Jan Marijnissen van de SP 18

Naar aanleiding van mijn kritiek op Jan Marijnissen kreeg ik deze reactie:

'Ik heb ook wel moeite met de kritiek op Jan Marijnissen. Er zijn toch wel echte griezels bij het Haagse Gedoe waar het een en ander blootgelegd kan worden? En Sonja, w.b. Agnes Kant, zij is zeker aanwezig!! Beter luisteren en kijken! Ik werk, als "loser" zijnde, in de gezondheidszorg wat een geweldige stronthoop geworden is en waar een werknemer met een kutsalarisje en navenante arbeidsvoorwaarden wordt opgescheept. Het grote geld gaat naar de overleggende, vergaderende, overbodige plannentjesmakerijende en aan de stoel vastgeplakte directie plus afgeleiden hiervan. Agnes is een van de weinigen die zich hard maakt voor het personeel in de gezondheidszorg. Verder moet Anja Meulenbelt niet zeuren over losers, diezelfde reageren ook op haar site, je mag dan wel niks over het geloof zeggen. En dat vind ik nou loserig! Vooral omdat het geloof een belangrijke rol speelt bij de oorlog in Gaza . Overbodig om te zeggen een zeer kwalijke rol, zoals vaak. Maar daar moet je dus niet mee aankomen. Verder lees ik tussendoor de blogs op deze site en zit er af en toe gelukkig ook wat humor bij!!!En natuurlijk is Anja Meulenbelt meer onderlegd dan diegenen die reageren! [...] Sonja, daar geloof ik geen drol van!! Op welke partij stem jij dan nog?????????? En dat de SP nou ingehaald wordt door VVD en PVV zegt niets over de partij maar over de mentaliteit van een deel (ook weer geleerd!) van "het volk".

Anzi the loser!

Vrij van frustraties/ geloofsvrij'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/03/jan-marijnissen-van-de-sp-17.html#comments

Anzi, de vraag op welke partij iemand zou kunnen stemmen, is volgens mij de vraag in wezen niet. Politieke antwoorden zullen nooit voldoende blijken zolang het politieke antwoorden blijven. Het probleem is namelijk dat we met een diep cultureel probleem te maken hebben. Politiek is verworden tot het spel om de macht en de macht is nu juist het grootste probleem waarmee de mensheid worstelt. De macht belooft ons 'de vooruitgang', de macht is gebaseerd op het vooruitgangsgeloof, op de aanname dat de geschiedenis een lineaire weg omhoog is. Het probleem wordt door de auteur Kundera helder omschreven:

'De grote menselijke conflicten bevrijden van de naïeve interpretatie als een strijd tussen goed en kwaad, ze begrijpen in het licht van het tragische, was een enorme prestatie van de geest; het bracht de onvermijdelijke relativiteit naar voren van menselijke waarheden; het maakte de noodaak duidelijk om rechtvaardig te zijn tegen de vijand. Maar het morele manicheïsme heeft een onvernietigbare vitaliteit… Hitler dompelde Europa niet alleen onder in een onbeschrijflijke verschrikking maar beroofde het ook van het tragische levensgevoel. Net als de strijd tegen het nazisme, zou de hele hedendaagse politieke geschiedenis van toen af aan gezien en ervaren worden als een strijd tussen goed en kwaad… Is dit een regressie? Een terugval in de pré-tragische fase van de mensheid? Maar als dat zo is, wat heeft dan een terugval ondergaan? De Geschiedenis zelf, die onrechtmatig in bezit is genomen van criminelen? Of is het onze manier van begrijpen van de Geschiedenis? Vaak denk ik: het tragische heeft ons verlaten; en dat zou weleens de ware straf kunnen zijn.''

Milan Kundera, And If the Tragic Has Deserted Us? (2005).

''De veronderstellingen waarvan het mediabedrijf uitgaat namens het publiek zijn behalve blind ook verblindend… Misschien is het precies op dit punt dat onze vorm van democratie een langzame dood sterft. Als dat zo is, dan als gevolg van een weigering. De weigering van het mediabedrijf om het feit te erkennen en te laten doorwerken dat het publiek in zijn hart weet hoe de wereld in elkaar zit… De reden van deze weigering die een bedreiging is voor onze vorm van democratie, de reden waarom het mediabedrijf stelselmatig onderschat wat we gemeen hebben, die reden is steeds dezelfde: de normloze drang tot verkopen… Wat ik wil is dat mensen zich ervan bewust worden hoe voddig het mediabedrijf ze bedient als publiek. Voddig, omdat met de waardigheid van kijker en bekekene de vloer wordt aangeveegd. Herstel iets van die waardigheid – gun mensen de tijd, verschuif het gebruikelijke zwaartepunt – en slecht nieuws wordt van een onderbreking de waarheid. Er zijn tal van waarheden waarvoor geen directe oplossing bestaat. Het woord ‘oplossing’ raakt niet aan het tragische. Wíj moeten in aanraking komen met het tragische en ons erdoor laten raken. We zouden er misschien door veranderen als we het benoemden. Ook benoemd blijft het tragische tragisch, maar slecht nieuws zou het niet worden. Alleen van daaruit is een realistische politiek mogelijk.'' - John Berger, Stemverheffing (1992).

Dit zijn vraagstukken die een eenvoudig politicus niet kan oplossen. Sterker nog: hij of zij is niet eens in staat de vraag te formuleren. Dat kunnen alleen denkers en die vindt men niet in de politiek. De westerse politiek is het domein geworden van al die doe-mensen, mensen met een alles vernietigende dadendrang.

Laat ik het zo stellen, Anzi, de Amerikaanse auteur Erik Reece schrijft dit: 'We are currently witnessing -- and ignoring -- the sixth great extinction since the advent of life on earth. This is not a hysterical cry of some druid; it is cold scientific fact.' Door het zogeheten 'vooruitgangsgeloof' verdwijnen er overal ter wereld allerlei soorten in een tempo dat 1000 tot 10.000 keer sneller is dan vóór de industriele revolutie. 'That is to say, roughly one species goes extinct every hour.' Slechts één voorbeeld: 'of the 9,946 known bird species, 70 percent are declining in number.'

Denk nu niet dat er ook maar één politieke partij is die dit kan veranderen. Het is juist de politiek die ons in deze chaos heeft gemanoeuvreerd en alleen een verandering in denken, in cultuur kan een oplossing bieden. Kan, dus, maar misschien is het al te laat, want ondertussen geldt voor onze volksvertegenwoordigers één absolute 'waarheid', te weten 'the current logic of short-term profit, affluence, and convenience that has blinded us to the havoc we are inflicting on future generations.' En dat proces wordt ook door Jan Marijnissen volledig gesteund wanneer hij zich uitspreekt voor de financiele steun aan de parasitaire bankwereld en de commerciele massamedia. Met die mentaliteit 'I think we're doomed... with our levels of population and rates of consumption, it's just a matter of time before we kill ourselves off.' Anzi, we zullen moeten leren accepteren dat er niet voor elk probleem een antwoord is, we zullen in contact moeten komen met het tragische.