zondag 27 januari 2008

De Dood van een Massamoordenaar

Een van de grootste massamoordenaars in de moderne geschiedenis is overleden. Leest u nog eens wat de katholieke christen Maxime Verhagen zei over Soeharto. Relatief stabiel en sterke economische groei. Soeharto is verantwoordelijk voor de moord op meer dan 1 miljoen mensen. Waarom beoordeelt minister Verhagen van dit christelijk sociaal democratische kabinet een massamoordenaar op criteria als stabiliteit en groei? Het antwoord is simpel: omdat beschaving en mensenrechten geen doorslaggevende rol voor hem spelen. Verhagen handelt als een collaborateur, hij collaboreert met terrorisme zodra dit economisch voordeel oplevert. De Indonesische stabiliteit kwam door de terreur van de geheime diensten en het leger, het martelen, vermoorden, het laten verdwijnen van de oppositie. De werkelijke normen en waarden van Verhagen, die het evangelie van jezus christus omarmt, zijn de normen en waarden van het geld, de begeerte. Hij zou zelfs naar de begrafenis zijn gegaan, als de massamoordernaar niet morgen al werd begraven. Verhagen heeft geen respect voor het leven van mensen. Zou hij respect voor zichzelf hebben? Nee, natuurlijk, dit soort mensen hebben geen geweten, geen ziel, geen respect, ze bezitten de geest van de moderne moordenaars, voor wie alleen nut efficiendy en geld tellen. Ze leven niet, maar functioneren. Eichmann was daarvan een perfect voorbeeld. Het is het cynisme dat ons leidt, het cynisme, overal de prijs van weten en van niets de waarde, zoals Oscar Wilde het zo treffend omschreef.

Leest u wat een fatsoenlijk mens over de massamoordenaar Soeharto te melden had:

'Good and Bad Genocide
Double standards in coverage of Suharto and Pol Pot
By Edward S. Herman

Coverage of the fall of Suharto reveals with startling clarity the ideological biases and propaganda role of the mainstream media. Suharto was a ruthless dictator, a grand larcenist and a mass killer with as many victims as Cambodia's Pol Pot. But he served U.S. economic and geopolitical interests, was helped into power by Washington, and his dictatorial rule was warmly supported for 32 years by the U.S. economic and political establishment. The U.S. was still training the most repressive elements of Indonesia's security forces as Suharto's rule was collapsing in 1998, and the Clinton administration had established especially close relations with the dictator ("our kind of guy," according to a senior administration official quoted in the New York Times, 10/31/95).
Suharto's overthrow of the Sukarno government in 1965-66 turned Indonesia from Cold War "neutralism" to fervent anti-Communism, and wiped out the Indonesian Communist Party--exterminating a sizable part of its mass base in the process, in widespread massacres that claimed at least 500,000 and perhaps more than a million victims. The U.S. establishment's enthusiasm for the coup-cum-mass murder was ecstatic (see Chomsky and Herman, Washington Connection and Third World Fascism); "almost everyone is pleased by the changes being wrought," New York Times columnist C.L. Sulzberger commented (4/8/66).'

Lees verder: http://www.fair.org/extra/9809/suharto.html

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Helemaal mee eens, Stan!

Had echt behoefte om dit te lezen.

Zelf even heel blij geweest toen ik het bericht hoorde; de enige goede dictator, is een dode dictator!

Sonja zei

Lees ook Willem Oltmans over Suharto:
BON VOYAGE, MAJESTEIT!

Anoniem zei

Het zijn niet de ideologieen die veranderen maar de maatschappelijke kaders. Deels door oa. de journalistiek. Dat de zonder enige kritische noten uitgesproken verhalen van een Verhagen zomaar worden overgenomen (NOS zeker?) en op die manier beeldvormend werken op vele miljoenen Nederlanders, hoe ethisch verantwoord is zoiets eigenlijk? Blij dat je hem hier even in twijfel trekt.

Anoniem zei

Als de uitspraak dat journalistiek bij uitstek niet neutraal is, ooit al is gedaan, dan onderschrijf ik hem van harte: alleen al het bestaan van de criteria om nieuws te selecteren ("conflict actualiteit bekendheid afstand" en nog een paar leren ze je op de school voor journalistiek) is daar het bewijs van.

Onder de titel van iedere krant, ieder tijdschrift en welk radio- en televisie-programma zou daarom moeten staan: "Opnieuw een pluriforme lappendeken aan gebeurtenissen en verhalen. Maar vergeet u niet dit: uw wereld is groter dan de bosatlas".

Men zegt al heel lang dat de verzuiling voorbij is. Maar dat is hij niet. Hij presenteert zich alleen niet meer langs religieuze maar langs commerciele en gemarketeerde lijnen.

Nadine Boke berichtte onlangs in een artikel op DNR over mechanismen die gebruikt worden om een verhaal twintig jaar in de krant te houden. Stan reageerde daarop dat het ook interessant is om te beseffen hoe lang media er in slagen iets uit de krant te houden.

Een interessante kwestie: want wat zijn de (mogelijke) beweegredenen van de journalistiek om iets in de krant te houden, danwel wat zijn (mogelijke) beweegredenen van de journalistiek om iets uit de krant te houden?

In beide gevallen lijkt nieuwsgierigheid de doorslaggevende factor: in het eerste geval nieuwsgierigheid van een journalist, maar ook nieuwsgierigheid van -vermoedelijk-steeds weer nieuwe journalisten, in het tweede geval gebrek aan nieuwsgierigheid van een journalist, als ook gebrek aan nieuwsgierigheid van -vermoedelijk-steeds weer nieuwe journalisten.

Ooit had ik eens een interview met een man die tijdens WOII in het verzet zat en vervolgens naar Indie ging om daar uiteindelijk mee te vechten tijdens de politionele acties. Zijn uitgangspunt was niet veranderd -hij streed in beide gevallen voor de vrijheid van volk, vaderland en koningin- maar zo hij om zijn daden in Nederland werd geroemd, zo werd hij om zijn daden in Indie verguisd.

Ik bedacht het me toen, dat het niet de ideologieen zijn die veranderen maar de maatschappelijke kaders, en dat het amongst others de journalistiek is die de geschiedenis maakt: door te berichten over de geschiedenis van vandaag.

Hoe naief is het immers te veronderstellen dat journalistieke publicaties geen invloed zouden hebben noch reacties oproepen.

Daarom nogmaals: Men zegt al heel lang dat de verzuiling voorbij is. Maar dat is hij niet. Hij presenteert zich alleen niet meer langs religieuze maar langs commerciele en gemarketeerde lijnen. De kiezer is consument geworden, en efficiency de nieuwste ideologie.

Anoniem zei

Vanavond, zondag 27 januari, waren zowel RTL7 (normaal RTL4) journaal als het NOS journaal zeker niet positief over hem. Ze lieten beiden o.a. beelden zien van bloedig neerslaan van een demonstratie. Op RTL4 een politieman of militair die een demonstrant van dichtbij neerschiet.

Anoniem zei

Mooi zo! Zorgvuldigheid, veelzijdigheid en eerlijkheid kunnen de journalistiek redden, en filantropie de mensheid.