Chanan Hertzberger van de joods zionistische Lobby in Nederland (2)

Nu vandaag de dag zeker in het Westen religie en ideologie zijn weggevallen en de westerse democratie geen basis biedt voor wat met veel ophef “de op regels gebaseerde orde” wordt betiteld, zijn wij allen als het ware gedwongen om de realiteit van de toekomst in ogenschouw te nemen. Vooral ook omdat de nakomelingen van de voormalige slachtoffers in 2023 zelf in Gaza en op de Westbank met genocidale aanvallen zijn begonnen, waarbij Palestijnse vrouwen en kinderen de meerderheid vormen van de 83 procent van alle doden die, volgens het Joodse leger, Palestijnse burgers waren. Geen zinnig mens met een greintje moraliteit kan  de zionistische oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid vergoelijken met het onlogische argument dat joodse Europeanen een Holocaust hebben doorstaan.  

Al in 1981 waarschuwde de prominente zionist Nahum Goldmann, 12 jaar lang president van de World Zionist Organization en oprichter van het World Jewish Congress, over het gecultiveerde Joods-Israelisch gecultiveerd slachtofferisme:

“Wij zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en wij zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen,” van Palestijnse bevolkingscentra, zo stelde Goldmann “is een soort 'ontheiliging,' een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.”

Vanwege zijn gematigde houding en zijn streven naar coëxistentie met de Palestijnse bevolking en met Israel's Arabische buren werd Nahum Goldman intens gehaat door zionisten van zowel links als rechts. Vrede had voor hen geen zin, aangezien ze onder aanvoering van Ben-Goerion uit waren op het veroveren van zoveel mogelijk land van de Palestijnse bevolking — ook het land dat de Verenigde Naties aan de Palestijnse bevolking had toegewezen. Bovendien wilden de zionisten de hegemonie met geweld afdwingen in het hele Midden-Oosten. In dit opzicht verschilde de ‘linkse extremist’ David Ben-Goerion, die 750.000 Palestijnen  liet verdrijven, niet wezenlijk van de ‘rechtse extremist’ Benjamin Netanyahu, die nu begonnen is Gaza en de Westbank etnisch te zuiveren. Bekend is dat:

In zijn latere leven Goldmann uitgebreide gesprekken [voerde] met David Ben-Goerion. In zijn boek The Jewish Paradox herinnert Goldmann zich een gesprek laat op de avond dat hij in 1956 met Ben-Goerion had over “het Arabische probleem.” De voornaamste oprichter van de Joodse staat die in 1948 verantwoordelijk was voor de etnische zuivering van Palestina zei tegen Nahum Goldmann:

“Waarom zouden de Arabieren vrede sluiten? Als ik een Arabische leider was, zou ik nooit een overeenkomst sluiten met Israël. Dat is logisch: we hebben hun land ingenomen. Natuurlijk heeft God het ons beloofd, maar wat kan hen dat schelen? Onze God is niet van hen. We komen uit Israël, dat is waar, maar tweeduizend jaar geleden, en wat kan hen dat schelen? Er is antisemitisme geweest, de nazi's, Hitler, Auschwitz, maar was dat hun [de Arabieren] schuld? Ze zien maar één ding: we zijn hier gekomen en hebben hun land gestolen. Waarom zouden ze dat accepteren? Misschien vergeten ze het over een of twee generaties, maar op dit moment is er geen kans.” 

— Nahum Goldmann, The Jewish Paradox: A Personal Memoir of Historic Encounters that Shaped the drama of Modern Jewry, Grosset & Dunlap, 1978, p. 99)

Ondertussen vraagt eveneens een groeiend aantal fatsoenlijke Joden zich af: 

“Waarom gedragen Israëliërs zich tijdens de apartheidsjaren als nazi's en blanke Zuid-Afrikanen? Waarom geven ze zich over aan bloedbaden, sloop van huizen en verdrijving van Palestijnen van hun land en huizen? De volgende citaten van Israëlische leiders zullen uitleggen waarom en waarom wij nog meer gruwelijke dingen en moorddadige aanvallen van Israël moeten verwachten.”

Maar de gematigde Joden hebben in Israël verloren van de nazi-opvattingen van Joodse leiders als wijlen Ariel Sharon ('de slager'):

“Ik ken niet zoiets als Internationale Principes. Ik zweer dat ik elk Palestijns kind dat in dit gebied geboren zal worden, zal verbranden. De Palestijnse vrouw en het Palestijnse kind zijn gevaarlijker dan de man, omdat het bestaan ​​van het Palestijnse kind impliceert dat er generaties zullen volgen, maar de man veroorzaakt beperkt gevaar. Ik zweer dat als ik slechts een Israëlische burger was en ik een Palestijn zou ontmoeten, ik hem zou verbranden en hem zou laten lijden voordat ik hem zou doden. Met één klap heb ik 750 Palestijnen gedood (in Rafah in 1956). Ik wilde mijn soldaten aanmoedigen door Arabische meisjes te verkrachten, omdat de Palestijnse vrouw een slaaf is van de Joden, en we doen met haar wat we willen en niemand vertelt ons wat we moeten doen, maar we vertellen anderen wat zij moeten doen.”

— Premier Ariel Sharon in een interview met generaal Ouze Merham, 1956

De Joods-Israëlische historicus en auteur Tom Segev schrijft over Nahum Goldmann:

“Goldman geloofde in de grenzen van macht en in de kracht van zelfbeheersing. Zo was hij voorstander van het uitstellen van de Onafhankelijkheidsverklaring, in de hoop de oorlog te voorkomen, en hij was van mening dat de Sinaï-campagne en de Zesdaagse Oorlog in wezen het gevolg waren van fouten van de Israëlische regering. Na de Zesdaagse Oorlog en tot aan zijn dood geloofde hij dat het in het voordeel van Israël was zich uit de gebieden terug te trekken. In tegenstelling tot de stelling dat Israëls afschrikkende macht zijn bestaan ​​zou garanderen, geloofde hij dat alleen de instemming van de Arabieren om het in hun midden te accepteren dit zou garanderen.

De voorzitter van het World Jewish Congress en de president van de World Zionist Organization balanceerden op een koord tussen het Joodse belang en het zionistische belang, en tussen beide en het belang van de staat Israël. In tegenstelling tot de grondleggers van de staat, in de eerste plaats Ben-Gurion, zag Goldman Israël als een van de vele mogelijke alternatieven voor de organisatie van het Joodse leven, inclusief het joodse leven in de diaspora.

Het bleek dat hij gelijk had en misschien was dit wel zijn grootste zonde: Joden kunnen buiten Israël wonen, ze kunnen er goed leven en velen van hen kunnen er beter leven dan in Israël... Hij wekte niet alleen de afgunst van de Israëliërs op, maar ondermijnde ook enkele fundamentele waarheden van hun bestaan.”

http://www.eilatgordinlevitan.com/vishnevo/v_pages/vstories_nahum_goldman.html 

In de ogen van de zionistische extremisten was Nahum Goldman's “grootste zonde” zijn overtuiging dat “Jews can live outside of Israel, they can live well and many of them can live better there than in Israel.” Dit was een ernstige aantasting van de belangrijkste leerstelling van het zionisme, namelijk dat het antisemitisme alle joden op aarde dwingt naar het “beloofde land” te emigreren. De werkelijkheid is evenwel fundamenteel anders. Dat is ook de reden waarom nog steeds de meerderheid van de mensen die zich joods beschouwt het verkiest om niet in Israel te leven, zelfs overtuigde zionisten in de ‘diaspora’ piekeren er niet over om in hun “Joodse” heilstaat te gaan leven. En dat terwijl de enige rechtvaardiging voor het bestaan van Israel het eeuwenlange uiterst agressieve christelijke antisemitisme is geweest. 

Het logische gevolg van dit feit is dat zodra geen burger meer de Israelische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking kan negeren, er ineens vanuit het ogenschijnlijk niets het antisemitische vraagstuk opnieuw wordt misbruikt. Ondanks de waarschuwing van Nahum Goldmann wordt telkens weer de nazi-holocaust erbij gesleept om als politiek wapen de aandacht af te leiden. Ook al wordt wetenschappelijk bewezen dat het antisemitisme afneemt en de haat tegen semitische Islamieten toeneemt dan nog zal de joodse en christelijke lobby in het Westen het zo presenteren alsof de messen alweer geslepen zijn, en aan de horizon opnieuw gemarcheerd wordt. Op die manier wordt het lot van 6 miljoen mensen “gebanaliseerd” door propagandisten van het CIDI en voormalige katholieken als bijvoobeeld de fanatieke Esther Voet die zich bekeerde tot het Judaïsme en die nu als bekeerling op hoge toon zichzelf overtuigd dat het “antisemitisme” in het Westen almaar toeneemt. Op deze manier probeert de Israel-Lobby wereldwijd de Israelische terreur een schijn van legitimiteit te geven. En mocht men hier een kanttekening bij zetten dan wordt dit beoordeeld als het aloude en beproefde antisemitisme-reflex.

Anno 2025 worden opnieuw de 6 miljoen doden politiek misbruikt om de terreur van het zionistisch fascisme te rechtvaardigen. De fundamentele les die extremistische en racistische fascisten uit de Holocaust trekken is niet dat terreur tegen burgers verwerpelijk is, maar dat joden in de zogeheten “diaspora” alles moeten doen om Israel machtiger te maken. Uiteindelijk doen zowel conservatieve als progressieve zionisten bewust of onbewust, impliciet of expliciet aan deze uiterst gevaarlijke dwaasheid mee. Omdat zij hun identiteit ontlenen aan het almaar gecultiveerde slachtofferschap kunnen zij niet anders dan de Israelische terreur, die ook uit hun naam wordt gepleegd, rechtvaardigen. En zij worden er nog voor beloond ook, door het christelijke Westen dat de Palestijnse bevolking de rekening laat betalen om het eigen besmette geweten te reinigen. En zo herhaalt de naoorlogse geschiedenis zich. Meer over Chanan Hertzberger en zijn Gideonsbende de volgende keer.