokte de voormalige Joods-Israelische hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa, Benjamin Beit-Hallahmi, de volgende reactie: ‘In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israel hebben de Amerikaanse joden gekregen waaraan het ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.’ Tegenover mij verklaarde hij dat dit niet alleen voor joodse Amerikanen geldt, maar in het algemeen voor een aanzienlijk deel van de joodse westerlingen, die een problematische relatie hebben met hun zwakke joodse achtergrond. Het betreft hier een onopgeloste en vermoedelijk onoplosbare identiteitskwestie, veroorzaakt door een combinatie van het aloude christelijke antisemitisme en de voortschrijdende secularisatie die ook het judaïsme wezenlijk heeft ondermijnd. Over het karakter van de 'Joodse staat' sprak ik drie decennia geleden met de bekende Joods-Israelische auteur Amos Oz die in 1990 ondermeer het volgende had gesignaleerd:
De ware strijd die vandaag de dag de natie verdeelt is allang niet meer een geschil over gebieden, politieke partijen, veiligheid, voorvaderlijke rechten en grenzen, het is een strijd over het wezen van het judaïsme en het mensbeeld,’ waardoor de essentiële vraag is ontstaan: ‘wie zijn wij?’ Volgens Oz ‘ontkiemde achter de discussie over de toekomst van de bezette gebieden een vraag die veel dieper ging: wat kwamen we hier doen? Wat willen we zijn en moet het gezag gebaseerd zijn op de wil van het volk dan wel op de godsdienstige geboden? De beslissing werd, als vele andere, uitgesteld en verdrongen onder het voorwendsel dat er niemand was om mee te praten, en we de hindernis wel zouden nemen zodra die zich aandiende. Omdat het leek dat het antwoord op de vraag waar de grenzen moesten komen, kon wachten, ontweken we ook het antwoord op de vraag wie wij waren en wat we hier kwamen doen, een vraag die niet los gezien kan worden van het probleem over de toekomst van de bezette gebieden, de rechtvaardiging van de oorlog en de waarde van vrede. Het grote debat over de grenzen van de macht was bedoeld om diepgaandere discussies tot zwijgen te brengen en te verdringen, zoals die over het doel van het zionisme. En intussen worden wij door onze eigen macht aangetast en gecorrumpeerd.’
Het resultaat is geweest dat al meer dan een miljoen Joden ‘het beloofde land’ is ontvlucht, en de geschiedenis van 2000 jaar geleden zich opnieuw herhaalt, waarbij extremistische Joden met hun terroristische motieven die ‘liberale democratie’ om zeep hebben gebracht. De oorzaak van deze ontwikkeling blijft dat nog steeds niet is vastgesteld wie of wat een Israëlische Jood nu eigenlijk is, en waar de grenzen van Israel liggen. De zionisten van bijvoorbeeld Betar en Likoed Nederland, en de huidige regering Netanyahu streven naar een zo groot mogelijk Israel, het bijbelse Eretz Israel, en verergeren daarmee het fundamentele probleem van de 'Joodse staat,’ en dat van de zogenaamde ‘diaspora joden.’
http://en.wikipedia.org/wiki/Israel_Shahak
Met andere woorden: de Palestijnse bevolking is het slachtoffer geworden van ondermeer het Joods-Israëlische probleem wat een Joodse identiteit precies is, oftewel: wie of wat een Jood in feite is, en hoe hij dienst te handelen. En aangezien fanatici binnen en buiten Israel, joods dan wel christelijk, dit vraagstuk niet kunnen oplossen zonder opnieuw een burgeroorlog uit te lokken, die twee millennia geleden uitliep op de vlucht van de meerderheid van de Joden uit Israel, vormen het CIDI en Likoed Nederland een gevaar voor de zelfbenoemde ‘Joodse staat.’ Natuurlijk is het absurd dat een Joods-Israelisch Tweede Kamerlid als Gidi Markuszower van de radicale PVV hier politieke propaganda maakt voor een Apartheidsstaat die voortdurend het internationaal recht schendt, en die door het PVV-opperhoofd Wilders werd voorgedragen als vice-premier van Nederland in het nieuwe extreem rechtse kabinet. Maar zijn aanstelling werd door de AIVD geblokkeerd vanwege Markuszower’s nauwe banden met de Mossad.
Vanzelfsprekend worden onafhankelijke Joodse intellectuelen in Israel en al even onafhankelijke joodse intellectuelen in Nederland zelden tot nooit in de mainstream-media uitgebreid aan het woord gelaten. Uit angst voor ‘anti-semiet’ te worden uitgemaakt. Van een dergelijk opportunisme dat onvermijdelijk tot collaboratie leidt met het politiek gemotiveerde extremisme, is onder Israëlische-, Angelsaksische- en Franse geleerden veel minder sprake van een soortgelijk conformisme. Het verraad is altijd een onlosmakelijk element geweest van de Hollandse psyche, zoals Johan Huizinga een eeuw geleden terecht constateerde. Een duidelijk voorbeeld van intellectuele integriteit gaf de Joods-Israëlische historicus en auteur Amos Elon, die als één van de eerste Israeli’s na de zesdaagse oorlog pleitte voor een Palestijnse staat. In The New York Review of Books van 19 december 1996 schreef hij onder de kop ‘Israel & The End Of Zionism’ dat ‘The first Zionists ignored or belittled the presence of another people in the land they were trying to repossess after een absence of almost two millennia.’ Daarover de volgende keer meer. Duidelijk is nu al hoe Natascha van Weezel’s gecultiveerd slachtofferisme niet meer is dan een geconditioneerd reflex.
De ware slachtoffer, een 11-jarig Palestijns meisje, slachtoffer van ondermeer Kajsa Ollongren, die de zionistische terreur in Gaza steunde.
Ollongren en haar Echtgenote.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten