woensdag 3 december 2008

Yariv Mozer 2


In een vertaald interview afgedrukt door The New York Review of Books verklaart premier Ehud Olmert van Israel:
'In a few years, my grandchildren will ask what their grandfather did, what kind of country we have bequeathed them.... We have a window of opportunity -- a short amount of time before we enter an extremely dangerous situation -- in which to take a historic step in our relations with the Palestinians and a historic step in our relations with the Syrians. In both instances, the decision we have to make is the decision we've spent forty years refusing to look at with our eyes open.

We must make these decisions, and yet we are not prepared to say to ourselves, "Yes, this is what we must do." We must reach an agreement with the Palestinians, meaning a withdrawal from nearly all, if not all, of the [occupied] territories. Some percentage of these territories would remain in our hands, but we must give the Palestinians the same percentage [of territory elsewhere] -- without this, there will be no peace.'

Vorige week interviewde ik de joods-Israelische filmmaker Yariv Mozer over zijn aangrijpende documentaire My First War. Hij zei tegen me over de Libanonoorlog in 2006: ‘Volgens de definitie van het leger vochten wij tegen een guerrillastrijdkracht, maar in feite streden we tegen iets heel anders. We vochten tegen mensen die in een ideaal geloven, ze hebben een doel, ze bezitten waarden en zijn bereid ervoor te sterven. Net als de eerste generatie Israëli’s. Wat dat betreft lijkt Hezbollah op de zionisten van het eerste uur. Daarentegen zijn joods-Israëli’s in steeds minder gaan geloven, wij lijken niet meer bereid te zijn zonder voorbehoud voor een ideaal te sterven. Bovendien zijn er in Israel geen echte leiders meer, er is veel corruptie, we hebben geen legercommandanten meer naar wie we opkijken en in wie we vertrouwen hebben. Uit de reacties van de militairen aan het front blijkt ook dat niemand wist wat eraan de hand was, en waar we voor vochten, dat de situatie ''veel complexer is dan we verwacht hadden'', zoals een hen in de film zegt.
Hezbollah stuurt uiterst gemotiveerde mensen naar het front die niet bang zijn te sterven en die hun leiding respecteren. Dat ontbreekt bij ons. Het enige dat we ontdekten was dat hoe langer de oorlog duurder hoe groter de chaos bij ons was. ''Een zinloze oorlog waarvan wij de slachtoffers zijn geworden'', zegt een ander voor de camera. Het was één grote desorganisatie, we waren in de steek gelaten soldaten, zonder informatie waar we nu echt voor vochten, te midden van totale chaos. De opdrachten veranderden drie, vier keer per dag. ''Er is geen vertrouwen meer, de bevelen zijn krankzinnig'', dat besef was alom. Een moeder die als journaliste aan het front werkte zei tegen me: ''Wij sturen kinderen uit om te sterven.'' Er is geen doel waarvoor we vechten, en daardoor ontbreekt de motivering. Wij hebben ons land al, wij hoeven niet andermans gebied te bezetten en te stelen. Wij moeten de Palestijnen op de West Bank en de Gazastrook met rust laten, we moeten hun geconfisqueerde gebied teruggeven, wij hebben er geen enkel recht op, we moeten vrede sluiten. De Israëlische bevolking is na al die jaren gevechtsmoe, vergeet ook niet dat ons leger grotendeels uit burgers bestaat die ineens worden opgeroepen, veel soldaten lijden aan post traumatische stress disorder, de Israëlische samenleving is uitgeput. Hoe kun je van gewone mensen verwachten dat ze sterven voor de geopolitieke belangen van anderen. Ik ben er zeker van dat de burgers die als reservisten in 2006 vochten niet zo makkelijk naar een volgende oorlog zullen vertrekken. Ze zitten nog vol trauma’s van de vorige oorlog.'

Dit is de situatie anno 2008. Israel heeft de strijd verloren, het streven naar hegemonie en naar expansionisme is mislukt. De vraag is alleen hoeveel doden het negeren van dit besef nog gaat kosten. Israel is gevechtsmoe, degenen die hier in het westen consequentieloos en onvoorwaardelijk achter de extremistische tak van het zionisme staan, gedragen zich misdadig. De oproep om Iran te vallen is niets anders dan kranzinnigheid. En even krankzinnig en misdadig is de beloning die Israel voor zijn extremisme al die jaren kreeg van onder andere de Europese Unie, de militaire, politieke, economische en diplomatieke steun. Het is het christelijke Westen dat nu al meer dan een halve eeuw uit schuldgevoel en politiek opportunisme Israel gebruikt als een huurlingenstaat, die overal ter wereld de smerige klussen opknapt om zo de westerse economische belangen veilig te stellen.
Dit schreef de joodse filosofe Hannah Arendt in oktober 1945 in het essay Het Zionisme Bij Nader Inzien: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie. Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft. De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dan het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren in de resolutie simpelweg niet genoemd, wat hun – dat moge duidelijk zijn - de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina zelf die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking. Anderzijds zal het de meerderheid onder het leiderschap van Ben-Goerion aanzienlijk versterken… Door de resolutie zo bot te verwoorden op een moment dat hun geschikt leek, hebben de zionisten voor een lange tijd iedere kans op onderhandelingen met de Arabieren verspeeld, want wat de zionisten ook mogen aanbieden, ze zullen niet vertrouwd worden. Dit zet op zijn beurt de deur wijd open voor een macht van buiten om het heft in handen te nemen zonder de twee meest betrokken partijen te raadplegen. De zionisten hebben nu daadwerkelijk alles gedaan om een onoplosbaar ‘tragisch conflict’ te creëren, dat alleen kan worden beëindigd door het doorhakken van de Gordiaanse knoop. Het zou erg naïef zijn om te geloven dat het doorhakken van de knoop altijd in het voordeel van de joden zou uitpakken en ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat het zou resulteren in een duurzame oplossing... Een dergelijke onafhankelijkheid, zo werd geloofd, kon het joodse volk bereiken onder de vleugels van elke grootmacht sterk genoeg om zijn ontwikkeling te beschermen. Paradoxaal als het mag klinken, maar juist deze nationalistische misvatting dat een natie een inherente onafhankelijkheid bezit, had tot gevolg dat de zionisten de joodse nationale emancipatie volledig afhankelijk maakten van de materiele belangen van een andere natie. Het feitelijke resultaat was een terugkeer van de nieuwe beweging naar de traditionele methoden van shtadlonus (de vroegere ''hofjoden'' die machtsbeluste vorsten financieel ten dienste stonden, SvH), die de zionisten ooit eens zo bitter hadden gehaat en zo fel hadden gehekeld. Nu kenden ook de zionisten politiek gesproken geen betere plaats meer dan de foyers van de machtigen en ze kenden geen betere basis voor hun overeenkomsten dan de goede diensten aan te bieden als agenten van buitenlandse belangen… Als de joden in Palestina kunnen worden belast met de taak om voor een deel zorg te dragen voor de Amerikaanse belangen in dat gedeelte van de wereld dan zou inderdaad de fameuze uitspraak van opperrechter Brandeis nog bewaarheid worden: men moet een zionist zijn om een perfecte Amerikaanse patriot te zijn… Maar slechts dwaasheid kan een beleid dicteren dat vertrouwt op bescherming van een verre imperiale macht terwijl het de welwillendheid van de buren verspeelt… Welk programma hebben de zionisten te bieden voor een oplossing van het Arabisch-joodse conflict?”
Maar de dingen die u nu leest zijn zaken waarover het CIDI, de volgens Haaretz 'pro-zionistische lobbygroep' zo veel mogelijk zweeg. De vraag is nu: waarom? Welk doel dachten de CIDI-propagandisten te dienen? De medewerkers van het CIDI, die ver van het front leefden, konden hun propaganda consequentieloos verspreiden. Het waren anderen die moesten sterven voor de idealen die het CIDI zei uit te dragen.

4 opmerkingen:

  1. Avraham Burg (speaker of Israel's Knesset in 1999-2003 and a former chairman of the Jewish Agency for Israel), The Guardian 2003:

    The end of Zionism

    "Between the Jordan and the Mediterranean there is no longer a clear Jewish majority. And so, fellow citizens, it is not possible to keep the whole thing without paying a price. We cannot keep a Palestinian majority under an Israeli boot and at the same time think ourselves the only democracy in the Middle East. There cannot be democracy without equal rights for all who live here, Arab as well as Jew. We cannot keep the territories and preserve a Jewish majority in the world's only Jewish state - not by means that are humane and moral and Jewish.

    Do you want the greater land of Israel? No problem. Abandon democracy. Let's institute an efficient system of racial separation here, with prison camps and detention villages.

    Do you want a Jewish majority? No problem. Either put the Arabs on railway cars, buses, camels and donkeys and expel them en masse - or separate ourselves from them absolutely, without tricks and gimmicks. There is no middle path. We must remove all the settlements - all of them - and draw an internationally recognised border between the Jewish national home and the Palestinian national home. The Jewish law of return will apply only within our national home, and their right of return will apply only within the borders of the Palestinian state.

    Do you want democracy? No problem. Either abandon the greater land of Israel, to the last settlement and outpost, or give full citizenship and voting rights to everyone, including Arabs. The result, of course, will be that those who did not want a Palestinian state alongside us will have one in our midst, via the ballot box."


    Ook: Zionism’s Dead End, Jonathan Cook 2008 (talk delivered at the Conference for the Right of Return and the Secular Democratic State, held in Haifa on June 21)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Waar de Volkskrant mee bezig is! Het lijkt wel een offensief!
    Na Gerstenfeld Burghoorn en erger, Ratna Pelle.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Herman2

    Goed verhaal Stan!

    Dit is overgenomen op: http://www.stopdebezetting.com/wereldpers/yariv-mozer-2.html

    BeantwoordenVerwijderen
  4. geert wilders gaat deze maand naar Jeruzalem om deel te nemen aan een anti Islam conferentie en zal daar zijn film Fina promoten.
    Dit doet hij met meerdere rechtse Europese politici en de nationalistische Eldad

    http://www.israelenews.com/view.asp?ID=3006
    dit zal zeker tot evenwichtige opmerkingen en conclussies leiden???

    BeantwoordenVerwijderen