Sonja heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Willem van Genugten en de Mensenrechten 41" achtergelaten:
Off topic:
Stan, ik wilde je vragen hoe het komt dat wij - de vakbonden, studenten/intelligentsia en burgers - in Nederland nooit bereid zijn om zulke acties te voeren als in Frankrijk (en soms Groot-Brittannië) om veranderingen af te dwingen?
Ik kom er zelf niet uit, behalve misschien dat we het nog te goed hebben in Nederland, en het gebrek aan solidariteit onder burgers. Maar, bijvoorbeeld, straks moeten mensen met een uitkering 2000 euro gaan inleveren (om de banken te betalen), zo hoorde ik in een praatprogramma. Voor die mensen is dat natuurlijk rampzalig. Waarom blijven ze zwijgen?
Sonja,
Het is inderdaad een moeilijk te beantwoorden vraag. Ik denk dat het volgende ermee te maken kan hebben:
De eerste publiekrechtelijke organisatie in Nederland, nog voordat dit land als staat bestond, was het waterschap. Het water was onze gemeenschappelijke vijand, iedereen moest permanent gemobiliseerd zijn om die vijand buiten de deur te houden. Het gevolg is geweest dat samenwerking de belangrijkste karaktertrek werd van de Nederlanders, samenwerking en het verwerpen van het individualisme, dat niet als verworvenheid werd gezien maar als bedreiging van het collectief. Het is ook niet vreemd dat de meerderheid van de Nederlanders een fundamentalistische vorm van christendom erop nahield. Het calvinisme, was de godsdienst van de voormannen die bepaald hadden dat dit beter was voor het collectief. De kudde volgde gedwee. Het waren de voormannen van dit systeem die onderling de koers van het land uitzetten, tot aan de jaren zestig van de vorige eeuw. Sinds een halve eeuw kennen we het zogeheten individualisme, dat in de praktijk op niets anders berust dan het najagen van het consumentisme, opnieuw dus collectief gedrag. In opstand komen hoort daar niet bij, het zit er als het ware genetisch niet in om te protesteren. Kankeren, jawel, protesteren, geenszins. Individualisme, nee, Geert Wilders, ja.
Bovendien weten de meeste mensen door de culturele deprivatie die eigen is aan het consumentisme niet hoe ze hun gedachten en gevoelens in woorden moeten omzetten. Ze weten niet wie hun werkelijke vijand is. Ze worden geleid door sentimenten, niet door rationele overwegingen. En in het kader daarvan gaan ze ervan uit dat de schuldigen de zwaksten zijn, en niet de sterksten. Ze kennen de zwakke, want ze zijn het zelf. De sterke kennen ze niet en door een ingebouwd minderwaardigheidscomplex hebben ze die zwakken nodig om zelf nog iets te kunnen lijken.
Het volgende schreef de auteur Hans Koning:
'Man and womenkind, sitting (still rather well-fed) in their (stil rather well-heated) rooms, feel a considerable tenderness toward themsellves. Upperdog, mostly white, mankind, that is. And throughout its bloody history, mankind has labelled as fanatics, agitators, and troublemakers all those who have felt less tender and rosy about the world.'
En wie wil er nu een dwarsligger zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
'Charlie Hebdo row: Cartoons divide French press Continue reading the main story Related Stories France boosts security over cart...
3 opmerkingen:
Dank Stan. Het genetische aspect, inderdaad, dat zal meetellen. Zo merk je ook, als je er op let, dat Engelsen typische 'eilandbewoners' zijn, en ook Zeeuwen natuurlijk.
Ja, dat zogenaamde individualisme, dat heb ik ook nooit zo gezien. In de jaren '60 was het er even: men ging op creatieve manier experimenteren met samenlevingsvormen, economie, etc. Maar zoals dat sinds die tijd gaat wordt het meteen geannexeerd en geëxploiteerd door de commercie - en zodoende ook onschadelijk gemaakt. En natuurlijk dat wat niet te controleren is wordt gemarginaliseerd.
Het is ook niet vreemd dat commercie en politiek hand in hand gaan. Aan de ene kant wordt er (natuurlijk) geld verdiend, en aan de andere kant stimuleert commercie het kuddegedrag. En een kudde is makkelijker in toom te houden dan eenlingen die allemaal een zelfgekozen kant op gaan.
Stan en Sonja,
Buitengewoon boeiende vraag. Ik heb vrienden in Frankrijk. Het gaat daar altijd over politiek. En op hoog nivo.
Het lijkt zo te zijn dat je Nederlanders wbt politiek en economie alles kunt wijsmaken. De onnozelheid in dit veld is bijna onbeperkt. Als voorbeeld natuurlijk ook de recente regeringsvorming, die volgens mij laat zien dat het lijkt of de moraliteit van de Nederlander bijna oneindig oprekbaar is. Ik heb daar op Zaplog een stukje aan gewijd: http://zaplog.nl/zaplog/article/socialisme_of_barbarij.
Verder weet ik vanuit mijn werk dat als je in een internationaal project een goede coordinator of voorzitter wilt hebben: neem dan maar een Nederlander. En het loopt verder op rolletjes. We hebben gelukkig ook nog positieve kwaliteiten.
Succes, Ben
De vraag was: waarom zijn WIJ niet bereid akties te voeren.
Het gegeven antwoord luidt: doordat er geen individualisme is dankzij eeuwenlang samen vechten tegen het water (kort door de bocht).
Om de vraag terug te voeren op vorige eeuwen terwijl de bevolkingsopbouw inmiddels drastisch is gewijzigd, klinkt als een deel van de verklaring (immers: slechts een deel van de bevolking).
Bovendien: werd er in de zeventiger/tachtiger jaren door de 'autochtonen' dan niet volop akties gevoerd, massaal geprotesteerd?
Dat gebeurde toen in de jaren dat men van een 'maakbare' wereld sprak, toen men Helmut Schmidt zelfs 'Der Macher' noemde, enz.
Inmiddels weten we dat het weinig hielp en dat bijv. alle nuts-organisaties evengoed stelselmatig werden verkwanseld, de kern-reaktoren toch weer worden gebouwd, mensen die weggehoond zijn terug van weg geweest zijn, zo niet in de regering - noem maar op.
Inmiddels weten we dat de begrippen individualisme en egoïsme vaak door elkaar worden gehaald.
In het gunstigste geval bedoelt men met individualisme: mensen die voor zichzelf kunnen denken.
Want we weten natuurlijk allemaal dat praktischp-individualisme niet bestaat?
Of zoals ik het iemand uitgerekend vandaag nog hoorde zeggen: 'Het enige dat je alleen doet, is schijten.'
Mij lijkt dat de oudere generatie in een impasse verkeert
- gezien de statistieken is 'kater' wellicht een betere omschrijving -
en dat de nieuwe generaties (nog) teveel als los zand aan elkaar hangen
en in zichzelf gekeerd aan hun gadgets verslaafd of voor de teevee zitten.
Verslaving is sowieso een woord in deze discussie.
Misschien schuilt het antwoord wel in het volgende.
Iemand vroeg zich af waarom het voor huidige generaties het zo moeilijk is een partner te vinden
en dat uiteindelijk de biologische klok hun tot een keuze dwingt.
Het antwoord luidde dat kinderen al tientallen jaren waanzinnig-gespecialiseerd opgevoed worden:
ze moeten hoog-opgeleid maar ook creatief, pianospelen maar ook schermen, gaaf gebit maar ook rechte voeten - kijk zelf maar om je heen.
En wie past daar dan nog bij?!
Iemand die wel briljant is maar geen gaaf gebit heeft?
Het klinkt lullig maar het is zeer relevant.
De mensen die op jouw blog aan het woord zijn, hebben geen idee hoe het was om NIET de juiste schoenen te dragen op school.
En van die kinderen verwacht je individualistisch/zelfstandig denken met bijbehorende akties?
Kortgeleden nog hoorde ik twee vaders lachend optellen hoeveel geld er aan schoenmerken bij een kinderpartijtje voor de deur van de slaapkamer stond.
Ik was echter verbijsterd dat die vaders al die merken en prijzen kennelijk uit hun hoofd kenden.
Kortom, juist door dat platte individualisme/egoïsme is er zelfs geen denken meer aan akties...
toch?
En ja, dat WIJ in de eerste zin zou natuurlijk wereldWIJd moeten zijn.
Ton
Een reactie posten