donderdag 22 mei 2008

Carolien Roelants 3


Dit is Carolien Roelants, die de berichtgeving uit het Midden-Oosten controleert voor de NRC. Ik volg haar tendentieuze pro-Israel berichtgeving al enkele jaren en heb daar ook over geschreven. Carolien is momenteel weer bezig niet om de geest te slijpen, maar om die rijp te maken voor een aanval op Iran. Vandaag schrijft ze over Libanon en dat gaat dan in deze stijl, geheel conform de officiele consensus, die ook haar collega Salomon Bouman al jarenlang volgt. Houdt u haar de komende tijd goed in de gaten, ze wil oorlog, ze wil mensen zien sterven. De vijand, de ander, dit keer Iraanse burgers. Zie http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/05/salomon-bouman-13.html En zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2005/12/carolien-roelants-2.html
'Gevechtspauze in Beiroet, maar geen vrede
Na akkoord tussen Libanese partijen kan weer een normaal politiek leven op gang komen
Gepubliceerd: 22 mei 2008 14:32 Gewijzigd: 22 mei 2008 16:12
Een akkoord maakte gisteren een eind aan de politieke crisis in Libanon. Maar een groot probleem blijft onopgelost
Door onze redacteur Carolien Roelants
Rotterdam, 22 mei. Met zijn gewapende offensief in Beiroet en elders in het land tegen regeringsaanhangers joeg Hezbollah twee weken geleden de Libanese burgers de stuipen op het lijf. Tegelijk ondermijnde de shi’itische oppositieorganisatie haar eigen geloofwaardigheid. Had Hezbollahleider Hassan Nasrallah niet bij herhaling plechtig verzekerd dat zijn wapens dienden om Libanon tegen Israël te verdedigen, en nooit gebruikt zouden worden tegen andere Libanese groepen?
„Dit is een belofte voor God, de natie en de martelaren”, verklaarde Nasrallah in september 2006. Zijn vele tegenstanders sloegen hem tijdens en na het offensief met deze uitspraak om de oren. Maar het verloop van de aanval van Hezbollah en zijn kortstondige bezetting van sunnitisch West-Beiroet, het eigen terrein van de door het Westen gesteunde regering van premier Siniora, maakte ook overduidelijk wie op dit moment de sterkste is in Libanon.'
Gevechtspauze_in_Beiroet%252C_maar_geen_vrede
Voorafgaand aan de Amerikaanse illegale inval in Irak , in 2002, schreef ik dit over Roelants:
'Terwijl in de bezette gebieden de Israëlische terreur voluit in gang was, sprak NRC-redactrice Carolien Roelants met Khader Shkirat, directeur van LAW, de door Nederland financieel gesteunde Palestijnse mensenrechtenorganisatie, die al een decenniumlang gedocumenteerd over de Israëlische schendingen van het humanitair recht rapporteert. Zeven kolommen tekst, vijftien vragen, waarvan zeven over de Palestijnse zelfmoordaanslagen. Hoewel Shkirat verklaarde de aanslagen niet te rechtvaardigen, bleef Roelants op dit onderwerp doorhameren. Shkirat probeerde een verklaring te geven voor die aanslagen, met als enige resultaat haar vraag: 'Dus u kunt zelfmoordterrorisme rechtvaardigen?' Geen enkele vraag stelde de NRC-redactrice over bijvoorbeeld de grove schendingen van de Vierde Geneefse Conventie door Israël. In de feiten die de directeur van LAW had willen vertellen en de reden was van zijn bezoek aan Nederland, bleek ze niet geïnteresseerd. Een week later, het Israëlische leger is op dat moment volgens internationale getuigen druk bezig de sporen van oorlogsmisdaden uit te wissen, stelt deze NRC-redactrice op de voorpagina van haar krant zich de vraag of hier nu sprake is van 'Anti-Israel of antisemitisch.' Hoe moeten wij 'de verklaring van leden van het comité voor de Nobelprijs voor de vrede,' duiden 'dat de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Shimon Peres zijn Nobelprijs moet worden afgenomen.' En wat te denken van 'de veroordeling door de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties in Geneve van het "massaal doden" door Israël van Palestijnen bij de militaire operatie bij Jenin.' Intussen weten we dan al wel dat volgens dezelfde Peres de strijd bij Jenin een 'slachting' was. Een paar dagen later, op 20 april - het Israëlische leger is nog steeds bezig in Jenin - krijgt de NRC-lezer de ultieme mening gepresenteerd. Onder de kop 'De Tweede Holocaust' wordt een artikel van de Amerikaan Ron Rosenbaum als volgt ingeleid: 'De vraag is niet óf de tweede holocaust zal komen, maar wanneer. En opnieuw zullen Europeanen bereid zijn tot medeplichtigheid aan moord op de joden.' En zo zijn we stapsgewijs van kritiek op oorlogsmisdaden via antisemitisme in de tweede holocaust beland. De naakte feiten zijn vervangen door suggestieve meningen om elke terechte kritiek te criminaliseren en daarmee monddood te maken. Vorig jaar publiceerden 220 joodse Zuid-Afrikanen een zogeheten 'Gewetens-Verklaring', waarin zij de Israëlische behandeling van de Palestijnen op één lijn stelden met de onderdrukking van de zwarte bevolking tijdens het apartheidsregime. Oktober 1981 omschreef Nahum Goldman, van 1955 tot 1968 president van de World Zionist Organisation het als volgt: 'We zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort "ontheiliging", een banalisering van de onschendbare tragedie van de holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.'

6 opmerkingen:

Thesingh zei

Ik heb net Joris Luyendijks'"Het zijn net mensen" uit. Wat mij nog alleszins meeviel. Ik ben bang dat Joris te veel een spagaat probeert te doen om iedereen tevreden te houden. Hij heeft volgens mij ook goed Chomsky gelezen.

Maar goed in het nawoord zegt hij dat hij vooral Carolien Roelants bedankt en dat hij niet bij NRC weg is gegaan met ruzie. Nu ik zijn boek heb gelezen en u ik dit lees kan ik dat eignelijk niet geloven.

Wat zijn eigenlijk de connecties van mevrouw Roelants? Of ben ik nu bezig met guilty by association?

Anoniem zei

Roelants heeft een alleraardigst boekje over Iran geschreven - dus als zij De Juiste Standpunten inneemt - wat zij hier duidelijk doet - is dat ondanks haar kennis van Iran, niet dankzij. Duidelijker kan niet onderstreept worden dat de commerciële pers gelijkgeschakelde standpunten dient uit te dragen, tegen het beter weten van de journalisten in.

Sonja zei

Nou lees ik hier weer over Jenin...
Toevallig kwam ik die zaak ook tegen in mijn onderzoek naar de rol van Amnesty International inzake de Nederlandse anti-Iran lobby. Zij voeren actie voor een leider (Al-Mansouri) van een militante separatistische groep Arabieren in Iran (Ahwaz Liberation Organisation, ALO), die daar bomaanslagen pleegt, die zij een "mensenrechtenactivist" noemt, en de ALO toevallig ook zijn hoofdkantoor in Maastricht heeft. Vragen van mij worden consequent niet beantwoord door Amnesty Maastricht, en na 5 emails naar het hoofdkantoor van Amnesty in Londen, hebben die mij vragen weer teruggestuurd naar Maastricht, met weer geen antwoorden, maar dan in het Engels. Mijn vragen die ik op een Amnesty Maastricht weblog stelde werden binnen een paar uur verwijderd. Ik wilde weten wat het belang van Amnesty is in deze. Zoals iedereen weet vormt de anti-Iran lobby tegelijkertijd de pro-Israël lobby.

Zo kwam ik terecht bij Jenin. Feit is dat Amnesty altijd heeft ontkent dat er in Jenin een bloedbad heeft plaatsgevonden, en onderzoek daarnaar heeft tegengewerkt. Lees hierover in een interview met voormalig bestuurslid Francis Boyle. Sabra en Shatila ongeveer hetzelfde verhaal. En veroordeelt het de Israëlische terreur in Jabalya en Beit Hanoun ook niet. Voor Bush verspreidde Amnesty de leugen dat Irakezen Koeweitse baby’s uit couveuses trokken en op de grond smeten, waardoor de Amerikaanse invasie in Koeweit mogelijk werd. Amnesty heeft ook nooit het Zuid-Afrikaanse Apartheidsregime veroordeeld, de invasie in Irak ook niet, en steunde het in 1986 de extreemrechtse doodseskaders van de Sandinisten in Nicaragua. Etcetera. Op de CounterPunch website worden de feiten rond de pro-Israëlische houding van Amnesty uitgebreid beschreven.

Wat ik hiermee wil aantonen is hoezeer de media, en zelfs gerenommeerde instituten als Amnesty International, dansen naar de pijpen van USraël.

Sonja zei

Dus denk daar aan, wanneer Amnesty straks voor de tweede keer met politici kaarsjes gaat branden voor een door de VS (en voorheen Saddam Hoessein) gesteunde terrorist, voor de hekken van de Iraanse ambassade in Den Haag. Bekend zijn de acties voor politieke gevangenen en tegen de doodstraf, en beweert het consequent niet politiek verbonden te zijn. Maar nog nooit hebben ze kaarsjes gebrand bij de Israëlische ambassade, voor de Palestijnse gevangenen (incl. kinderen) in administrative detentention en zwegen ze ook toen Saddam Hoessein de doodstraf kreeg. En mijn vragen hierover worden nu al bijna een jaar lang genegeerd.

Anoniem zei

[shameless plug]
Ik heb ook maar even wat getypt over o.a. Iran, n.a.v. enige "nostalgie". :P

Anton zei

Sonja,

Zag dat Amnesty publiek oproept actie te voeren tegen nederzetting op de Westelijke Jordaanoever:
http://www.amnesty.nl/in_actie_actie/67577

Misschien moet je daar je tijd en moeite in steken in plaats van in dit soort berichten.

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...