dinsdag 25 mei 2010

Elco Jol. Gespreksruimte? 3

De Sauertjes. Zo zien de nieuwe rijken eruit in Rusland waar als gevolg van de ineenstorting 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, de gemiddelde levensverwachting van de man is gedaald naar 58 jaar, het gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking lager is dan dat van 1978 toen men nog onder de communisten leefde en de kindersterfte drie keer zo hoog is als in Nederland.


Ik kreeg deze reactie van:

roomfordiscussion (http://roomfordiscussion.wordpress.com/) heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Elco Jol. Gespreksruimte? 2" achtergelaten:

En dank je Stan, het is werkelijk waar een eer dat u zoveel onderzoek naar me doet.

Elco


Uit deze reactie van de student Elco Jol spreekt enige verbazing. Dit is illustrerend voor het feit dat jonge mensen niet serieus genoeg worden genomen. Elco, als vader van een zoon die rechten studeert neem ik jonge mensen maar al te serieus. Jullie zijn de toekomst, het enige dat ik kan doen is de komende generatie vertellen wat ik van het leven geleerd heb. Wat jullie met die ervaring van mij en andere ouderen doen is een zaak waarop wij geen greep hebben. Gelukkig maar. Ondertussen luister ik wel serieus naar wat onder andere jij mij te vertellen hebt. Zo schreef je mij naar aanleiding van 'het interview' met Derk Sauer dat

jammer genoeg de meest kritische opmerkingen pas achteraf [komen] en niet op het moment zelf waarin ze het meest zouden bedragen aan de discussie.


Impliciet geef je daarmee aan dat jouw ondervraging van Derk Sauer gefaald heeft. Niet de zaal maar juist de interviewer had het publiek op het juiste spoor moeten brengen door Sauer kritisch te ondervragen, door zijn werk als producent van pulpbladen te analyseren. Dat is de taak van de interviewer. Alleen door de juiste vragen te stellen, door scherp te luisteren en door vooraf goed na te denken over wat je wilt weten schep je een sfeer waardoor 'kritische opmerkingen' als het ware spontaan opkomen. Jouw bewondering voor mensen van wie het enige kunstje is geld te maken is evenwel onvoldoende om de juiste vragen te kunnen stellen.


Nogmaals:


In societies without a Western-style monetary system, the prestige and the status of an individual was something which had to be proved. The person who showed great courage, great virility or great wisdom won the respect of the whole community. The arrival of money makes all such criteria tumble, for the one who has it has the power, no matter what his capacities might be; the one who have not got money are worthless, they are just 'rubbish men', all of them.


The White Men. Julia Blackburn.


Welnu Elco, de man die jij bewondert heeft dezelfde mentaliteit als een negentiende eeuwse Amerikaanse robber baron, de kapitalist die vooral in het Wilden Westen koste wat kost een fortuin binnen sleepte, iemand


die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo’n karakter heb je nodig anders red je het daar niet.


Zonder 'op het scherp van de snede' te opereren waarbij je 'daar ook wel eens af kan donderen... red je het' niet in Rusland waar als gevolg van de ineenstorting 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, de gemiddelde levensverwachting van de man is gedaald naar 58 jaar, het gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking lager is dan dat van 1978 toen men nog onder de communisten leefde en de kindersterfte drie keer zo hoog is als in Nederland.

Lees zelf maar wat de directe omgeving van Sauer zelf verklaarde over de kleine, grote man:

Eind jaren tachtig besluit VNU een kans te wagen in Rusland, dat dan net open is voor buitenlandse investeerders. Sauer was meteen de gedoodverfde kandidaat. 'Omdat hij maoïst was', zegt uitgeefster Annemarie van Gaal, die tien jaar met hem samenwerkte in Moskou... Koos Guis, directeur van de internationale bladendivisie van Sanoma... destijds de baas van Sauer, 'We hadden een brutaal mannetje nodig. De Sovjetunie, want zo heette het toen nog, was het onontgonnen Wilde Oosten. Wij hadden het idee dat men daar bepaald niet zachtzinnig zaken deed, en het karakter van Sauer paste daarbij. Hij is op zijn zachtst gezegd geen verlegen man. Derk is iemand die door roeien en ruiten gaat om mensen te pakken te krijgen...'

Het Moskouse project zou volledig mislukt zijn als Sauer en Van Gaal geen steun hadden gekregen van vrienden die toevallig links én rijk waren. Boudewijn Poelmann, Frank Leeman, Herman de Jong en Simon Jelsma hadden miljoenen verdiend met Novamedia, dat allerlei liefdadige doelen via de media probeerde te spekken. Met hun grootste succes, de Nationale Postcode Loterij, hadden ze al miljoenen verdiend. Sauer vond deze ‘rooie miljonairs’ in 1992 bereid om vier miljoen gulden in Independent Media te investeren, de uitgeverij die hij inmiddels met Van Gaal had opgericht.Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Sauer in al die jaren relatief weinig last heeft gehad van de Russische overheid en de georganiseerde misdaad. Zonder steekpenningen en een hooggeplaatste beschermheer is dat volgens insiders onmogelijk. Koos Guis: ''Je moet er onorthodox zakendoen. In gewone taal heet dat inderdaad vuile handen maken. Daarom was Sauer zo geschikt. Hij heeft, op z’n Hollands gezegd, schijt aan autoriteiten. We wisten dat hij iemand was die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo’n karakter heb je nodig anders red je het daar niet...''Joop van der Reijden, destijds directeur van Veronica, dat in 1993 probeerde een radiozender op te zetten met Independent Media, had korte tijd intensief contact met Sauer in Moskou. Hij memoreert hoe de deal stukliep, omdat het Russische advertentiebureau liefst tachtig procent van de opbrengsten eiste. ''Dat bureau was in handen van de maffia. Ik herinner me nog een gesprek met die heren in een Moskou’s luxe restaurant dat voor ons totaal leeg werd gehouden. Ze hadden nota bene stukken bij zich die ze een dag tevoren uit onze hotelkamer hadden gestolen. Onze vertegenwoordigster werd nog bedreigd...''

'Hij is gewoon erg goed in het omgaan met de heersende klasse. Dat hele televisie-idee was bijvoorbeeld ontstaan, omdat hij een ministerszoon kende die iets van 175 radiofrequenties te verdelen had, maar die zelf niks van radio-maken wist. Sauer woont in die datsja tussen allemaal hoge Russen en hij nodigde die mensen ook regelmatig uit. Ik durf te wedden dat Jeltsin destijds ook bij hem geweest is. Zijn vrouw Ellen speelde daarbij een heel belangrijke rol, die is sociaal erg goed...''Maar geheel vrij van bedreigingen bleef ook Sauer niet. Nadat de hoofdredacteur van Playboy in 2001 werd neergeschoten, moet hij zichzelf en zijn gezin ook met bodyguards bewaken. Hij steunt nog steeds de SP en noemt zichzelf nog steeds socialist.''


In tijden van verval heb je overal en altijd Derk Sauer's die profiteren van de ontstane chaos en die als uitgangspunt hebben:

onorthodox zakendoen. In gewone taal heet dat inderdaad vuile handen maken.

De vraag voor jonge studenten is nu: wat te doen met deze mensen die ten koste van alles zichzelf verrijken? Moet dit slag uitvreters in de toekomst aan banden worden gelegd, of moet het neoliberalisme met al zijn uitwassen ongestoord door kunnen gaan?






2 opmerkingen:

Anoniem zei

http://zaplog.nl/zaplog/article/neoliberalisme_oude_schoenen_in_een_nieuwe_doos

Succes, Ben

AdR zei

Slavoj Zizek (ik laat de diakrieten even zitten):

So where do we stand today? Is the deadlock complete? A century ago, Vilfredo Pareto was the first to describe the so-called 80/20 rule of (not only) social life: 80 % of land is owned by 20 % of people, 80 % of profits are produced by 20 % of the employees, 80 % of decisions are made during 20 % of meeting time, 80 % of the links on the Web point to less than 20 % of Web-pages, 80 % of peas are produced by 20 % of the peapods… As some social analysts and economists suggested, today’s explosion of economic productivity confronts us with the ultimate case of this rule: the coming global economy tends towards a state in which only 20 % of the workforce can do all the necessary job, so that 80 % of the people are basically irrelevant and of no use, potentially unemployed.

In zijn nieuwste boek voegt hij aan deze alinea toe: waarom zouden we een economisch systeem tolereren dat tachtig procent van de mensheid overbodig verklaart?
Bron.
Grappig overigens dat hij zich op de proto-fascist Pareto beroept.