zaterdag 8 maart 2008

Salomon Bouman 5


Afgelopen dinsdag liet Salomon Bouman het volgende weten in de NRC: ''De paradox is dat een in strategisch, militair en economisch opzicht sterk Israel niet in staat is de innerlijke kracht op te brengen om de Palestijnse gordiaanse knoop door te hakken.' Ik heb al eerder geschreven over de onjuistheid van deze stelling, maar waar mij nu om gaat is de bewering dat er sprake is van 'de Palestijnse gordiaanse knoop.' Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/03/salomon-bouman-3.html

Het frappante is dat al eerder iemand het begrip Gordiaanse knoop heeft gebruikt met betrekking tot het conflict in Palestina en Israel. En niet de eerste de beste heeft dit begrip gebruikt, maar niemand minder dan Hannah Arendt, de joodse filosofe.

In de essay Het Zionisme Bij Nader Inzien schreef zij in oktober 1945: “Het eindresultaat van vijftig jaar zionistische politiek is belichaamd in de recente resolutie van de grootste en invloedrijkste afdeling van de Zionistische Wereldorganisatie. Tijdens de laatste jaarlijkse conventie in Atlantic City in oktober 1944 namen Amerikaanse zionisten van links tot rechts unaniem de eis aan voor een ‘vrije en democratische joodse staat… [die] geheel Palestina zal omvatten, onverdeeld en onverminderd.’ Dit is een keerpunt in de zionistische geschiedenis, want het betekent dat het revisionistische programma, zo lang en bitter verworpen, uiteindelijk gewonnen heeft. De resolutie van Atlantic City gaat zelfs een stap verder dat het Biltmore Programma (1942), waarin de joodse minderheid minderheidsrechten had toegekend aan de Arabische meerderheid. Ditmaal werden de Arabieren simpelweg in de resolutie niet genoemd, wat hun duidelijk de keuze laat tussen vrijwillige emigratie of tweederangs burgerschap… Deze doelen blijken nu volledig identiek te zijn aan die van de extremisten wat betreft de toekomstige politieke inrichting van Palestina. Het is de doodsklap voor die joodse groeperingen in Palestina zelf die onvermoeibaar hebben gepleit voor een vergelijk tussen de Arabische en de joodse bevolking. Anderzijds zal het de meerderheid onder het leiderschap van Ben-Goerion aanzienlijk versterken… Door de resolutie zo bot te verwoorden op een moment dat hun geschikt leek, hebben de zionisten voor een lange tijd iedere kans op onderhandelingen met de Arabieren verspeeld, want wat de zionisten ook mogen aanbieden, ze zullen niet vertrouwd worden. Dit zet op zijn beurt de deur wijd open voor een macht van buiten om de macht naar zich toe te trekken zonder de twee meest betrokken partijen te raadplegen. De zionisten hebben nu daadwerkelijk alles gedaan om een onoplosbaar ‘tragisch conflict’ te creëren, dat alleen kan worden beëindigd door het doorhakken van de Gordiaanse knoop. Het zou erg naïef zijn om te geloven dat het doorhakken van de knoop altijd in het voordeel van de joden zou uitpakken en ook is er geen enkele reden om aan te nemen dat het zou resulteren in een duurzame oplossing.”

Niet de Palestijnen dus, maar de extremisten onder de zionisten, met andere woorden: zowel Israelisch links als rechts, hebben die Gordiaanse knoop veroorzaakt. Meneer Bouman, kunt u uw lezers en de lezers van deze weblog uitleggen waarom u fundamenteel van mening verschilt hierover met Hannah Ahrendt? Een prachtige vertaling van Arendt over het zionisme is van de hand van Hella Rottenberg en heet Het Zionisme bij nader inzien. Het is verschenen bij Mets & Schilt en geeft u een interessant beeld van het denken van een van de grootste moderne filosofen over het zionisme. Mocht u nog meer willen weten hierover dan is er ook nog The Jewish Writings van Hannah Arendt, edited by Jerome Kohn and Ron H. Feldman. 35 dollar en verschenen bij Schocken Books, New York. Warm aanbevolen vanwege de intellectuele zuiverheid en oprechtheid van de schrijfster.

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...