zaterdag 3 januari 2015

Oekraïne 99

Ukraine; ‘Regime Change 101.’
America’s Soft Power Technique


By Oliver Stone

January 03, 2015 "
ICH" - (I) Interviewed Viktor Yanukovych (for) 4 hours in Moscow for new English language documentary produced by Ukrainians. He was the legitimate President of Ukraine until he suddenly wasn’t on February 22 of this year. Details to follow in the documentary, but it seems clear that the so-called ‘shooters’ who killed 14 police men, wounded some 85, and killed 45 protesting civilians, were outside third party agitators. Many witnesses, including Yanukovych and police officials, believe these foreign elements were introduced by pro-Western factions-- with CIA fingerprints on it.

Remember the Chavez ‘regime change’/coup of 2002 when he was temporarily ousted after pro and anti-Chavez demonstrators were fired upon by mysterious shooters in office buildings. Also resembles similar technique early this year in Venezuela when Maduro’s legally elected Government was almost toppled by violence aimed at anti-Maduro protestors. Create enough chaos, as the CIA did in Iran ‘53, Chile ‘73, and countless other coups, and the legitimate Government can be toppled. It’s America’s soft power technique called ‘Regime Change 101.’

In this case the “Maidan Massacre” was featured in Western media as the result of an unstable, brutal pro-Russian Yanukovych Government. You may recall Yanukovych went along with the February 21 deal with opposition parties and 3 EU foreign minsters to get rid of him by calling for early elections. The next day that deal was meaningless when well-armed, neo-Nazi radicals forced Yanukovych to flee the country with repeated assassination attempts. By the next day, a new pro-Western government was established and immediately recognized by the US (as in the Chavez 2002 coup).

A dirty story through and through, but in the tragic aftermath of this coup, the West has maintained the dominant narrative of “Russia in Crimea” whereas the true narrative is “USA in Ukraine.” The truth is not being aired in the West. It’s a surreal perversion of history that’s going on once again, as in Bush pre-Iraq ‘WMD’ campaign. But I believe the truth will finally come out in the West, I hope, in time to stop further insanity.

For a broader understanding, see Pepe Escobar’s analysis “
The new European ‘arc of instability,’” which indicates growing turbulence in 2015, as the US cannot tolerate the idea of any rival economic entity http://bit.ly/1yBmpHa . You might also see “Untold History” Chapter 10 where we discuss the dangers of past Empires which did not allow for the emergence of competing economic countries.

MH 17 Mystery 37



MH17 Witness: “I saw plume!”


January 4, 2015
Oh boy, already 2.376 words I wrote about this subject and literally thousands of people are discussing it!
koens%20en%20getuige_0Dutch journo of the year Olaf Koens interviews anonymous witness
Very important responses came from:
1) Artillery expert (anonymous)
2) Bellingcat
3) Others
Purpose of my today’s article is to share new information with you, correct a mistake I made and put forward some relevant questions for all of us.
Eyewitness wants to remain anonymous
The person interviewed by Dutch journalist Koens claims to have seen a plume that might turn out to be the contrail of the BUK-M1 missile that destroyed MH17. The witness presented by the SBU (Ukrainian Secret Service) no longer lives in Torez but fled some time after the rebels took over the city. His testimony will probably allow witness to become candidate for the SBU witness protection program.
He claims to be the person who took this first photo. In case removed:
BswldgYIUAAV7A_He claims he is not the person who posted the photo. He says he handed it over to his friend who posted it on the twitter July 17. I had a look at the twitter account of the friend who calls himself ‘Huyevi Torez’ [fuck up Torez] looks like:
twitterhtHuyevo is truly a remarkable guy.
With help from people which names cannot be disclosed at the moment I made following report about some of his tweets.
Report ‘Huyevo
After reading the report, just a thought: could it be, just maybe, that the anonymous witness and Huyevo are one and the same person? I’ll wait for others to comment and will write about it in another article.
Ukraines funniest home video’s
In the same period Huyevo’s anonymous friend was interviewed by Koens, another anonymous witness made headlines. (not to be confused: RTL Nieuws kept interview about BUK contrail about one month on the shelf.)
Anonymous ‘Russian terrorist’, some say with Ukrainian accent:
koendersgetuigeRead all about it here

I laughed so loud my girlfriend asked if everything is okay with me.
Now even the Dutch authorities and ‘Russia experts’ on TV openly had to distance themselves as can be read here.
In the beginning of the article I wrote: very important responses came from:
1) Artillery expert (anonymous)
2) Bellingcat
3) Others
*1) Input artillery expert: the first shot in the video is not an attack missile but a ‘measurement shot’ which is fired in a steep angle. This missile does not contain a warhead, instead sensory and measurement equipment. Data from this launch is used to fine tune the targeting of the missiles with warheads. This explains the optical difference of the flight path of the first missile compared to the others.
*2) Input Bellingcat: location of ‘video spot’ falsified.
With claims from both sources, provided correct, I draw following conclusions:
a) The falsification of the location of the video does not mean there was no Grad attack anywhere on the line (white) of sight.
b) The area of possible firing spots of potential Grad units becomes dramatically larger. From the small circle (light green) it increases to any point between the dark green lines.
c) The limited possible directions of the missiles flight path as indicated between the red lines is no longer valid. New limitation has to be established.
Please consider I am a blogger and not an artist and all my drawings are meant for indication purpose only.
Line of sight large double4) Maybe the most significant conclusion: in the Grad hypothesis the date can be any date before or exactly at July 17, 2014.
Before moving on – some self criticism
Instead of simply dismissing the geolocation given by Bellingcat, I should have falsified the data first by finding the ‘real spot’ of the video. The logical fallacy however created a new hypothesis which otherwise I would have completely missed.
To my best knowledge there are three hypothesis about the cause of the plume:
a) BUK-M1 contrail photographed on July 17.
b) First missile of Grad barrage any time not later than July 17.
c) Strubble fire caused by agricultural activities.
d) Why not keep option open for: other causes.
Strubble fire in this field? Discussion option c) with here and here
veldWhat to expect from different eyewitnesses after BUK-M1 launch?
Different locations, very different observations
I have looked at other locations than the flat and came to the conclusion that many people in various locations could have made quite unusual and different observations. Two locations other than the photographers location I will now discuss.
pelahiivkaThe 3D-model generated this view form altitude 46,556ft. People on the ground in Pelahiivka would be able to see contrail of the Buk flying over their heads in the open parts of the sky. Could they have heard the sonic boom and exploding Buk? Then, not much later on the left hand site they can certainly see a huge smoke column developing after MH17 crashed.
sjevernePeople in Sjeverne could have seen the Buk rising from their left view to the right until it disappeared in the clouds to then become visible again in the sections of possibly open sky. A few moments later they can see a black plume rising.
TOPICS to discuss in coming articles:
1) Comparison BUK-M1 and Grad hypothesis – general
2) can trajectories be falsified? And/or Has been established it is physically possible Buk hit MH17? I read some say it is not?
3) What about question 2) for Grad?
4) Photo forensic
5) witness & friends
6) suggestions welcome
Claims, logical fallacies & conclusions challenge
1) “measuring shots” as described by ‘anonymous artillery expert’ exist.
2) anything.
Important note: I have NO IDEA about which weapon was used, who fired it and who supplied it causing the MH17 tragedy. I have no idea if it was an accident, deliberate act or even a false flag. I have no idea about a possible motive. 
But things look increasingly bleak for the BUK-theory.
Max van der Werff

Oekraïne 98


Ukrainian Nazis Pay Private Military Company Academi (formerly Blackwater) for Training, Russian Report

Global Research, January 03, 2015

The Russian Government’s Tass ‘news’ agency is alleging that “The US private military company Academi (formerly known as Blackwater) ... has confirmed to the Kiev authorities its readiness to start training an experimental battalion of 550 men as of January at the request of Ukraine’s General Staff,” according to an unnamed source, which source is probably one of the few remaining anti-nazi bureaucrats still remaining in the Ukrainian Government. The reported price of this Blackwater (a.k.a. “Xe,” a.k.a. “Academi”) training contract is $3.5 million.
Furthermore, “‘Ukraine has said it is ready to pay the money on the condition of assistance from the Ukrainian association Patriot, providing technical and financial support for the project,’ the source said.”
That organization is Patriot of Ukraine. If this report in Tass is true, then the Ukrainian Government, which now is being funded almost entirely by U.S. taxpayers (inasmuch as it no longer meets the financial requirements of the IMF and EU, both of which receive funding from both U.S. and European taxpayers), and for which the U.S. Congress just passed and the U.S. President just signed into law in December authorization of a $450 million donation, is now co-funding this military training, along with — as wikipedia describes “Patriot of Ukraine” (but with wikipedia’s footnotes removed) —
a Ukrainian nationalist organization with racist and neo-Nazi political beliefs. It constitutes a paramilitary wing of the Social-National Assembly of Ukraine (S.N.A.), an assemblage of neo-Nazi organizations and groups founded in 2008 that share the social-national ideology and agree upon building a social-national state in Ukraine. Both the “Patriot of Ukraine” and the S.N.A. engage in political violence against minorities and their political opponents. The leader of the “Patriot of Ukraine” and of the Social-National Assembly is Andriy Biletsky.
The S.N.A. derived from “the Social Nationalist Party of Ukraine,” whose name was derived from the National Socialist Party of Germany — the original Nazis. America’s CIA hides its longstanding support of nazis after World War II (see this and this), but the Bushes and Obama have continued it even decades after the Soviet Union and its communism ended. Consequently, in 2004, the Social Nationalist Party of Ukraine was advised by the CIA to, and it did, change its name to the “Freedom Party,” or “Svoboda,” because that sounds better to Americans.
Biletsky has been kept out of high official authority in its post-coup Ukrainian Government, by the Obama Administration, but wikipedia’s article on Ukraine’s racist and overtly pro-Hitler “Azov Battalion” notes that Biletsky was placed in charge of the Azov Battalion, and also that Biletsky “was awarded by Ukrainian president Petro Poroshenko with a military decoration, ‘Order For Courage’,” so that the post-coup Ukrainian Government publicly honored this high nazi (‘nazi’ meaning racist-fascist, irrespective of any political party) operative, which Biletsky certainly has been, and is. Even the pro-U.S.-invasion Foreign Policy magazine hasdescribed the Azov Battalionas “fascist.” That propaganda-organ of the American aristocracy says “The conflict in eastern Ukraine has come, in some ways, to resemble a battle between Ukrainian and Russian nationalists,” condemning both sides equally, without even mentioning that this is an invasion by nazis into the Donbass region — as if whom the invaders are, and whom the defenders are, makes no difference (which is a very convenient underlying assumption for today’s United States Government to promote, especially since ours is now a fascist if not outright nazi government, despite the liberal rhetoric from Obama and some others, to fool suckers — and the American public are no longer represented in it).
In a youtube video (with English subtitles), Biletsky describes how he tortures residents in the separatist region (called “Donbass”), in order to extract confessions and other information from them; so, Obama’s conflict with the U.S. Senate Intelligence Committee over the release of their torture-report might have relevance to his policies in Ukraine, especially since Blackwater-Academi is a U.S.-based mercenary firm, which Obama hires.
As a politician, Biletsky has switched back and forth between Ukraine’s two nazi Parties, sometimes being withRight Sector, sometimes with Svoboda. (By contrast, Germany never had more than one nazi party.)
According to the Tass report, the purpose of this training will be “marksmanship, operations by assault groups in urban conditions, ... combat, and logistics support for the battalion.” In other words: the purpose is urban assaults against the residents in Donetsk, Luhansk, and other cities, and their surrounding villages. This street-fighting is necessary because merely bombing these people has failed to get them to surrender. But it has caused a vast exodus so that, in one town that was studied, “Before the war, there were 25,000 inhabitants; now there are less than 8,000. Most have fled into Russia.”
Meanwhile, any assistance that Russia provides to the residents, even food and other non-military aid, iscondemned and blocked by the nazis — the pro-ethnic-cleansing Western governments and press — who aresaying, “Russian President Vladimir Putin has shown little interest in ... halting his aggression in neighboring Ukraine.” So: the Ukrainian Government is allowed to pillage, rape, and torture, but Russia would be committing ‘aggression’ to do anything about it.
If what Putin does is “aggression,” then the term that’s appropriate for what Obama does is — well, what is it? And since when is self-defense even “aggression” at all? (No wonder why Hitler called this technique, which since has been refined by the American Government, and which is now used by the Ukrainian and American Governments:“the Big Lie.” Hitler would probably admire Barack Obama, though his rhetoric was very different, and Hitler might have admired Obama as an even bigger liar — especially about himself and his beliefs.)
And when will Americans boycott the U.S. ‘news’ media, for their constant lying? Wasn’t the lying of America into George W. Bush’s invasion of Iraq enough for us? Are we now to be lied into invading Russia too, with Ukraine being used as the proxy for the present stage, before NATO missiles start flying from there, at a surrounded Russia?

Kees Schaepman als Katholiek 2


Vrijdag 2 januari 2015 berichtte de NRC:

Een betrekkelijke omgang met de waarheid is een kwaliteit die alle katholieken herkennen. Zo ook Vrij Nederland-journalist en katholiek Kees Schaepman. Hij viel van en voor het geloof.

Zelf formuleerde de naar het rooms-katholieke geloof teruggekeerde Schaepman het aldus:

Onderhandelen met de waarheid, is voor mij de essentie van de katholieke cultuur.

Kortom, het wezen van het papendom is de leugen, aangezien voor hen de waarheid betrekkelijk is. Een Nederlandse vrouwelijke hoogleraar van vroom katholieke huize gaf eens als voorbeeld van haar morele flexibiliteit dat ze als middelbare scholiere eerst bij de priester te biecht ging voordat ze het deed, zodat ze tijdens de geslachtsdaad geen enkele wroeging meer hoefde te hebben. God had haar al vergeven, voordat ze de zonde had begaan. Precies diezelfde katholieke mentaliteit bezat Kees Schaepman toen hij nog een linkse ideologie aanhing, en wel door gewetenloos te kunnen liegen, zoals ik eerder heb beschreven. 

Het sjoemelen met de waarheid wordt de paap met de paplepel ingegoten, de hypocrisie zit hem als het ware in het bloed, zoals Schaepman's woorden zo fraai impliceren. In de NRC- bespreking van Schaepman's boek over zijn thuiskomst in de toffelemoonse kerk schrijft Jos Palm:

Katholieken blikken nooit uitsluitend terug in boosheid. Er is altijd ook wel iets aanwezig van wat vroeger ‘roomse blijheid’ heette, gesublimeerd tot nostalgie of melancholie. 

Palm kan het weten want ook hij '[zette] na een katholieke opvoeding zich hier tegen af. Hij was een aantal jaren zeer actief bij de toen nog revolutionaire SP.'

Ik zag Jos in de jaren negentig met een hele groep afvallige katholieken, uit Nijmegen en omstreken, de redactielokalen van de VPRO-radio binnenmarcheren om vanuit hun nieuwe geloof stichtelijke programma's voor het volk te maken, een tijdlang onder het hoofdredacteurschap van Kees Schaepman, die — zo moeten wij aannemen — toen al ernstig twijfelde aan de juistheid van zijn bestaan als 'linkse' afvallige. Ikzelf wist toen al lang dat Schaepman weliswaar het rooms-katholieke geloof de rug had toegekeerd, maar dat dit geen fundamentele verandering had gebracht in zijn opportunistische roomse houding. Daar kwam bij hem nog een ander probleem bij. Om dit duidelijk te maken moet ik deze mainstream journalist in een historische context plaatsen. Kees Schaepman is een generatiegenoot van mij, geboren in 1946, opgegroeid in welvaart en veiligheid, in een vrijheid die een heel werkzaam leven lang volstrekt consequentieloos leek. Men kon zeggen en doen wat men wilde, de zwaarste straf was hooguit een bekeuring wegens ordeverstoring, of een schadevergoeding wegens smaad. Bovendien konden gelovigen hun autoritaire religie moeiteloos inwisselen voor een linkse ideologie, zonder dat dit enige ophef veroorzaakte behalve misschien bij meneer de pastoor, of de dominee, maar die werden versleten voor idioten uit een andere tijd en universum. 


Terugkijkend besef ik dat het al vrij snel tot mij doordrong dat bij een aanzienlijk deel van mijn generatiegenoten, die ik kende, de veranderingen van de jaren zestig en zeventig nooit  een wezenlijk onderdeel zijn geweest van hun identiteit. Het was geleend gedrag, een reflexmatige houding, afgedwongen door de veranderende tijdgeest. Als ze de juiste codes imiteerden, de in de mode zijnde formules toepaste, dan konden ze gedachteloos met de stroom meedrijven. Links was de mode, en dus waren deze generatiegenoten links, het leverde hen status en vooral ook een gegarandeerd vorstelijk inkomen op. En dat allemaal zonder dat aan deze houding nadelige consequenties waren verbonden. Maar toen na de val van de Sovjet Unie het kapitalisme zijn ware gezicht weer kon laten zien, was het voorbij met hun consequentieloze bestaan. Dat wil zeggen, de enige echte consequentie die ze trokken was om nu, net als de tijdgeest, naar rechts mee te buigen. 

Het probleem is namelijk dat mijn generatiegenoten nooit volwassen zijn geworden, maar nog steeds als kinderen reageren die geen maat kennen, die niet hebben geleerd dat aan de houding van ieder mens consequenties zijn verbonden. Collega's als Kees Schaepman, Geert Mak, Hubert Smeets en alle anderen die ik hier op deze weblog al langere tijd bekritiseer weigeren in hun mateloosheid dit feit domweg te accepteren. In plaats van op te komen voor hun jarenlang zo intens beleden morele, politieke en maatschappelijke opvattingen, laten ze die bij de eerste de beste tegendruk vallen. Ze kunnen namelijk niet terugvallen op hun nieuwe geloof omdat die nooit werkelijk doorleefd was, ze vallen nu in een leeg gat, ze zijn  hun houvast kwijt, het is alsof ze in het luchtledige zweven, ze zwemmen in het totale niets. Op het moment suprême, het ogenblik waarop hun bestaan betekenis had moeten krijgen, ontdekken ze plotseling dat ze al die jaren in niets werkelijk hebben geloofd, dat ze slechts zijn mee gedobberd in een stroom die door anderen in beweging is gebracht, door krachten die ze niet kennen, en willen kennen. Op het moment dat ze verantwoording moeten afleggen voor de door henzelf geschapen werkelijkheid, kruipen ze angstig weg. Kees Schaepman vlucht terug naar de moederkerk die hem absolutie kan verlenen, Geert Mak's boodschap van 'hoop' bezorgt hem het ridderschap in het Legioen van Eer, en Hubert Smeets kan eindelijk met zijn verouderde Koude Oorlogsretoriek  de klok terugdraaien.

Mijn generatiegenoten in de polder hebben nooit aan enige zelfreflectie gedaan. Hun hele leven heeft gestaan in het teken van de consequentieloosheid, en nu ze bejaard zijn, proberen ze alles op alles te zetten om aan het zwarte gat te ontsnappen dat ze zelf hebben gecreëerd. Maar wat ze ook doen, het zal ze niet lukken. De geschiedenis zal ze beoordelen voor wat ze zijn. IJdele mensen, van wie het leven een leugen is geweest. Het is allemaal vergeefs gebleken.  


Kees Schaepman als Katholiek

Ik heb mijn collega Kees Schaepman nooit vertrouwd. De reden waarom niet, werd mij geleidelijk aan duidelijk door mijn contacten met hem bij de VPRO. De man is een -- wat in de volksmond heet -- gladjanus, 'een katholieke gluiperd,' zoals mijn vroegere buurman, wijlen Joop van Tijn, het noemde. Ik heb over Schaepman geschreven op deze weblog. Leest u maar:

Gisteren publiceerde de NRC een soort recensie van Schaepman's boek over diens terugkeer naar zijn moederkerk die door de bisschop van Rome wordt geleid. De NRC kwalificeerde zijn boek als 'een feest om te lezen.' Ook Schaepman is met de tijdgeest meegedreven, en profiteert nu van de totale restauratie van het kapitalistische bestel. Ook voor hem zijn de vernieuwingen van de jaren zestig nooit een doorleefde werkelijkheid geweest. Meelopers zijn van alle tijden. Als journalist schrijft hij nu:

Onderhandelen met de waarheid, is voor mij de essentie van de katholieke cultuur.

Ik had het niet beter kunnen formuleren. En de zelfbenoemde kwaliteitskrant voegt eraan toe:

Het is precies die georganiseerde en gekoesterde illusie, die de kerk tot op grote hoogte in tact laat, die haar tot sociaal meest intelligente dictatuur van de twintigste eeuw maakte. Tegen zo’n kerk kun je bijna niet in schrijven, voor je het weet, buig je voor de kerk die zelf ogenschijnlijk ook zo buigzaam is, voor je het weet, zit je als vanouds te stralen bij de kerststal.


'Onderhandelen met de waarheid, is voor mij de essentie van de katholieke cultuur.’ Mijn intuïtie heeft me ook in dit geval niet bedrogen. Hij had eraan toe moeten voegen dat het gesjoemel met 'de waarheid' hem tevens zo'n plooibare mainstream journalist maakte. Het was George Orwell, die opmerkte dat 'one cannot really be a Catholic and grown up.' En dit verklaart ten dele waarom Schaepman op zijn oude dag zijn heil zoekt bij het rooms-katholieke geloof.




vrijdag 2 januari 2015

NOS Propaganda 5

Massale arrestatie anti-Poetin-betogers in Moskou

Veel Russen gaven gevolg aan oproep Kremlincriticus tot demonstratie tegen Russische president

Zeker honderd demonstranten die leuzen als 'Weg met Poetin', Nieuwjaar zonder Poetin', en 'wij hebben de macht' riepen, zijn gearresteerd door de politie. Dat schrijft de NOS op haar site.
Kremlincriticus Aleksej Navalny had opgeroepen tot de demonstratie tegen de Russische regering. Dinsdag werd hij veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van 3,5 jaar. Hij was even bij het protest aanwezig.
Omdat Navalny een huisarrest heeft voor een eerdere veroordeling, werd hij opgepakt en naar huis gebracht. De criticus werd samen met zijn broer verdacht van het witwassen van honderden duizenden euro's voor cosmeticabedrijf Yves Rocher. 
Aleksej Navalny is een Russische oppositieleider en zeer tegen het beleid van president Poetin

Wie is die Alkesej Navalny precies? Wie zijn z'n 

volgelingen? De westerse mainstream media zijn

zo wanhopig op zoek naar een Russische 

tegenstander vanhet huidige regime dat ze zelfs 

fascisten omarmen, zoals we in Oekraine zagen.

Wat de NOS verzwijgt:

Commentary Magazine

Contentions 

Will There Be a “Slavic Spring”?


But Navalny also threatens to hold back the Russian opposition with his casual association with, and his movement’s possible co-option by, the country’s vicious nationalists. Navalny’s own nationalism was the subject of his expulsion from the liberal Yabloko party several years ago (though it is surely not the only reason), and he hascooperated with, marched with, and defended ultranationalist leaders. Russia’s ultranationalists are openly racist and have a troubling history with anti-Semitism as well. Navalny himself, at a recent nationalist rally, caught some flak for saying, in reference to Russian oligarchs who also happened to be Jewish, “This is our country, and we have to eradicate the crooks who suck our blood and eat our liver.” The historical weight of those terms with regard to Jewish “outsiders,” combined with the throngs of neo-Nazis cheering him on, made many wonder if Navalny’s opposition movement was taking a dark turn.
Of course, Putin himself is far from blameless. The Kremlin has long used suspicion of outsiders as a way to scapegoat obnoxious “meddlers” and rally the public around the flag. Both United Russia and Navalny are playing a dangerous game, but only one of them is in power. Navalny, and Russia’s many brave opposition figures, can ill afford to be discredited by ugly associations. This week may prove to be a turning point, and the spotlight is on Navalny–as is the pressure for him to offer an attractive, compelling alternative for those who want to see Putin’s virtual monopoly on political power challenged.


COMMENTARY was founded in 1945 by the American Jewish Committee. To learn more about AJC, which has worked since 1906 to safeguard and strengthen Jews and Jewish life worldwide by promoting democratic and pluralistic societies that respect the dignity of all peoples, click here.

H.J.A. Hoflands Ideologie 6



Vanochtend bezocht ik voor de zoveelste keer één van mijn favoriete musea, het Musée du Quai Branly in Parijs, een modern vorm gegeven gebouw met werkelijk de meest fascinerende kunst die een volkenkundig museum waar ook ter wereld te bieden heeft. Naast de normale schitterende collectie was er dit keer ondermeer een tentoonstelling over de Maya's, getiteld Révélation d'un temps sans fin. Wat mij vooral opviel was het strakke formalisme van de Maya vormgeving, die een weerspiegeling was van de onaantastbare macht van de elite, die het rijk bestuurde en tenslotte naar de ondergang leidde. Net als de macht in het Soemerisch imperium in Mesopotamië, de Egyptische dynastieën ten tijde van de farao's, de verschillende Griekse stadstaten in de oudheid en het keizerlijke Rome, wilden de Maya-leiders middels het strakke formalisme laten zien dat hun macht gebaseerd was op onwrikbare, tijdloze wetten in een bestaan dat verder alleen vergankelijkheid kende. Ondanks de historische lessen is deze illusie, zelf nu nog, onder de machtigen springlevend. Zonder dit waandenkbeeld kan de macht, denk ik, niet functioneren, omdat dan alles zinloos en betekenisloos lijkt, en vooral tijdelijk. De werkelijkheid van de macht zou dan doorgeprikt worden, en de megalomane daden van de doorgaans pompeuze machtigen zouden onmiddellijk belachelijk worden, wat ze in feite ook zijn. Door zichzelf op te pompen  probeert de mens het feit te verhullen dat hij in wezen niets is, hetgeen al snel blijkt wanneer wij hem in het licht van de oneindige tijd en ruimte op zijn belang moeten beoordelen. Iedereen is misbaar, en hetzelfde geldt voor de mensheid als geheel, zoals Friedrich Nietzsche in De Vrolijke Wetenschap (1882) nog eens duidelijk maakte toen hij schreef dat 

In één of andere uithoek van het in talloze zonnestelsels flonkerend uitgegoten heelal, er eens een planeet [was] waar schrandere dieren het weten uitvonden… Er zijn eeuwigheden geweest waarin het er niet was, en als het er weer mee gedaan is, zal er niets zijn voorgevallen.

Et voilà, rien du tout, nada, nichts... gar nichts, absolutely nothing. Tenslotte zal er van 'het weten,' het bewustzijn, de mensheid geen spoor overblijven, zonder dat een of andere god of de natuur, zo u wilt, hier ook maar eventjes bij zal blijven stilstaan. Dit feit is van doorslaggevend belang wanneer we bijvoorbeeld de pedante propaganda van een opiniemaker als Henk Hofland lezen in De Groene Amsterdammer, een voorheen kritisch weekblaadje in een piepklein land dat zijn lezers op 10 december 2014, via Hofland, liet weten dat:

Intussen door de expansieve buitenlandse politiek van Poetin wel een nieuw stadium in de internationale politiek [is] bereikt. Voor het eerst sinds het einde van de Koude Oorlog is er weer sprake van een escalatie die in toenemende mate de verhoudingen tussen Oost en West beheerst. De leiders van het Westen zijn het erover eens dat de landen die aan Rusland grenzen niet in de steek mogen worden gelaten.

Nadat hij een week eerder nog met grote stelligheid had verklaard dat 'we de verhoogde spanning tussen Rusland en het Westen niet zien als de inleiding tot de Koude Oorlog van de 21ste eeuw,' is de tot beste journalist van de twintigste eeuw uitgeroepen Hofland inmiddels al weer een tikje minder zeker van zijn zaak, aangezien 'er weer sprake is van een escalatie die in toenemende mate de verhoudingen tussen Oost en West beheerst,' kortom 'de Koude Oorlog' staat om de hoek. Daarmee wordt weer eens duidelijk hoe snel de overtuiging van een westerse mainstream-opiniemaker in een oogwenk 180 graden kan omslaan. Hoflands waarheden hebben net als lauwe melk een korte houdbaarheidsdatum, en het enige waar we werkelijk van kunnen uitgaan is dat toekomstige generaties verbijsterd zullen reageren op de stupiditeiten die alom gewaardeerde journalisten vandaag de dag mogen verspreiden. Dit even als inleiding voor het volgende:

De westerling leeft in een wereld met weinig echte vijanden, en dus moeten voor hem telkens weer nieuwe vijanden worden gecreëerd door de hogepriesters van de Nationale Veiligheid Staat, een in het uiterste geheim opererende orde van experts sans scrupules. Net als de leden van de Maltezer Orde  bezitten ook deze ingewijdenen een soevereine status, overigens zonder eigen grondgebied. Dat wil zeggen: zij zien de hele wereld als hun domein. Vanachter hun bureau of gezeten in hun leunstoel, spelen zij heer en meester over een grote schare leken die niet op de hoogte mogen zijn van wat er zich voltrekt achter de façade die nog steeds doorgaat voor 'de westerse democratie.' Hoewel keer op keer blijkt dat voor een grote meerderheid de ideologische geloofwaardigheid van dit systeem tot een nulpunt is gedaald, blijft de macht van de Nationale Veiligheid Staat (NVS) almaar toenemen, onder het absurde motto dat 'to serve the people… they have no choice but to lie to them,' aldus de Amerikaanse intellectueel Tom Engelhardt in zijn boek Shadow Government. Surveillance, Secret Wars, and a Global Security State in a Single-Superpower World (2014). 

Nog opmerkelijker is dat ondertussen juist de Nationale Veiligheid Staat, met al haar zogeheten 'veiligheidsdiensten,' de ware vijand van de westerling is geworden, aangezien in het kader van de 'security' de veel geprezen 'democratie' is uitgehold. Niet alleen blijkt de NVS de 'trias politica' om zeep te hebben geholpen, waardoor er geen controle meer bestaat op de activiteiten van haar geheime diensten, maar bovendien weet niemand in het aldus geschapen uitzichtloze Waste Land wie verantwoordelijk is voor wat dan ook. Geen autoriteit is meer aanspreekbaar, de mens moet gehoorzamen aan een anonieme alomtegenwoordige macht. In de praktijk van alledag leeft de westerse burger vandaag de dag in een virtuele werkelijkheid met talloze false flag operations, terwijl de mainstream pers dezelfde functie heeft gekregen als de lagere clerus tijdens de Middeleeuwen. Zij dient slechts de macht te bewieroken, en dat doet zij dan ook zonder ophouden, terwijl tegelijkertijd, net als ten tijde van de Reformatie het tot op het bot gecorrumpeerde bestel bezig is ineen te storten. 

Hoopvol stemt alleen de natuurwet dat het bestaan niet zonder frictie kan. Elk organisme kan slechts functioneren bij de gratie van een tegenkracht. Zodra die wegvalt of wordt vernietigd, stort het bestaande ineen. Het grote verschil met voorheen is echter dat de ineenstorting van een bepaalde cultuur tegenwoordig een wezenlijk gevaar betekent voor andere culturen. Door de ontzagwekkende dynamiek van het neoliberale kapitalisme, met zijn alles vernietigende technologische kracht, dreigt ditmaal de hele mensheid ten onder te gaan. Gezien vanuit dit perspectief moet duidelijk zijn hoe gevaarlijk de westerse massamedia zijn. Hun belang is immers bovenal een commerciële, met als gevolg dat 'de vrije pers' niet inde eerste plaats de waarheid dient, maar de portemonnaie van haar opdrachtgevers. 

Wij leven op een breukvlak, niet van twee eeuwen, zoals die zo helder is beschreven door de historicus Jan Romein in zijn postuum verschenen Op het breukvlak van twee eeuwen (1967), maar op het veel diepere breukvlak van twee cultuurtijdperken. Het postmodernisme is de laatste fase van de westerse moderniteit, die vijf eeuwen lang in steeds grotere delen van de wereld met maximaal geweld werd opgelegd, en vandaag de dag in de globalisering het absolute hoogtepunt heeft bereikt. Voor lezers die hieraan twijfelen is het goed hen te doen herinneren aan de uitspraak van de Amerikaanse geleerde Samuel Huntington dat 

The West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do.

Hoe dan ook, het is belangrijk dit niet te vergeten, nu niet alleen de macht van Europa drastisch is afgenomen, maar ook de hegemonie van de VS almaar en steeds sneller aan het tanen is. Ondanks zijn ontelbare miljarden verslindend militair industrieel complex heeft de VS na 1945 geen enkele oorlog meer gewonnen, en is zijn elite niet in staat het verzet tegen de Amerikaanse alleenheerschappij te breken. Terecht wijst de Amerikaanse publicist Tom Engelhardt in zijn boek Shadow Government (2014) erop dat wij nu leven onder de ongecontroleerde macht van een 'National Security State,' gebaseerd op 'Surveillance, Secret Wars, and a Global Security State in a Single-Superpower World.' De prijs voor de militarisering van de wereld, met de VS voorop, is de vernietiging van de democratie en de internationale mensenrechten. Engelhardt:

In 2011 alone, it (de National Security State. svh) managed to classify 92,064,862 of the documents it generated, giving secrecy a new order of magnitude. And that's just to dip a toe in the oceaan of a national security state that dwarfs the one that fought the Cold War against an actual imperial superpower.

Op grond van te verifiëren feiten stelt Tom Engelhardt:

If a system of this sort weren't faith-based, and if that faith weren't widespread and deeply accepted (even if now possibly on the wane), people would automatically look at such numbers, compare them to the results and ask why, for all its promises of safety and security, the National Security State so regularly fails to deliver. And why the response to failure can always be encapsulated in one word: more.

After all, if the twenty-first century has taught us anything, it's that the most expensive and over-equipped military on the planet can't win a war. It's two multi trillion dollar attempts since 9/11, in Iraq and Afghanistan, both against lightly armed minority insurgencies, proved disasters. 

Maar deze op logica en talloze feiten gebaseerde visie is taboe in de mainstream-media. Vandaar dat de 'vrije pers' blijft hameren op de steun aan 'de Amerikanen' en schrijft de nestor van de polderpers dat 'De leiders van het Westen het erover eens [zijn] dat de landen die aan Rusland grenzen niet in de steek mogen worden gelaten,' waarmee hij de op niets concreets gebaseerde angst voor de 'Russen' aanwakkert, en zo het westers militair industrieel complex in de kaart speelt. Hoflands propaganda is zowel gevaarlijk als onnozel. Ik bedoel het volgende: de VS lijkt aan het begin van de 21ste eeuw in vele opzichten op Engeland van een eeuw geleden, zoals die door Jan Romein als volgt werd beschreven:

In 1900 was de machtigste mogendheid op aarde het Britse wereldrijk. Het kleine koninkrijk aan de Noordzee met zijn maar 32,5 miljoen bewoners… zijn heerschappij zowel van binnen als van buiten [was] nog zo goed als onbetwist…

Zoals de macht nog onaangetast, zo was, zo leek althans, ook de grond waar zij op stond, nog onwankelbaar. Engeland's hegemonie berustte in 1900, nog steeds, op de in 1800 gewonnen heerschappij ter zee; deze op zijn welvaart, en die weer, was de mening, op zijn vrijhandel. Men kan dat toegeven, mits men erkent, dat de vrijhandel, op zijn beurt, op een monopolie berustte: een onwillekeurig en om zo te zeggen stilzwijgend, maar daarom wellicht slechts des te effectiever en langduriger monopolie; het monopolie dat het gevolg was van de voorsprong die Engeland sedert het einde der achttiende eeuw door zijn Industriële Revolutie verkregen had. Het was daardoor, als het ware, de fabriek der wereld geworden waar naartoe van alle delen dier wereld de grondstoffen ingevoerd en vanwaaruit de afgewerkte producten naar overal heen uitgevoerd werden…

Engeland zou de wereldfabriek blijven, zolang de wereld die arbeidsverdeling aanvaardde. Deed zij dat niet meer - en in 1900 al waren daar merkbare tekenen van, zowel uit Duitsland als uit de Verenigde Staten afkomstig - dan moest zij gedwongen worden, maar als zij gedwongen werd, verviel de illusie dat Engeland's eigen belang samenviel, ja, identiek was met dat van de wereld. En daarmee begon de ideologische bron waaruit het zijn zelfbewustzijn putte, te verzanden. De opvallendste eigenschap der Engelsen in deze periode is misschien echter dat dit zelfbewustzijn, ook toen het nog op zijn hoogst stond, zelfkritiek niet uit, maar veeleer leek in te sluiten. Men kan niet zeggen, dat Engeland de gevaren niet gezien heeft die zijn macht van 1900 af zouden gaan bedreigen. Men moet veeleer zeggen, dat het ze reeds snoof voordat zij er waren en althans voor zij zichtbaar waren.

De mensen die mijn weblog volgen en die daarom regelmatig de kritische beschouwingen van Amerikaanse intellectuelen lezen, zullen beseffen hoeveel frappante gelijkenissen er  tegenwoordig bestaan tussen het Engeland van een eeuw geleden, en de VS van dit moment. En dit niet alleen wat betreft het vermogen om kritisch te staan tegenover de eigen cultuur en politiek, maar tevens in de onhoudbaar van de illusies aangaande de 'American Dream.' Ook in het geval van de VS begint de 'ideologische bron waaruit het zijn zelfbewustzijn putte, te verzanden.' De ineenstorting van de nationaal gekoesterde, noodzakelijke illusies is in volle gang, zowel binnen als buiten de VS, en zelfs de niet aflatende propaganda van de spreekbuizen van de macht blijkt niet in staat te zijn dit proces te stoppen. De vooraanstaande, voormalige New York Times-correspondent Chris Hedges schreef in verband hiermee in oktober 2014:

The mass media blindly support the ideology of corporate capitalism. They laud and promote the myth of American democracy—even as we are stripped of civil liberties and money replaces the vote. They pay deference to the leaders on Wall Street and in Washington, no matter how perfidious their crimes. They slavishly venerate the military and law enforcement in the name of patriotism. They select the specialists and experts, almost always drawn from the centers of power, to interpret reality and explain policy. They usually rely on press releases, written by corporations, for their news. And they fill most of their news holes with celebrity gossip, lifestyle stories, sports and trivia. The role of the mass media is to entertain or to parrot official propaganda to the masses. The corporations, which own the press, hire journalists willing to be courtiers to the elites, and they promote them as celebrities. These journalistic courtiers, who can earn millions of dollars, are invited into the inner circles of power. They are, as John Ralston Saul  writes, hedonists of power.

Hedges baseert zijn kritiek op eigen ervaringen van binnenuit. Om het niveauverschil aan te tonen tussen de mainstream polderpers en de kritische Amerikaanse journalistiek zal ik eerst een fragment citeren van een recent artikel van de mij verder onbekende Rutger van der Hoeven in De Groene Amsterdammer, en vervolgens uit een artikel van Hedges citeren, die jarenlang voor de New York Times schreef. Van der Hoeven wordt door zijn weekblad als volgt aangekondigd: 

Rutger van der Hoeven (1974) is buitenlandredacteur van De Groene Amsterdammer. Hij schrijft vooral over grote internationale kwesties zoals machtspolitiek, de strijd om olie, migratie, de ‘war on drugs’ of de economische crisis, en wisselt dat af met interviews met buitenlandse denkers en portretten van staatsmannen. Voor hij in 2005 bij De Groene kwam, was hij vier jaar buitenlandredacteur van Trouw. Hij schreef reportages uit verschillende landen, van Bosnië en Zweden tot Vietnam en de VS. Naast zijn werk bij De Groene Amsterdammer doceert hij geschiedenis aan de Universiteit Utrecht.

In De Groene van 17 december 2014 beweerde hij:

De terugkeer van de geopolitiek
De wereld is geen eiland

Nieuwe en oude vijanden dwingen ons om de wereld weer als strijdtoneel te zien. Is het idee failliet dat iedereen ons wel zal volgen als we rijke, liberale staten opbouwen? ‘Europa leefde op een eiland waarop het de geschiedenis had verlaten.’

ALS WE LATER OP 2014 terugkijken, zullen we dat misschien zien als het jaar waarin we voor onze toekomst naar het verleden gingen kijken in plaats van vooruit. In de ‘oorlogszomer’ van 2014 en daarvoor stapelden de oorlogen en ander rampnieuws in de wereld zich zo op dat het voor veel mensen voelde als een terugkeer naar tijden van gevaar, provocaties, vijandschap en machtspolitiek. En dat betekende ook afscheid van een wereld waarin alle landen onder dezelfde spel­regels bouwden aan welvaart en vrijheid.

Angela Merkel, Europa’s anker in woelige tijden, beleefde het bijvoorbeeld zo. Toen Russische soldaten zich mengden in de oorlog in Oekraïne zei ze dat ‘het recht van de sterkere tegenover de kracht van het recht wordt gesteld, eenzijdige geopolitieke belangen boven begrip en samenwerking.’ Rusland greep daarmee ‘terug op negentiende- en twintigste-eeuwse patronen,’ vond Merkel, om ‘een belangenconflict van de 21ste eeuw op te lossen.’ De Amerikaanse minister John Kerry zag het precies zo. ‘In de 21ste eeuw gedraag je je gewoon niet op een negentiende-eeuwse manier door een ander land binnen te vallen’, zei hij. Maar de negentiende-eeuwse man won: zijn soldaten bleven waar ze waren.

De aanblik van Russische soldaten die de zaken oplossen zoals het Kremlin wil, zorgde voor een pijnlijk ontwaken in Europa. En de Russische soldaten waren niet alleen. Vlak onder Turkije kerfden radicale islamisten een groot stuk Midden-Oosten uit voor hun Islamitische Staat, die als een magneet bleek te werken op geradicaliseerde Europese moslims, inclusief jongens uit Zoetermeer, Delft en Zeist. Terwijl IS-strijders fantaseerden over nieuwe veldtochten richting de Bosporus of Mekka dreven ze een nieuwe vluchtelingenstroom richting Europa. In Azië claimde China eenzijdig een enorm stuk luchtruim boven een omstreden stuk zee en lijkt het wachten op een groot conflict in het gebied waar veertig procent van de wereldhandel doorheen vaart.

Nu een fragment van de Amerikaanse kwaliteitsjournalist Chris Hedges, die, in tegenstelling tot  Rutger van der Hoeven, de geschiedenis van nabij volgt:

 TORONTO—I met with Sheldon S. Wolin in Salem, Oregon, and John Ralston Saul in Toronto and asked the two political philosophers the same question. If, as Saul has written, we have undergone a corporate coup d’état and now live under a species of corporate dictatorship that Wolin calls “inverted totalitarianism,” if the internal mechanisms that once made piecemeal and incremental reform possible remain ineffective, if corporate power retains its chokehold on our economy and governance, including our legislative bodies, judiciary and systems of information, and if these corporate forces are able to use the security and surveillance apparatus and militarized police forces to criminalize dissent, how will change occur and what will it look like?

Wolin, who wrote the books 'Politics and Vision' and 'Democracy Incorporated,' and Saul, who wrote 'Voltaire’s Bastards' and 'The Unconscious Civilization,' see democratic rituals and institutions, especially in the United States, as largely a facade for unchecked global corporate power. Wolin and Saul excoriate academics, intellectuals and journalists, charging they have abrogated their calling to expose abuses of power and give voice to social criticism; they instead function as echo chambers for elites, courtiers and corporate systems managers. Neither believes the current economic system is sustainable. And each calls for mass movements willing to carry out repeated acts of civil disobedience to disrupt and delegitimize corporate power.

'If you continue to go down the wrong road, at a certain point something happens,' Saul said during our meeting Wednesday in Toronto, where he lives. 'At a certain point when the financial system is wrong it falls apart. And it did. And it will fall apart again.'

'The collapse started in 1973,' Saul continued. 'There were a series of sequential collapses afterwards. The fascinating thing is that between 1850 and 1970 we put in place all sorts of mechanisms to stop collapses which we can call liberalism, social democracy or Red Toryism. It was an understanding that we can’t have boom-and-bust cycles. We can’t have poverty-stricken people. We can’t have starvation. The reason today’s collapses are not leading to what happened in the 18th century and the 19th century is because all these safety nets, although under attack, are still in place. But each time we have a collapse we come out of it stripping more of the protection away. At a certain point we will find ourselves back in the pre-protection period. At that point we will get a collapse that will be incredibly dramatic. I have no idea what it will look like. A revolution from the left? A revolution from the right? Is it violence followed by state violence? Is it the collapse of the last meaningful edges of democracy? Is it a sudden decision by a critical mass of people that they are not going to take it anymore?'

This devolution of the economic system has been accompanied by corporations’ seizure of nearly all forms of political and social power. The corporate elite, through a puppet political class and compliant intellectuals, pundits and press, still employs the language of a capitalist democracy. But what has arisen is a new kind of control, inverted totalitarianism, which Wolin brilliantly dissects in his book “Democracy Incorporated.”

Inverted totalitarianism does not replicate past totalitarian structures, such as fascism and communism. It is therefore harder to immediately identify and understand. There is no blustering demagogue. There is no triumphant revolutionary party. There are no ideologically drenched and emotional mass political rallies. The old symbols, the old iconography and the old language of democracy are held up as virtuous. The old systems of governance—electoral politics, an independent judiciary, a free press and the Constitution—appear to be venerated. But, similar to what happened during the late Roman Empire, all the institutions that make democracy possible have been hollowed out and rendered impotent and ineffectual.

The corporate state, Wolin told me at his Oregon home, is 'legitimated by elections it controls.' It exploits laws that once protected democracy to extinguish democracy; one example is allowing unlimited corporate campaign contributions in the name of our First Amendment right to free speech and our right to petition the government as citizens. 'It perpetuates politics all the time,' Wolin said, 'but a politics that is not political.' The endless election cycles, he said, are an example of politics without politics, driven not by substantive issues but manufactured political personalities and opinion polls. There is no national institution in the United States 'that can be described as democratic,' he said.

The mechanisms that once allowed the citizen to be a participant in power—from participating in elections to enjoying the rights of dissent and privacy—have been nullified. Money has replaced the vote, Wolin said, and corporations have garnered total power without using the cruder forms of traditional totalitarian control: concentration camps, enforced ideological conformity and the physical suppression of dissent. They will avoid such measures 'as long as that dissent remains ineffectual,' he said. 'The government does not need to stamp out dissent. The uniformity of imposed public opinion through the corporate media does a very effective job.'

The state has obliterated privacy through mass surveillance, a fundamental precondition for totalitarian rule, and in ways that are patently unconstitutional has stripped citizens of the rights to a living wage, benefits and job security. And it has destroyed institutions, such as labor unions, that once protected workers from corporate abuse.
      NEXT PAGE >>> 


Het zal niemand kunnen ontgaan dat Hedges vanuit een brede en historische context bericht, terwijl Van der Hoeven als mainstream-journalist de waan van de dag herhaalt. Meer daarover later.