zaterdag 6 juli 2024

Leve Mijn Oude Vriend Ulli d’Oliveira

 

Raak moment met Nadia, die een tijd terug nog een hele mooie serie maakte met haar vader. Over diens reis hiernaartoe met alle hobbels en gevaren. Een vader die zijn kind in Nederland ter wereld bracht met haar Nederlandse moeder. Een vader die toen waarschijnlijk dacht “Mijn dochter gaat een (betere) toekomst hebben…”

Benieuwd hoe haar vader kijkt naar deze beelden van zijn dochter die mooi kwetsbaar haar pijn en angst laat zien. Angst die er al waarschijnlijk al jaren zit, gestoeld op veranderingen in de maatschappij. Andere blikken, andere lichaamstaal, keuzes van de andere rondom jou die je niet kunt plaatsen, denigrerende vragen, plekken waar je je steeds minder welkom voelt, steeds heftigere krantenkoppen, steeds heftigere politiek en niemand die zich er echt om lijkt te bekommeren.

Voor mij staat fier bovenaan de stilte van geliefden, familie, vrienden en kennissen als meest pijnlijke. Kan een Wilders of 100 voor ontbijt hebben, zolang je jezelf niet eenzaam hoeft te voelen staan. Volgens mij was dat ook een van de dingen die Joodse mensen vaak zeiden bij de vraag. Wat was het meest pijnlijke “De stilte van vrienden…”

Dus ieder met moslim vrienden of zij die deze druk ook ervaren door hun identiteit. Wees eens niet zo’n egocentrische, niet inlevende, het komt wel goed betweter en gedraag je menselijk. Dat Rutger Bregman boek in je kast zegt echt 0,0 over je moraal.
Resterende tijd 0:28


Geen opmerkingen:

Een reactie posten