zaterdag 24 oktober 2015

Boycott Israel and Amsterdam 10

wie wilde nou eigenlijk die stedenband?

Amsterdam in de mist - Ahron de Leeuw
Weliswaar heeft de PvdA-fractie in Amsterdam me vandaag ervan verzekerd dat er geen sprake meer is van een stedenband van Amsterdam met Tel Aviv en met Ramallah, en dus ook niet van een Memorandum of Understanding, en dat het uitsluitend zal gaan om samenwerking op het niveau van ‘people to people’, er blijft toch nog wat mist hangen rond de kwestie.
In een mailtje van het kabinet van de burgemeester wordt het zo verwoord (de vetgedrukte zinnen zijn door mij vetgedrukt):
Geachte heer, mevrouw,
Bedankt voor uw e-mail over de mogelijke samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv, en Amsterdam en Ramallah. Er zijn zowel voor – als tegenstanders, zoals ook weer uit uw reactie blijkt.
Het onderzoek naar de mogelijkheden van samenwerking is gedaan op verzoek van de gemeenteraad. Zoals voor de zomer toegezegd aan de gemeenteraad wordt het verslag met een voorstel over eventuele samenwerking binnenkort aan de gemeenteraad ter besluitvorming voorgelegd.
Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groeten,
Kabinet Burgemeester
Met andere woorden: het college zegt dat het slechts uitvoerde waar de gemeenteraad het college om had verzocht. Maar de raad wilde helemaal geen stedenband. De raad was alleen akkoord gegaan met een – door het college voorgesteld – verkennend werkbezoek van het college aan Tel Aviv en Ramallah. En dan alleen onder de voorwaarde dat er geen sprake meer zou zijn van een stedenband.
Maar wat belangrijker is: je had mogen verwachten dat het college zo’n (niet bestaand) verzoek van de raad meteen zelf had afgewezen. Want samenwerking zoeken met de hoofdstad van een bezettende militaire macht ligt niet bepaald in de lijn van ‘Amsterdam Internationaal Verantwoordelijke Hoofdstad’. Ook het feit dat velen zich met hun commentaar rechtstreeks richtten tot het college van B&W geeft al aan, dat het college in de ogen van het publiek in deze kwestie een eigen verantwoordelijkheid heeft. Dan kun je je als college niet achter de raad verschuilen. Vind ik.
Maar dan lees ik in het verslag van het werkbezoek dat bij de stukken bij de commissievergadering van vanavond hoort (link), het volgende:
Als Internationaal verantwoordelijke Hoofdstad wil het college ingaan op de expliciete verzoeken uit Tel Aviv en Ramallah om op diverse thema’s samenwerking aan te gaan. Een officiële stedenband is nooit de insteek geweest en maakt ook geen deel uit van het voorstel tot samenwerking.
Met andere woorden: toen burgemeester Van der Laan en wethouder Ollongren terugkeerden van hun verkennende werkbezoek, was de wens om samen te gaan werken geen verzoek van de raad meer (wat het nooit was geweest), maar een expliciet verzoek van Tel Aviv en Ramallah tot samenwerking geworden. Waarin het college van B&W kennelijk nog steeds geen eigen verantwoordelijkheid draagt.
Ho, maar wacht eens even. Toen de kwestie van de stedenband voor het eerst tot reuring ging leiden, dit voorjaar, berichtte het Parool (link):
De gemeenteraad ging donderdagmiddag akkoord met het voornemen om een stedenband aan te gaan met Tel Aviv. Het voorstel werd besproken in het kader van een herijking van het internationale beleid van de gemeente.
Het idee van een stedenband kwam van de heer Ronny Naftaniel, die deze mogelijkheid noemde in een interview naar aanleiding van zijn afscheid van het Centrum Informatie en Documentatie over Israël (CIDI).
In november 2013 stelde CDA-raadslid Lex van Drooge dit vervolgens voor in de commissie Economische Zaken. Vervolgens kwam de burgemeester met een voorstel om het plan in te passen in het internationale beleid van de stad.
Met andere woorden: het was een voorstel van het CIDI, dat werd overgenomen en ingebracht en aan de raad voorgelegd door de burgemeester zelf, waarna de raad het eerst wel en daarna geen goed idee vond, waarna de raad alsnog akkoord ging met een verkennend werkbezoek, mits ook samenwerking werd gezocht met Ramallah, waarna het college in Tel Aviv en Ramallah ging meedelen dat de samenwerking een verzoek van de raad was, waarna het college bij terugkeer aan de raad meedeelde dat de samenwerking een verzoek (expliciet nog wel) van zowel Tel Aviv als Ramallah was.
En op die manier blijf je als college zelf mooi buiten schot. Zo doe je dat dus.

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...