'Oei... wat gebeurt daar nou toch?'
De NOS-verslaggeefster die getuige was van de '
aanslag' op Koninginnedag geeft als volgt verslag: '
Oei, en daar gaat een auto tegen het monument aan. Wat gebeurt daar nou toch?' Ik vermoed dat ze daarna op haar draaiboek keek, want vervolgens concludeert ze dat dit niet tot de
geplande festiviteiten behoort. En pas dan zet ze: '
het ziet er echt uit. Dit is in elk geval absoluut niet gepland.' Ze zegt dit meer tegen zichzelf dan tegen de kijkers, want maar weinigen zullen ervan uit zijn gegaan dat de beelden die ze zien '
gepland' zijn. Het is de reactie van iemand die niet gelooft wat ze ziet. Want wat ze ziet klopt niet met het draaiboek en het verhaal dat ze geacht wordt te geven. Het past niet in de officiele versie van de werkelijkheid en dus twijfelt ze aan die werkelijkheid. Het kan gewoonweg niet dat dit gebeurt,
'Oei... wat gebeurt daar nou toch?' Een dergelijke reactie kan ook alleen maar iemand geven die in een cocon leeft, die afgesloten is van de werkelijkheid, die nooit geweld van nabij heeft meegemaakt. '
Wat gebeurt daar nou toch?' terwijl ze ziet wat daar gebeurt. Iemand uit de Derde Wereld die dagelijks de werkelijkheid van het geweld in alle vormen ervaart, zal zo iets nooit zeggen. Die weet wat hij/zij ziet. En desondanks meent de westerling dat alleen hij/zij in staat is de werkelijkheid te definieren.
'Oei... wat gebeurt daar nou toch?'
De NOS-verslaggeefster die getuige was van de 'aanslag' op Koninginnedag geeft als volgt verslag: 'Oei, en daar gaat een auto tegen het monument aan. Wat gebeurt daar nou toch?' Ik vermoed dat ze daarna op haar draaiboek keek, want vervolgens concludeert ze dat dit niet tot de geplande festiviteiten behoort. En pas dan zet ze: 'het ziet er echt uit. Dit is in elk geval absoluut niet gepland.' Ze zegt dit meer tegen zichzelf dan tegen de kijkers, want maar weinigen zullen ervan uit zijn gegaan dat de beelden die ze zien 'gepland' zijn. Het is de reactie van iemand die niet gelooft wat ze ziet. Want wat ze ziet klopt niet met het draaiboek en het verhaal dat ze geacht wordt te geven. Het past niet in de officiele versie van de werkelijkheid en dus twijfelt ze aan die werkelijkheid. Het kan gewoonweg niet dat dit gebeurt, 'Oei... wat gebeurt daar nou toch?' Een dergelijke reactie kan ook alleen maar iemand geven die in een cocon leeft, die afgesloten is van de werkelijkheid, die nooit geweld van nabij heeft meegemaakt. 'Wat gebeurt daar nou toch?' terwijl ze ziet wat daar gebeurt. Iemand uit de Derde Wereld die dagelijks de werkelijkheid van het geweld in alle vormen ervaart, zal zo iets nooit zeggen. Die weet wat hij/zij ziet. En desondanks meent de westerling dat alleen hij/zij in staat is de werkelijkheid te definieren. 'Oei... wat gebeurt daar nou toch?'
10 opmerkingen:
Ik vond het ook nogal 'bedeesd' klinken voor zoiets gewelddadigs. Maar ik heb ook wel eens iets ergs meegemaakt (wie niet...), en dan is het letterlijk: je gelooft je ogen niet. Het was heel surrealistisch, hoor je ook vaak.
sonja
deze verslaggeefster is dus verslaggeefster, met andere woorden: getraind in het kijken. ik heb nogal wat geweld live op de radio verslagen voor zowel radio amsterdam als de vpro. ik heb ook vanuit bijvoorbeeld de bezette gebieden verslag gedaan van het geweld dat zich voor mijn ogen afspeelde. als verslaggever stel je je daarop in. maar deze verslaggeefster is niet in staat direct verslag te doen zodra er dingen gebeuren die niet in het geplande draaiboek staan. dat is ernstige beperking, het toont aan vanuit welk bewustzijn ze verslag geeft. de werkelijkheid staat daarbij niet op de voorgrond, maar de geplande werkelijkheid, er ontstaat een kortsluiting in haar hoofd. zodra de werkelijkheid zich manifesteert. in de strikte zin van het woord is zij geen verslaggegeefster. en dit betreft 'slechts' een incident tijdens iets dat in nederland gebeurt. probeer nu je nu eens voor te stellen welke vertekening er optreedt zodra dit soort journalisten naar het buitenland gaat om dar verslag te doen. ik heb het van nabij meegemaakt. het product van dit soort 'journalisten' is maar al te vaak ideologische propaganda. ze zijn blind voor de realiteit. ze geloven hun ogen niet en daarom vallen ze terug op de geijkte voorstelling van de werkelijkheid, met vaak absurde resultaten.
stan
Dat "oei" was inderdaad nogal absurd, buiten proportie. Ze had beter met stomheid geslagen kunnen zijn, dan had het nog iets menselijks. Nu leek het net een robot die geen raad weet met de ingevoerde data. Ik ga er ook van uit dat verslaggevers (en hun werkgevers) van zo'n stoet wel besproken hebben hoe te reageren in geval van calamiteiten.
je zou de verslaggeving van radio 1 nog eens kunnen beluisteren. die was uitstekend. ook de regie in hilversum reageerde meteen adequaat door beide verslaggevers tegelijk verslag te laten doen, waardoor ze weliswaar door elkaar heen spraken, maar tegelijkertijd vanuit verschillende locaties heel goed de impact van het geweld weergaven. een van de eerste beelden die ze als radiomensen gaven was dat er mensen door de lucht vlogen. een perfect beeld, dat onmiddellijk op het netvlies van de luisteraar bleef hangen. daarentegen raakte de kijker in de war door de tv-verslaggeefster.
stan
en sonja
er is inderdaad bij dit soort gebeurtenissen een bijzonder strak draaiboek waaraan je je als verslaggever dient te houden, zo weet ik uit ervaring. daarom was onze verslaggeving op de kroningsdag ook zo'n klap voor de gezeten burgerij en hun verslaggevers. ineens was de straat te horen en dat mocht niet, het echte leven op straat moet zoveel mogelijk buiten beeld blijven.
stan
Die verslaggeefster is Astid Kersseboom die al een paar keer eerder koninginnedag heeft verslagen. Ik denk dat zij zich beter bij het nieuwslezen kan houden. Er zit geen kraak of smaak aan. Ze kan niet improviseren (wat wel overduidelijk bleek) en heeft een saaie en weing fantasievolle manier van vertellen.
Voor de visliefhebbers van Astrid!
Provencaalse visschotel van Astrid Kersseboom
3 augustus 2007 · Geen reacties
Gouden zonlicht, groene heuvels, blauwe zee, de geur van tijm en rozemarijn. Voelen jullie de Provence al? Goede wijn, een lekkere rosé bijvoorbeeld en dít visgerecht en je waant je op vakantie. Eet smakelijk!
600 gram visfilet naar keuze (bijvoorbeeld kabeljauw, wijting, tilapia)
1 rode paprika
1 ui
300 gram paddestoelen
2 blikken gepelde tomaten (je mag ook zelf 6 tomaten van hun vel ontdoen)
3 teentjes knoflook
1 dl droge witte wijn
1 theelepel oregano
1 eetlepel basilicumblaadjes
sap van een halve citroen
olijfolie
75 gram geraspte kaas
peper en zout
Snij de visfilet in grote stukken en besprenkel met de citroensap. Snij de ui, knoflook, paprika en paddestoelen. Doe een scheut olie in een pan en fruit hierin ui en knoflook. Doe daarna de paprika erbij en breng het op smaak met oregano, basilicum, peper en zout. Stoof de paddestoelen in de witte wijn.
Bestrooi de visfilet met peper en zout. Verdeel het ui/paprikamengsel over de vis en schep de paddestoelen met de wijn eroverheen. Doe daarna de tomaten er bovenop.
Zet de schotel 25 tot 30 minuten in de oven, op 175 graden. Strooi vijf minuten voor het einde de geraspte kaas over de schotel heen en laat die mooi goudgeel worden.
Lekker met stokbrood.
anzi
Ineens was de straat te horen en dat mocht niet, het echte leven op straat moet zoveel mogelijk buiten beeld blijven.
Wel als het gericht is tegen de koningin en aanhang! Het echte leven op straat was dan ook zeer levendig! Hoe zou men dit in deze tijd genoemd hebben?
anzi
Ik moet toch even een lans breken voor de verslaggeefster, want ik vermoed dat jullie weinig kaas hebben gegeten van verslaggeven. Je hebt daar verschillende vormen van namelijk. De officiële verslaggeving die gedaan wordt door de NOS is inderdaad gebonden aan hele strakke regels en een heel strak draaiboek. Dat is keer op keer doorgenomen en doorgesproken. De verslaggeefster gaat in de dagen ervoor ook alles langs om met eigen ogen te kijken wat er allemaal gebeurt en gedaan wordt. ik kan het weten want ik deed samen met Henny Stoel verslag van Koninginnedag 2000 in Katwijk. Het is dus inderdaad zo strak geregisseerd dat een volstrekt onverwacht drama als dit ook volstrekt onverwacht was. Ik vind dat Astrid Kersseboom juist uitstekend gereageerd heeft door eerst te kijken wat er gebeurde en zakelijk weer te geven wat ze gaf. Je kunt ook meteen zelf hysterisch conclusies trekken, maar dat heeft ze dus niet gedaan. Dat is ook extreem moeilijk in de eerste halve minuut à minuut als je in een studiootje zit op enkele honderden meters afstand.
adri,
je weet kennelijk niet wie ik ben wanneer je schrijft te vermoeden dat 'jullie weinig kaas hebben gegeten van verslag geven.' Mijn voorstel is dat je eerst via google uitzoekt wie ik ben en je je dan weer meldt. succes, en voortaan met minder poeha binnenkomen, svp.
stan van houcke
Ik weet weinig van verslaggeving, maar moet wel mijn mening kunnen zeggen hoe het bij mij overkomt. Het mag dan allemaal strak geregeld zijn, maar ik denk dat je als verslaggever ook moet kunnen improviseren en in moet kunnen spelen op onverwachte situaties. Dit kan Astrid gewoon niet! Wel de verkiezingsuitslagen oplezen, het journaal etc, maar zodra er afgeweken moet worden van het stramien moet je bij haar niet zijn. Volgens mij weet zij dit zelf ook wel!
anzi
Een reactie posten